متن عاشقانه

وجودم، با تو سرشار از: وفا شد

سراسر، شور و دنیای صفا شد

میانِ جان، شکفته، نوگُلِ عشق

و احساسم، به مِهرت، مبتلا شد

بر زاغ سپردم سَرِ کارت باشد
هر لحظه و هر جا به مدارت باشد
من غیرتی‌ام! خود تَهِ این قصه بخوان!
هابیل اگر باز کنارت باشد! ...

شب بوב و نبوבے و...
غمــت جاتو گرفـت.

پشت سکوت هر شبم،
یاב تو جریان בارב.

تویی آن شعر که هَرزگاه به لب می‌ ریزم
در خیال از لبِ چشمت به لبت می خیزم
غرقِ در بوسه ی تو شعر زمین می ریزد
برق چشمان تو می‌بیند و بر می خیزد
دَرِ گوش ات سخنی از تب دل می گویم
عطر گیسوی تو را میان دست...

ایمان آورده‌ام
به دوست داشتنت
که چون باران
می باری
و معجزه می‌کند
در رگ‌های خشکیده‌ام
جوانه می‌روید

پوشیده ای به چهره ی گلگون نقاب را
از تو گرفته باغ شب بو، عطر ناب را

وقتی که دید باغ تو هم صحبت گلی
باید که جای بوسه بگیرد گلاب را

آدمی زنده است با عشق وامید
میدهد هر لحظه آدم را نوید
عشق وقتی در،دلت گل میکند
می‌کند بخت سیاهت را سپید
لحظه هایت غرق شادی می‌شود
هر خزانت می‌شود چون صبح عید
عشق یعنی اوج اوج خواستن
قدرت انجام هر فعل بعید
عشق را درواژه های ناگهان
عاشقی راباید...

شب مردگان
جان ، به غَمِ ، به جان اُفتاده تقدیم خواهم کرد
چشمهای پر زِ بغض به اَشک تسلیم خواهم کرد
آفتاب را پس زده و شبی سیاه تر از سیاه
بر پیکره ی روزهایم حتی ترسیم خواهم کرد
جگرسوز خواهم شد و خفگان خواهم گرفت
و تنهایی‌ام را...

هوای شرجیِ مویَت
و لحنِ گرم جنوبت،
گلابِ قمصر رویَت
و چشمه‌های جنونت...!
آهای همیشه و هرجا!
آهای رودِ رَونده!
بجوش از دلِ سنگ و
بهار زندگی‌ات باش...

فرقی ندارد...
کجای جهان ایستاده ای!
من در خیالم با تو
از تمام مرزها گذشته ام.

ایستاده ام....
روبه روی آسمان
مغرورتر از همیشه!
او از ماهش می گوید،
من از چشم های تو

میدانی جانم؛
بی شک تو زیباترین بودی!
اما آنچه تو را مقدس میکرد
احساس من بود...

من دلیل اشک هایم را نمی دانم!
اما میدانم اگر....
تو در آغوشم بگیری، خوب میشوم.

اﮔﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻮدی، وﻟﻨﺘﺎﻳﻦ ﻏﻤﮕﻴﻦ
ﺗﻮ ﺗﻨﺒﻮر ﺑﻮدی، اﮔﻪ ﺳﺎز بودی

ﻣﻴﻮن ﻛﺘﺎﺑﺎ ﺷﺎﻳﺪ چشماهایش
اﮔﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﻮدی ﺷﻴﺮاز بودی
ﺑﻬﺎرا ﭘﺮ از ﺑﻮی ﻧﺎرﻧﺞ میشد
ﺗﻮی ﻫﺮ ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﻰ ﻛﻪ راه میرفتی

اﮔﻪ ﺟﺎده ﺑﻮدی
ﺷﺎﻳﺪ از دل ﻛﻮه
ﭘﺮ از پیچو ﺧﻢ
ﺳﻤﺖ درﻳﺎ میرفتی...

تنت ماسه ی داغ جنوب
گیسویت آبشار زمرد
چشمان بلورینت آسمان کویر
لبانت غزل عاشقانه ی شیراز
تیغ ابروانت زنجانی
و چقدر
در سرزمین آغوشت
ایرانگردی صفا دارد .

تو میروی و دمادم بیقرار می‌ شوم
کنار ثانیه های عذاب انتظار می شوم
مانده ام چِکار کنم مستجاب شوی
تو باش قافیه ، شعر ، ردیف می شوم
دائم الخَمرَم به خیالت بیا ببین چگونه
گِرد لبانت پُر از ثَنا و ثواب می شوم
همچو ستاره ای مُطلق اُفتاده...

آهنگ نبودنت
بزرگترین سمفونی تاریخ خواهد بود
فقط نمی‌دانم
مردم زبان سکوت می فهمند..

پشت چراغ قرمز
صبح و زندگی ایستاده ام
پلکی بر هم بزن
چشم باز کن
بتاب به زندگی ام
تا تو نباشی این چراغ لعنتی سبز نمی شود .

داشتم به آسمان نگاه می کردم
هاله ای از ماه هنوز پیدا بود
جویای حالش شدم
در نهایت عشق
لب به سخن گشود و گفت
ببخشید آقا
دل کندن از ماه شما آسان نیست.

حادثه سرزده
بی خبر بود و خیالش به دلم سر می زد
توی چشمان فروخفته ی من پر می زد

وقتی از عرض خیابان به ادا رد می شد
طعنه بر قامت زیبای صنوبر می زد

مثل یک حادثه سرزده از خلوت شهر
می رسید و وسط خاطره ها در...

ســلام ای شــادی لیـل و نهـارم
سلام ای آنکه بر عشقت دچارم

سلام ای باغ یـاس و سنبل زرد
بیا صــبح اســت و آوای هَزارم

وقتی حالم کوک به حال توست
تمامی ساعت ها برای من
ساعت عاشقی است
پس
هر ثانیه با تو پر از عشقم.

من چیزی از عشغ نمی دانم
حتی فکر کنم اشتباه نوشته ام
بگذریم
تنها چیزی که می‌دانم
این است
در جغرافیای قلبم
در سرزمین فکرم
فقط و فقط دائما
تو در حال طلوع هستی .