متن کوتاه

هیچگاه برای سرپا ایستادن به دیوار پشت سرت تکیه نکن

با ما چه کردند
که از فریاد درد ها ترسیدیم؟

سر روی بلوک..
در فکر خانه...

سخن را چو بسیار آرایش کنند،هدف فراموش میشود.

سفره از صفای میزبان رنگین میشه؛ نه از مرصع پلو

- مادر

بعضیا لیاقت ندارن بخشى از زندگیت باشن؛یادت بمونه

بعضیا جوری زومن رومون انگار عکاسن!

دوستم داشته باش پایان تمام عاشقی ها درد است

تو همان شیشه ی عطر گل یاسی که فقط
به دل حجره ی عطاری من جا داری

در نگاه تو
موج می زند
هزاران دریا
چشم تو
اقیانوس آرام آرام است...

قلب کوچک من
مملو شده از دوس داشتن ”تو

تو چه هستی که زجان دوست ترت می دارم

زیبایی توجه هارو جلب میکنه اما شخصیت دل هارو.

مثل همان رسمم که نااهلم
ولی بابم...

فقط بحث شکستن نیست... گاهی دل ترک برمیدارد

زخم هایت را نشانم بده
تا بدانم چگونه باید دوستت بدارم
تا یاد بگیرم چگونه نوازشت کنم

اگه هرکسی میتونه داشته باشتش ، من نمیخوامش

اومدی برام دل بسوزونی ، زدی دلمو سوزوندی!

سختی می کشد..
مسافر زندگی..
راهی ندارد...

نبضِ باران را گرفتم
تا؛
نمیرد رازقی

کاش دلها زبان داشتند دراین زمانه بی رحم ........

سرش زیر برف..
به خود نمی تواند
دروغ بگوید...

همه میدونن هیچکس برام مثل تو نیست

آب بودند و خاک
سازشان ناکوک اما؛
گِل شدند.