متن رودخانه

من رودخونه ای رو میشناسم که با دریا قهر کرد و عاشقانه به سمت فاضلاب رفت
درست مثل تو :)

پا در کفشِ دریا کن
تا سنگ به سرت نخورده
رودِ ماهی ندیده!
لگدمالیِ ماهی ها
از جانبِ تو نیست
بجوش!
بجنب!
و بپا!
پابرهنه بودن
به انسان شدن
می انجامد
«آرمان پرناک»

بارها
مثل رود
از خود خزیده ام
سنگ به سنگ
ماهی به ماهی
اما
نهایت
آنچه با من ماند
در خود خزیدن بود...
«آرمان پرناک»

قابل نداشت
قلبم
عادت دارد اصلاً
به سنگ خوردن
و تپیدن
رودِ روزهای غمبارم
راضی ام
به رضایِ خشم شما
«آرمان پرناک»

مثلِ برگِ خیسِ چسبیده به سنگ
در آغوش گرفتمت
به اختیار خود یا به اختیار خود
و تو
مدام در تلاشی
برای پس زدن
اما باید بدانی
یک رود
یک دنیا
پشت من است
«آرمان پرناک»

رودخانه ی بزرگ
شبیه به رد یک زخم کهنه شده بود...
رودخانه ای که طی قرن ها
شکل گرفته بود
اکنون شبیه لحافِ چهل تکه ترک خورده ای
از سنگ و علفِ هرز بود...

جین هارپر/خشکسالی

اختیار با من است:
مجبورم مرگ را
تازه تر زندگی کنم
مانند سیاهپوستی در رودخانه
که هر چه پوستش را می شوید
سیاه تر از دیروز می شود ...
آرمان پرناک

در سینوسِ صفرِ خاک
اسیرست رودخانه
ماهی ها
جوابِ سلامِ آب را نمی دهند،
کمی اکالیپتوس لطفاً !!

«آرمان پرناک »

دلتنگم
دل تنگ کوهستان،صخره،برف،یخ،رودخانه،دل تنگ تو ای همنورد،دل تنگ خدا که چقدر به من نزدیک است..
صدایم کن ..جانم بده تا جان دهم برایت

تو را نمی‌توان نوشت
چرا که مثل رودخانه‌ای طولانی در جریانی
و هم‌زمان که آفتاب
بر پاهایت طلوع می‌کند
در سرت غروب کرده‌است.

تو را نمی‌توان نوشت

تو زیبایی
و این هیچ ربطی به زیبایی‌ات ندارد

حرف نمی‌زنی
چرا که می‌دانی
یک پرنده وقتی حرف می‌زند انسان است
وقتی سکوت...

زیبایی
همچون پراکندگی یک ایل در کوهستان
همچون گذر یک رودخانه
زیبایی
همچون قایقی در غروب یک دریا
همچون قطاری در عمق سبز یک دره
زیبایی
همچون رقص دود سیگار
_
در زیبایی ات
رفتنی نهفته است
_

مثلِ کهنه برفهایِ
مانده تا مرداد
روی قله ها....سردم
پایِ من نمان برو ماهی
من به رودخانه برنمیگردم....

ای رودِ عطرافشان و خوشبو
می آیی از آن جنگلِ کاج، گُل های آن کوه
در خود نشانِ راستی و روشنی را می کشانی
هر روز خورشیدِ سحر در تو روان است
هر شب برای ماه شعری می سرایی
تو شادیِ روحِ خدایی
از آسمان ها آمدی، از قلّه ی...

هیچ کس دو بار در یک رودخانه قدم نمی گذارد، چرا که آن رودخانه یکسان نیست و او نیز همان آدم نیست.

‏‏‏‏‏زلال که باشی سنگ های کف رودخانه ات را می بینند
و برمی دارند و نشانه میروند درست سمت خودت
رسم دنیای امروز ما چنین است... .

یک فلاسک چای و یک رودخانه که اعتماد به نفسش از دریا بیشتر است

و تنها یک دوربین ، تنها برای اینکه گرفته باشمت یک سکانس در آغوشم …
اینست تمام دغدغه های مردی که عاشق همسرش است!

اگر صخره و سنگ در مسیر رودخانه زندگی نباشد،
صدای آب هرگز زیبا نخواهد شد.. آرامش، رهایی از طوفان نیست!
بلکه آرام زندگی کردن در میان طوفان است...
به همین دلیل : بهشت مکان نیست، زمانی است که زیبا فکر میکنی... وجهنم هم مکان نیست!
زمانیست که افکارت دنیایت را...

رودخانه خشک شد
و ماهیان مردند
سنگها اما
حمام آفتاب گرفتند!

اجنه های رودخانه
سنجاقم کردند
وگرنه
ماوایم دریابود

رودخانه است راهش دهید...راهی به دریایش دهید...مستانه و طوفانی است...راهی به دنیایش دهید.

هرچه گفتیم جز حکایت دوست در همه عمر از آن پشیمانیم /ما از تو به غیر تو نداریم تمنا حلوا به کسی ده که محبت نچشیده /صد بار اگر علقمه را فتح کنم هر بار دوباره تشنه برمیگردم/ کس پیش تو دم ز زور بازو نزند کو آنکه مقابل او...