متن دلتنگی عاشقانه

چشمان سیاه تو دیوانه کننده است،

حال منو دریاب مگر بدتر از این هست.

مثل آن ماهی افتاده به دام صیاد.

من به دام نگه یار گرفتار شدم.

کاش پیدا شود، آنکس که دلم را برده.

خبر داری که چشمان سیاهت

شده عشقی پنهان در وجودم.

ما را همین بس که تو در خاطره مایی.

بهار جای برگ های پاییزی را گرفت
میوه ی رسیده جای میوه ی کال را
اما جای تو
جای تو همیشه خالی ماند...

عید نوروز من آنست که بینم رویت

هر خیال تو مرا عید نو و نوروزی‌ست

تو نباشی؛ مثل این است
که وارد بهشت شوی؛
خدا رفته باشد...!

دیگه امسال نه سبزه میخوام نه تنگ ماهی
اگه عیدای قبلی اینا بودن چون تو بودی
سفره هفت سین من امسال دوباره
صورت ماه تورو بازم نداره

بهار از راه رسیده من زمستانم هنوز
فصل هایم دست اوست ای دل عاشق بسوز

تو تلخ هم شوی
باز من
جرعه ،جرعه
می نوشمت....

جهان
بی‌حضورت
غمی است میان غروب و دریا
سیگاری است میانِ انگشتان
به یاد تو
غم و سیگار
مرا می‌کِشند و نمی‌کُشند...

                    آتش، نامِ دیگرِ توست

چهارشنبه‌ای که آخرین سطرِ سال را ورق می‌زند،
با آتش،
با نور،
با جادویی که از دلِ خاکسترها زاده می‌شود.

من امشب از روی تمام دلتنگی‌ها می‌پرم،
می‌سپارمشان به زبانه‌های شعله،
تا دیگر هیچ غمی، شبیه دوده بر دلم ننشیند.

صدای قاشق‌زنیِ دخترکانِ عاشق،
در کوچه‌ها...

"باز هم می‌پرسند از تو"

باز هم می‌پرسند از تو
که آیا هنوز هم در دل تو
آتش جوانی می‌سوزد؟
که آیا هنوز هم در نگاهت
آن شوق روشنایی هست؟
که آیا هنوز هم می‌توان
به امید لبخندت،
زندگی کرد؟

باختم بد باختم.


ناز چشمان سیاهت، بدجور دلم را برده.

شکست خوردم من،


به جنگ نابرابر میان چشمت و قلبم.

اگر طول و عرض جهان در هم بنگری
جز مساحت قبر، در دستت هم خبری

چه سود از دنیای فانی که خاک است و زوال
که هرچه در دست داری، در پایان می‌رود به حال
حواست باشد، ای دل، که در این راهِ پرخطر
نه در غفلت باشی، که سرانجام...

گفتم بی تو چه باید بکنم
تاری از زلف سیاهش را داد
گفتم مونس شبهایم تویی
عکس رخ چو ماهش را داد
موقع رفتن به همه بوسه ای داد
وبه من نگاه سرد بی مهرش را داد
گفتم همه عمر می مانم به انتظار
رفت و انتظار سر راهش را...

بر ما دلت نسوخت، ندانم چرا نسوخت
ما را دلت نخواست، ندانم چرا نخواست

من به اندازه ی زیبایی آن چشم سیاهت.

گرفتار توام.

گفتمش بی تو چه بایدکرد
تاری از زلف سیاهش را داد
گفتمش مونس شب هایم تویی
از دور نگاه سردو بی مهرش را داد
به همه بوسه ای داد و به من از دور دستی تکان دادو خاطرات تلخش را داد
گفتمش می نشینم همه عمرم را ب انتظار
رفت...

گفتمش بی تو چه بایدکرد
تاری از زلف سیاهش را داد
گفتمش مونس شب هایم تویی
از دور نگاه سردو بی مهرش را داد
به همه بوسه ای داد و به من از دور دستی تکان دادو خاطرات تلخش را داد
گفتمش می نشینم همه عمرم را ب انتظار
رفت...

➷➷➷➷➷ غم نبوבنت یک عمریست شاعرم کرב
مے نویسم از غم نبوבنت בیواט בیوان