متن دریا

کاش میفهمیدی
اسارت نگاه ماهی قرمز را
در تنگ بلور چشمانم
افسوس
آن ماهی هوای دریا را داشت
و تو به فکر سفره هفت سینت بودی
باشد
آن نگاه مال تو
دریا که جای ماهی قرمز نیست! ...

دل کوچک تو
به ماهی قرمز عید می ماند
که همه دنیایش
تنگ گرد شیشه ای است
که اگر بشکند
شیشه عمر ماهی شکسته است...
ماهی قرمز همیشه
طراوت سبزه را
از پس دیوار شیشه ای
تماشا می کند..

دل کوچکت را به دریا بسپار
تا لذت جاری شدن را...

در دریای متلاطم افکار
راه رفتن ارامت
بر روی شن های ساحل ذهنم
ارامش می آورد

نوازش دستانت را
به موج هایم بسپار

تا موسیقی قلبم
تورا بنوازد

کاش دریا بودم و
وسعت دوست داشتنم را
به رخت می کشیدم.
کاش دریا بودم
و تو را
در آرامشم غرق می کردم.
کاش می توانستم
دریا باشم،
تا عشقِ بی قید و شرطم
عیا ن تر از همیشه
شود...

گنجْ زیر خاک باید تا بهایش را دهند

گوهر دریا به زندان صدف زیباتر است

میخواهم عاشقت شوم اما نمیشود
دریا که در پیاله ی من جا نمیشود ...

آغوشِ تو،،،
ساحلِ آرامشِ من است...
¤¤¤
دریا،،،
توفانی است!



(رها)
کتاب عشق پایکوبی می کند!

آنقدر دوستت دارم
که
خودم هم نمیدانم چقدر دوستت دارم!

هر بار که می پرسی، چقدر؟!
با خودم فکر می کنم؛

دریا چطورحساب موجهایش را نگه دارد؟!
پاییز از کجا بداندهر بار چند برگ از دست میدهد؟!
ابرها چه می دانندچند قطره باریده اند؟!
خورشید مگر یادش مانده چند بار...

ابر ، دزدِ دریاست
اینکه می بارم
یعنی؛ چیزی از تو کم شده است... .


حادیسام درویشی

آزادی
رودی ست که هرچه به سنگ می خورد سرش
از دریا، کوتاه نمی آید... .


حادیسام درویشی

ماه
تا زمانی که برای او مانده باشی، آرام.
خودش را به تو می ریزد
دریا...!


حادیسام درویشی

معشوقِ کِسی نبود ، دخترِ زشت رو
[ ابر از کویر گذشت ، روی دریا بارید ] .


حادیسام درویشی

این همه راه آمده ای که سرت به سنگ بُخورد ؟
دریا
آنقدَر تنهایی که دنبالِ موج راهی شوی...!

شعر : حادیسام درویشی

و کاش هرگز ندانى که
بعد از تو
رو به جاده ی شمال که میروم
نه عطرِ دریا سرشار ترم می کند
نه بوییدن ساقه های برنج عاشق ترم
نه اندوهِ پر ابهتِ سبزِ جنگل ، شاعر ترم

جمعه هم با عطر گیسوی تو زیبا می شود

برکه ی خشک دلم با عشق دریا میشود

این تنِ یخ کرده با گرمای سوزان لبت

سبز گشته غنچه ی خنده به لب وا می شود

نه...
این اختلاف قدیمی
راه به جایی نمی برد...
حالا بیا که عادلانه جهان را قسمت کنیم؛
آن آسمان آبی بی لک برای تو
این ابرهای تشنه ی باران برای من...
جنگل برای تو
اما نسیم ساده ی عاشق برای من...
دریا برای تو
رویا برای من...
اصلا جهان و...

ساحل را ترک کردم
بادبان ها را کشیدم
اما تو هنوز،
در اسکله انتظار مرا می کشی
دیر آمدی
با منطق من،
نبودن با بودنِ فرضی،
تعبیر نمی شود
به خانه ات بازگرد
دریا آرام و باد موافق است
در این هوا،
دل به دریا سپردن،
عالمی دارد

به را
دئنه ده
مول ٚ سرٚ رخاصان

دریا کورکی
فورشان ٚ سر اوروشواره
نیویسه

ته هسا
ایتا مالا
دس ٚ شوب
زیی
اب کاکاین
نک
کوبستید

هله
باقایده بشم
وینچه
خوپشداما

دریا
سمساک ٚ بویا دیهه.

مسعود پورهادی
گیلکی

در راه نیستند/رقصنده های روی موج شکن
پری دریایی(دختر دریا)/روی...

برابرِ همه ی لهجه ها، تمامِ بیان ها
به گفته ی همه ی شعرها، تمامِ رمان ها

میان تور و خزه، یک پریِ یخ زده بودی
تو را از آب گرفتند نیمه شب ملوان ها...

تمام ساحل کِل می کشید تا که رسیدی
به افتخارِ تو ساز و دُهل زدند...

تن به دریا می دهم
اگر تو در عمق این دریا باشی
جنون را به آغوش میکشم
اگر مجنون،محبوب تو باشد
شراب صد ساله میشوم
تا که مست کننده دل بیقرار تو باشم
همای جانان من
تا وقتی که زنده باشم
تمام زندگیم را با یک اشاره
به قهوه چشمان...

دریا ساده است ...معادله ای سخت ندارد ...واضح و شفاف است ...دریا همیشه من را به یاد آدمهایی می اندازد که سخی و دلپذیرند ...بخشنده و بزرگوارند ...آرام و متین اند... پوششی بر دره ها و صخره ها و زخم های خویشند....عمقشان را نمی بینی ...زخمشان را لمس نمی کنی...

دل تنگم هوای
تورا به سر دارد
چگونه قایق احساس را
به دریای بیندازم
که موج موج
بی تفاوتی تو در آن میخروشد...

تصویر تو در سکوت قاب می خندد
دریاست به پوچی حباب می خندد
من نیستم این که شادمان می بینی
دیریست به چهره ام نقاب می خندد

محبوبم بیا کمی متفاوت باشیم...بیا قول بدهیم از فردا لابلای خبرها سرک نکشیم...بیا دیگر خط کش دست نگیریم و هر روز سطح بدبختی خودمان را در خاورمیانه اندازه نگیریم...اصلا بیا خودمان را بزنیم به بی خیالی...بیا فکر کنیم داریم در جزیره ای محصور در اقیانوس اطلس مثل انسان های نخستین...