متن پرواز

گاه دلم پرواز می خواهد...
اوج گرفتنی از جنس بی تعلقی
نسبت به دنیایی که تنها دورنمایش،
چیزی جز خاکستر و گرد و غبار شبه آدمهای دو پهلو نیست!!!
آه دلم چه بی انتها پرواز می خواهد...

پاییز... - روحِ عریان شده ای ست در برزخگاه زمین...!!!.
مویه گرِ فراقیِ پرواز و رویش...
پاییز.... نابالغی ، برهنه پای تا رسیدن به سبز چشم
مادرِ بهشت گم..!!! که هیچ از حوضک سینه هایش
- شیرآبه ای ننوشیده ست...!!!!.........

اولین تنفس زندگیت،
یادت هست؟
اولین فریادت،
یادت هست؟
روزهای قشنگ کودکی،
الاکلنگ بازی،
یادت هست؟
طعم شیرین بستنی،
بادکنک بازی،
یادت هست؟
عاشقی، نوجوانی
شب تا صبح خیال بافی،
یادت هست؟
زندگی یعنی؛
پرواز پروانه
زندگی یعنی؛
شوق دیدار بهار
بوسه بر قامت ماه در تابستان
زندگی یعنی؛
نبرد...

عشق به همین همدیگه رو فهمیدنه، به اینکه بدونم تو دلت چه خبره و چی حالتو بهتر میکنه، به اینکه فکر نکنم چی به نفع منه، فقط فکر کنم چی برای تو خوبه، به اینکه اگه عاشقِ توِ پرنده شدم، برات قفس نسازم و بدونم دوست داری پرواز کنی و...

ساعت دیواری خانه، پولک های درخشنده ی نور را
بر لباس سیاه شب، می دوخت
پروانه خیره به ماه بود
و شمع به تنهایی
در سایه ی تاریک ماه می سوخت؛

رهایی من
من خوب می دانم
دنیا را در سکوت دیوانه کرده اند
آنکه باید در پود ابریشم تار...

شنیده ام
کبوتری
از
دست های مادرم
به آسمان پرواز کرده

لالایی هایی مادرم
همیشه
عاشقانه بود
من اما بعضی وقت ها
زبانش را نمی فهمیدم !
حتما
مادر
به زبان فرشته ها
با کبوتر
حرف می زده
که بعد ها " کبوتر صلح "شد

و خدا خودش شاهد است ..... .
‎که چگونه آسمان
‎برای شکستِ پرنده ای در پرواز می گرید
‎که چگونه سکوتی پر وهم
‎گلوی عاشقی را خاموش می کند
‎که چگونه نفس
‎دغدغه ی هوای خانه را دارد
‎که چگونه یک صبحِ زود, فریاد می زنی
‎آی عشق لعنتی
‎در...

همیشه به "عدد یک" فکر کن

مثلا: به سربازی که برای نجات جانش
فقط یک گلوله دارد
به مسافری که برای جانماندن از پروازش
فقط یک دقیقه فرصت دارد
به بیمار لاعلاجی که برای زندگی کردن
فقط یک ماه وقت دارد
و به جهانی که فقط و فقط یک خدا...

آلاچیقه درختی جور
کالاگلانه پرواز وارشه پسی
یازده سپتامبر

بالای آلاچیقِ درختی/پرواز غازها بعد ازباران/یازده سپتامبر

لعنت به دوست داشتنت که
دیوانه ام کرده.....
اما با تو، دیوانگی هم زیباست...
به بهانه یِ دیوانگی ،
هر جایِ ناممکنی در آغوشت میکشم، میبوسمت، حتی گاهی چشمانم را میبندم و تا آنجا که تو هستی،
پرواز میکنم و با آهنگِ صدایت میرقصم....
این دل، دیوانگی کردن با تو...

تا بحال رفته ای بالای بام که حس پرواز را تجربه کنی؟
با بال های خیالی ات رقص اندام را بر فراز آسمان دیده ای؟
ریزش امواج قلب را تا به نوک انگشت هایت چشیده ای؟
من همانقدر پر هیاهو عاشق توام
همانقدر به داشتنت می بالم که پاییز به...

نیویسم "خاک"
چن پنجا قوران خانه
پراچنئه.


