متن اشک

چشمانم را به آسمان دوختم،گویی آسمان هم آرام و قرار ندارد.
،دلش میخواهد ببارد اما غرورش اجازه نمی دهد.
همانند من
این روز ها هرچیزی هرچند کوچک مرا یاد تو. می اندازد تمام حرفهایم را برایت میزنم عکس العمل های همیشگی ات جلوی چشمانم نقش میبندد
بالاخره غرور اسمان هم...

\طُ\را،
براے تمامِ روزهاے بدونِ دلتنگے
شبهاے بدونِ بغض ڪہ در همین نزدیکیست، میخاهم.
\طُ\را،
براے عآشقانہ هاے بی هنگام
براے یڪ حال ِ غیرقابلِ وصف
براے قهقهہ هاے از ته دل
براے قدم زدن در یڪ فصلِ پائیزے
و...
\طُ\را
براے جبرانِ تمامِ اشک هاے سَرازیر شده ام میخآهم⚇✔️

پدرم،،،
شاعر نیست...
رنج هایش را اما
می گِریَد،
می موید
با خودش زمزمه هم گاهی دارد
از زمان هائی خوب
پدرم،،،
شاعر نیست!
ولی از وزن \جدائی ها\ آگاه است
صاحب دفتر و دیوانی از\
\اشک\ است
پدرم می داند، می داند؛
(درد)هم قافیه ی (مرد)ست


سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

اشک ها، زبان خاموش غم هستند.

هیچ عشقی بعد مردن قابل پیوند نیست
بعدِ تو قلب من حتی با خودش پابند نیست

سرد می پرسی که خوبی؟یا تو هم آزرده ای
بعدِ اسمم بر زبانت دیگر آن پسوند نیست!

با زبان دل بپرس از خود، که می خواهی مرا؟؟
خوب می دانم که قلبت جای دیگر...

گاه که اشک پناه گاهت باشدو
سرما در تنت چرخ بزند
هیچ آتشی
دلت را گرم نمیکند
وقتی دل گرم نباشی

بی تفاوت توی چشمم زل زد و خندید و رفت
رنگ بیرنگی زحسرت بر دلم پاشید و رفت

آنشب اما سردی برخورد بیرحمانه اش
قبل رفتن نسخهُ مرگ مرا پیچید و رفت

شانه زد موهای خود را/عطر زد بر پیرهن
بهترین جامه هایش را به تن پوشید و رفت

آنقدر...

همه ی زنان دنبال یک پناهگاهند، آغوش مردی که دوستش دارند یا خانه ی مردی که دوستش ندارند و پیراهن دلتنگی شان را آویزان، زیر آفتابی که پیراهن تو را هم خشک می کند. آغوش هر زن زیبایی، امن ترین جای دنیاست برای مردانی که تازه از جنگ برگشته اند...

لعنت به من وُ عشق تو وُ وعده ی "ما"یت
لعنت به منِ بی شرفِ مانده به پایت
له کرده غرور و دل و آیینِ شعورم
بی میلی و سردیِ دل و زنگ صدایت
باید بروم، ماندنم انکارِ شعور است
نادیده بگیرم همه ی خاطره هایت
هی بغض و نمِ...

چشم های دریده / اشک اشک
پیله ی دریده یعنی؛
پروانه ای پرواز کرده است.

باران که بارید فهمیدم,
میتوان چه آسان اشک ریخت,
و کسی را ندید
و تنها مات و مبهوت بی تمرکز از هر قدم زدن
به صدای باران گوش داد
و آهسته دسته ی چتر را ,
از تنهایی بویید.

دلتنگِ ماه می شود
بُراده های اشک
وقتی سکوت
هجوم شب را
می بَلعد

خودم را بی تو دلخوش
می کنم جانا به هر نُوعی
گَهی با اشکِ جان فرسا
گهی لبخند مصنوعی .

- هوشنگ ابتهاج

باز هوای ابری تو تیره کرده آسمان خیالم را.چه لذتی داشت آبتنی در چشمان غزل گوی تو.شاید تو دلیل سردرد های ناهنگام من بودی،شاید هم من ساده دلی بودم که بی قایق دل به دریا زدم.گاهی دوست داشتن ها بهایی به قیمت جان دارد و گاه تبعید زجر آور دارد.فصل...

اشک خون می بارد ابر
وقتی عُریان میسازد با شرم
نبضِ بحران زده شهر را

شاید اگر آن شب کمی باران نمی آمد
آرامش از پشت سر توفان نمی آمد

بعد از تمام عاشقی ها،اشک های من
هرگز برای رفتنت پایان نمی آمد

پشت سکوتم بغض کردم التماسم را
این بغض ها خیلی به این دیوانه می آمد

آن شب صدای هق هق من را...

این روزها
لگدمال شده اند
زیر پای اشک،
گونه هایم
مرهم بوسه هایت را می طلبد.


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

می خندم، امّا مثل سیر و سرکه می جوشم
می خندی و مثل همیشه سرد و خاموشم

تا بند ساکَت می نشیند بر سر دوشت
یک آسمان غم می نشیند بر سر دوشم

با هر قدم من در دل خود اشک می ریزم
پیراهن تنهایی ام را باز می پوشم...

بی حسو حالو خسته ام وقتی
هر روز بی تو غرق پاییزم
نیستی ولی توی خیالم باز
من بی بهونه اشک می ریزم

بیرون میرم توی افکارم
هر لحظه پا می کوبی رو برگا
جای قدم هاتو نگا کردم
پر شده بود از حسرت فردا

بی حسو حالو خسته ام...

نمکین می بود خنده هایت اگر اشک هایت را کمی شیرین تر کنی

نفس ها می گذرد از ترفند گرد و خاک نرفته در چشم ،برای شستن تمام دغدغه های دلت

و تو چه می دانی که خوزستان چشم هایت به رغبت مالچ نمی خواهند
و چه فایده اگر مالچ...

فصل پاییز را
کمی بیشتر
دوست دارم
چون
شب های پاییز
فرصت بیشتری
به من می دهد
برای همنشینی
با خیال تو
و
بارانش
اشک شرمی ست
که ابر خاکستری
می ریزد
از حال من
وقتی غزلی
در وجودم شکل
می گیرد
و دم به زبان آمدن
با آهی همیشگی...

نمی دانم این فاصلۂ اندوهگین بغضت را خنده کرد ؟ یا خنده ات را بغض ؟ اما من مدتهاست گلویم را به تیغ بغض سپرده ام و خاطراتت را با سیل اشک هایم غسل می دهم ..!
این من بدون تو هیچ است و این هیچ را انقدر فریاد می...

با من اشک بریز که من از هر پاییزی بارانی ترم ...
که تو خزانی...
و من اولین برگ رقصان...
من از پاییز تنها تو را فهمیدم ...
تو از باران بگو ...
من قطره می شوم ...
در نگاهت غرق ...
تو از برگ بگو ...
می ریزم من...

ylda nvis چه قهقهه های دروغی سر دادم ...
که مبادا نشانی از تاریکی درونم پیدا کنند ...
چه روز هایی که آیینه تنها همدرد غم هایم بود ...
از ترس ضربه هایشان به تنهایی بر سکوی زندگی رقصیدم ...
آن زمان که باید تنگ بغض را می شکستم و...