متن عاشقانه غمگین

عاشق که شوید
عقلتان کیش می شود و قلبتان مات چشمانش...

به آغوش خودم یک تو بدهکارم، همین و بس.

آخرین تصویر تو غلتید و افتادش به خاک.
در همان لحظه که میرفتی و اشکم شد روان.

بدجور به رخ میکشد ثانیه ها، لحظه های نبودنت را.

حسرت گمشده تاریخ دوران منی
و اکنون که پیدایت کرده ام
اندوه شده ای درشیرینی تاریخ دورانم
چگونه بگذرم ازتو که نتوانم
و چگونه بمانم باتو که بازهم نتوانم

#شب ۹۷

از نردبان شب
پائین می آیند
دردهایی
که آشیان کرده اند
در شب‌هایم

هی نفس کم می‌کنم در این شب بی‌انتها
هی خودم را می‌کشم در خاطراتت بی‌صدا

در خیالم با تو بودن باز باور می‌شود
ماه هم پیشت حسودی کرده کمتر می‌شود

بعد من آیا کسی در کوچه‌هایت پرسه زد ؟
مثل من دیوانه وار اسمت به لب‌ها غنچه زد ؟

من...

میزند در سینه هر لحظه، نبض عشق تو.

تو خودت خواسته ای باز دلم را ببری
من هنوزم نگرانم که به یغما ببری

تو که طوفانی و ویرانگر و بی‌رحم شدی
حق نداری که دلم را به تماشا ببری

بی‌خبر آمده‌ای بی‌خبر از من می‌روی
که در این قصه دلی خسته به فردا ببری

تو که طوفانی و...

اى که هم شاعر و هم زاهد و هم معشوقى.
اى که بال وپر وقبله و هم مسجودى.
من که هم معتدل وشاعر و هم مجنونم پی تو در کوچه هاى شهر سرگردونم مثل عشاق که در تاب و توان میگردن من پی تو در خیابان دلم میگردم
بلکه حتى...

سپر می اندازم در برابرت، زیرا
حریف چشم تو هرگز نمی شود دلِ من.

اگرچه دریا دریا گریستم ،امّا
شده ست تشنگی شوره زار، حاصلِ من

هزار  کوهِ یخی قد کشید در شعرم
نداشت معجزه ای آفتاب مایلِ من

به شِکوه لب نگشودم تمام عمر از تو
شبیه بُغضی در پرده ماند ، مشکلِ من

دوباره دخترِ باد است و سعی باطلِ من
وَ شاخه شاخه صدای شکستن دلِ من

تو بگویی “صبح بخیر”،
آفتاب زودتر از همیشه بیدار می‌شود،
پنجره‌ها دهان باز می‌کنند
تا عطر تو را نفس بکشند.

دستم را که میگیری،
درختان از شوق
شکوفه‌هایشان را روی پیراهنم می‌ریزند،
و کوچه‌ها پر از ردپای نور می‌شوند.

باران اگر ببارد،
تو را بهانه کرده است،
و اگر نبارد،...

می‌شوم لیلای مجنونِ دلِ آواره‌ها
کاش روزی تو، رفو سازی دلم، زین پاره‌ها

انتظار...
کتاب ِ
شعری ست که
واژه
واژه اش
در
چشم های
زنی عاشق
سروده شده است.

سیمین دانشور :

بهای سنگینی دادم تا فهمیدم
کسی را که قصد ماندن ندارد
باید راهی کرد...!

من تو دستم یه قلب
تو دستت یه تیر
بذارش توی کمون و نشونه به سمت قلبم بگیر
منو زندونی کن
تا ابد تو دلت
میمیرم نه بگی
اینجوری که من دل بستم بهت...

دلم جا مانده در،کنج چشمانت.

ندیدی اما،
قواره‌ی تنت شدم.
وجب به وجب،
خزیدم در تار و پود زندگی‌ات.
تا عمق جانت، دلم ریشه دواند.
شدم بخشی از روزهایت،
اندازه و بی‌کم و بیش؛
مانند لباس‌هایی که هرروز به تن می‌زنی
و لمس آن‌ها را روی پوستت حس نمی‌کنی.

- کتایون آتاکیشی‌زاده

آری،قطعا دوستت دارم
وگرنه در وطنی غمین و غارت شده
چه می توانستم بکنم...‌؟

بی تو هر شب زیر سیل گریه مدفون می شوم
با مرور خاطراتت زار و دلخون می شوم
بی تو در این راه دشوار پای لَنگم می کشم
طعم تلخ بی کسی را بی تو هر شب می چِشم