متن غم عشق

چشم مستت در شبی مهتاب را آتش زده
خرمن صبر و شکیب و خواب را آتش زده

زلف پرچینت به باد صبحدم پیچیده است
موج گیسویت دل گرداب را آتش زده

در سماع عاشقی چرخی زدم پروانه‌وار
بال و پر سوزم همه اسباب را آتش زده

هر کجا رخ می‌نمایی...

او چه میدانست معنی دوست داشتن را
که زهر نیشش هم بر جان و دلم حکم نوش را دارد بر دل و جانم …

نمیدانم چه رازیست...
در میان قلب من با چشم تو...
قلب من میمیرد،
وقتی چشم تو به چشم دگری می افتد...

آخر به که گویم که تو دنیای منی...



از نیمه جان هم که گذشتی، تو خود جان منی...

هرگز نکشم مِنّتِ مهتابِ جهان را
تاریکی شب های مرا روی تو کافیست

دلبستگی چیزه قشنگیه ولی با آدمش...

یـــارم نمیداند
مـــرا یادش
ویـــران میکند.

اول تویی آخر تویی باشی تو سردار آرزوست
عشقم تویی در راه عشق این سر بردار آرزوست

لعنت به هر لب جز لبم که بر لبت بوسه زند
دل پای عشقت داده ام ای عشق دل دار آرزوست

چون نی لبکی خسته ز لب های تو هستم

بردار تواز فاصله هـــا بوســه به اجبــــار

حرام باشد اگر غیر از لبان تو...

به فکر بوسه و مستی ز لبهای دگر باشم...

کدام سرمه سیه کرده چشم یار مرا
که چشم یار ، سیه کرده روزگار مرا

عاشقش بودم ولی  او  هیچ  در  جریان نبود
برخلاف حال من   او  هیچ  هم  حیران نبود

هر چه  از  زیباییش  گویم  زبانم  الکن  است
در  کمال  و  معرفت  همپای  او  خاقان  نبود

گفتم  از  عشقم  برایش  در شب پائیز و سرد
مست  عشقی  که  بدون  او  مرا  پایان  نبود

نیش...

منم آواره و مجنون و غزل خوان دو غم

غم  عشق  و   غم   دوریِ   پرستار   دلم


سجاد یعقوب پور

در غم عشق تنها می شدم
با چشمان جستجو می کردم
تو همیشه طنین دل می شدی
آرامش دل را با خود می بردی

دیدار تو بود آن چیزی که می خواستم
خنده های دل نوازت چیزی بیشتر از می خواستم
چشمان سیاهت تابش یک دنیا دارد
به خواب های...

ما را به غم عشق همان عشق علاج است

کِی کسی خواست دل شاعر ما را بخرد؟
مُرده شور، دل دیوانهٔ ما هم ببرد!!

هر کسی را که سر شب به دلم جا دادم
نصف شب خواست ز دیوار دل ما بپرد

دلبری را که به خون جگرم پروردم
گرگ شد خواست دل برهٔ ما را بدرد

ترکمانچای بشد...

نفرین به سبک حضرت مولانا
تا بداند که شب ما به چه سان می گذرد

غم عشقش ده و عشقش ده و بسیارش ده

پشیمانم ز این راهی ، که تا اکنون در آن بودم
گرفتار غم عشقی ، به یک نامهربان بودم

با خودم فکر میکردم عشق وجود خارجی ندارد ....یا اگر هم وجود دارد دور و بر آدم های خوش قد و بالا و چشم درشت سر و کله اش پیدا میشود ....و به همین خاطر همیشه به آینه فحش میدادم ....عشق حتما حس خوبی بود که به خاطر او نصیبم...

غم عشق را سرودم ، همه را به آب دادم
و برای دیدن تو ، تنِ خود به خواب دادم
دل من اگرچه رنجید و دلِ تو هم نفهمید
من از این قمار عشقی به خودم عذاب دادم
همه خاطرات بد را به کنار میزنم من
که به این دلِ...

غمِ عشق آمد و غم هایِ دگر پاک ببُرد...

گویند که در سینه غم عشق نهان کن

در پنبه چه سان آتش سوزنده بپوشم ؟!

گر من به غم عشق تو نسپارم دل
دل را چه کنم بهر چه میدارم دل

گفتم نگرم روی تو ، گفتا به قیامت
گفتم روم از کوی تو ، گفتا به سلامت !

گفتم چه خوش از کار جهان گفت غم عشق
گفتم چه بود حاصل آن ؟ گفت نِدامت ...