متن چشمانت

چشمانت
همچون کبوترهای نو پرواز
گرداگرد مناره ی مساجد،
عاشقانه تماشاگر من اند.









شعر: شاده علی
ترجمه: زانا کوردستانی

جان دلم ،چشمانت تمام سرمایه ی من است
از من دریغ مکن چشمان نازت را

(سخنی که با تو دارم به نسیم صبح گفتم)
جانا بر طلوع صبح چشمانت سلام

ارس آرامی

ومن
هنوز بر مدار
           چشمانت
                مشتری ام



علی مولایی

عزیزترینم
تو همان تک ستاره ی دلربای آسمانی
که بنا به قسمت و تقدیر
یا به پاداش گناه و تقصیر
مرا در سیاهی شب های درخشان چشمانت
افسون کرده ای...!
بودنت چقدر زیباست،
ماه من!
دلربای درخشان من،
در آسمان دلم بتاب
که تابیدنت
عشق و امید و زندگی را...

کجایی که این گونه بی قرار دلم به دنبال تو میگردد
نمی دانم سرازیر شدن های گاه به گاهت در دلم نشان چیست؟
ازافسونگری چشمانت هیچ گاه در امان نیستم
چه آن زمان که کنارم هستی و چه الان که با من نیستی
لبریز از حس دلتنگی ام
به قلبم...

اردی بهشت 
که هیچ
در تقویم چشمانت
هزار بهار می بینم


صیدنظرلطفی(صابر)

چشمانت را
به کدام بهار دوخته ای
که نگاهت یاس می پاشد

هر شب...
بال پرستوها را میچینم
بالش تنهایی را درست میکنم
تا در خواب...
مهاجرت کنم به چشمانت!

از نخستین نگاه،
نخستین دیدار،
می دانستم که جادوی چشمانت
مرا دربند خود می کند
«هیچ»

چشمان آبی تو
آدم را به یغما میبرد
در چشمان تو، سرگردان می شوم، گم می شوم،
با آرزوی یک لحظه از آرامش
تویی دنیایی که در آغوشت، همه اندازه ها فراموش می شود،
و هر لحظه با تو، یک سفر به دنیای جدید آغاز می شود.

در چشمان تو،...

آسمان هم
به اشکِ چترها ایمان آورد
چشمانت
به چشمانم نه !!
☘︎ ☘︎ آرمان پرناک

سگ مست چشمانت مرا لحظه به لحظه میدرد
دندان به دندان روح را میکند از جان می برد

حالا که چشمانت
دنیای مرا
به بازی گرفته اند
آخرتم را
درآغوشت بسوزان


علی مولایی

بر چشمانت چشم نظر بستم
مبادا چشم بخورد دنیایم

چشم زلیخا تشنه ی دیدن نمی می ماند
یعقوب، مستِ بوی پیراهن نمی ماند
رضاحدادیان

بی انتهاست
جاده چشمانت
مرا تاکجا می برد
نگاه تو

صیدنظرلطفی(صابر)

قطعه ای از پازلِ سرخِ دلِ من،

پیشِ دشتِ سبزِ چشمانت،

جا مانده است!

آمدی و بردی با خود:

نیمی از وجود مرا؛

نیمه ی من،

جدا از من،

چرا مانده است؟

بازآی و تکمیل کن:

دفترِ وجودم را!

طرحی از من به جاست؛

مابقی،

رها مانده است!

زهرا حکیمی...

جانا، بر طلوع صبح چشمانت سلام

ارس آرامی

کوچ کردم که بیفتد ز سرم چشمانت
یادم آمد وسط راه دلم بند نشد

حواس شهر پرت تلاقی پاییز و زمستان،
خزان هزار رنگ و خوشرنگ و سپیدی سحرانگیز برف،
اما من محو تلاقی ابروهای تو حیران.
همه دلتنگ و دلخوش به
نارنگی،
خرمالو،
انار،
اما من دل نگران چشمان سیاه تو،
زیرا تویی دلیل پاییز و زیبایی آن.
من آن برگ خزان زده...

نگو درنگ کن!
که تو  ندید ه ای
غلت زدن بهار  را بر موج نگاهت
مریم گمار

نمی دانم چه وردی خوانده چشمانت میان شهر
که هر جادوگری مانده است در تفسیر جادویت

آغوشت را
چگونه روزه بگیرم
وقتی عسل چشمانت
دهان نگاهم راآب می اندازد
ومن
پنهانی قورت می دهم
طعم نگاهت را


علی مولایی