می نویسم "خاک"
چندصد پروانه
به پرواز در می ایند.

دهانت را که می بندی
چشم هایت حرف می زنند
آنگاه باد و بوسه
در هم می آمیزند
و
هزاران پرنده
با لب های تو
به پرواز در می آیند

دست هایت را به من بده !
"جمعه" است وهوای دلتنگی
ممکن است خفه مان کند !
دل که بگیرد نفس هم بند می آید
وهوا تنگ می شود برای دلی که قصد پریدن دارد !
دست ها هم می توانند
آسمانی باشند برای پرواز !
میخواهم نفس بکشم ازسرانگشتانت...

همیشه دلم می خواست بدانم
پرنده ی بال شکسته ای که بعد از مدتها،
برای اولین بار به پرواز در می آید
آسمان را چگونه می بیند؟
تا اینکه عشق تو
مرا از هر زمینی جدا کرد؛
و من
در آسمان ها به پرواز درآمدم..

آسمان من پر از هواپیماهای ملخی تک موتوره ای است که هیچوقت قادر به اوج گرفتن نبوده اند، بیشتر شبیه سمپاش های روی مزارع ذرت توی فیلم های قدیمی سیاه و سفید شاید، با بدنه جعبه ای شکل و بال های نردبانی و خلبان های پالتو خز پوش و عینک...

قحطی عشق آمده جانم
باید احتکارت کنم
در جغرافیای بن بست دلم
همانجایی که
مدت هاست
خاک می خورد
در ورودی اش هم
تار عنکبوت بسته بود
محبوب من
قبل دیدار شما
کبوتر دلمان به هوای هیچ کسی پرواز نکرده بود
بس که
همه رهگذر بودند و عابر ...
بمان...

کنارت یک جهان شعرم..شبم..
شوقم..شورم..یک جهان
آسمانم! بال و پرم،
پروازم...یک جهان می خندم...
می رقصم...
کنارت یک جهان مال من است...

عاشق که میشوی تمام جهان نشانه معشوقه ات دارند، یک موسیقی زیبا
یک فنجان قهوه ی تلخ، یک خیابان خلوت و ساکت،
به آسمان که نگاه میکنی کبوترانی که پرواز میکنند همه تو را امید میدهند،
حتما که نباید هدهد خبری بیاورد، گاهی کلاغی هم از معشوقه ات پیام دارد.....

از مرگ چه می دانی
گندیدن به گاه سکون
حتی اگر برکه باشم
از درد چه می دانی؟
مرگ تدریجی خود را به تماشا نشستن
حتی اگر دریچه باشم
و از زندگی؟
شهامت پروازی که هیچگاه نداشته ام
حتی اگر پرنده باشم

از این قرنطینه گی های دمادم کسالت
از این سنگینی اندوهگینِ گم شدن در این عادت
تا سبکبالی آن روزهای به شادی خود را بازیافتن
و سرمست خنده های تو بودن
راهی نیست
کافی ست پلک هایم را ببندم
به چشم های تو سفر کنم
و پرواز در آن جهان...

کودکی!
ای رویای قدیمیِ خوشبخت
که در باغچه ات مهربانی می کاشتم
گُلِ سرخ و میخک می چیدم
شب ها ماه را به مهمانی می خواندم و
نسیم، شادمانه به خانه ام سر می کشید
رها بودم و موسیقیِ زلالِ عشق را
برای ستارگان می نواختم و
روزها
زنبورهای زرّین...

رنگ ها با صفحه ی چشمم
چه بازی می کنند
سرخ، آبی، ارغوانی
زرد، نارنجی، سیاه
رنگ ها فریادی از رؤیای دور
یا سکوتِ آفرینش
عشقِ محض ...
ای زمستان، ای سپید
ای خانه ی متروک از پروازِ برگ
من دعای دانه ها را می شنیدم از لبت
من شکوهِ...

من میگویم باید دوست داشتن را

کشید .

باید آن را

در هوا نقاشی کرد.

وقتی میگویی ،

"دوستت دارم " ،



انگار پرنده ای را از دستهایت

پر داده ای ...

بعد باید بنشینی و

پروازش را با حسرت نظاره کنی .

گاهی باید ،

واژه ها را

آنقدر...