متن باران

دوباره باران گرفت
باران معشوقه ی من است
به پیش بازش در مهتابی می ایستم
می گذارم صورتم را و
لباسهایم را بشوید
اسفنج وار
باران یعنی برگشتن هوای مه آلود شیروانی های شاد!
باران یعنی قرارهای خیس
باران یعنی تو برمی گردی
شعر بر می گردد...

این روزها باران می ریزد...
من هم با چشمهای ریخته، دنبال شما میگردم
همیشه، همین که می روید باران می گیرد.

هوای لحظه هایم
توفانی ست
دلتنگم
درست به اندازه ی آغوش تو
چتر خیالت را
که دست به دست کنم
ابر چشمانم
می بارد



علی مولایی

باران که می بارد
دلم غمگین می شود
می روم
به کجا نمی دانم
من بغض میکنم
آسمان گریه...
زهرا نمازخواجو بیتا

همچو پائیزم
گه آرامم گهی
بارانی ام


قصه هایم
گاه تلخ وگاه
شیرین می شود



علی مولایی

الان چگونه ای؟!
آیا باران بر موهایت دست کشیده است؟!
یا که لباس هایت را خیس نکرده است؟!
باران چنین است!
دوست دارد، با مردم شوخی کند،
دست بکشد بر گیسوان زنان و پیرهن دخترکان و
دوباره، راهش را لبخند زنان پیش بگیرد
و غم و غصه اش را در...

از چراغانیِ چشمان تو من جان دارم

بی تو یک نسبتِ نزدیک به باران دارم

روشنم از تو و آن مُنحنیِ لب هایت

من به لبخندِ پر از صبحِ تو، ایمان دارم

در زیر باران دختری قدم زد
چتر در دست و دلی پر از آرزو
آسمان شب سیاه با ابرهایی زیبا
با رقص باران، آرامشی به دست می آورد

قدم هایش در خیابانی خلوت
سبک می گردید در آغوش باران
گوشه هایی چتر به درخشش درختان
پنهان شده ی رویاها و...

آسمان
آسمان چه دیدی زما

که باران برما حرام کردی
زهرا نمازخواجو (بیتا)

چه فرق می کند که
باران ببارد یا نه؟
تو
بر سرم سایه کن
با چترِ گیسو.

روآن اتکینسون :

من عاشق پیاده روی توو هوای بارونی ام
چون هیچکس نمیتونه گریه های منو ببینه.

چه لذتی داشت بهار
اگر عشق با دست هایش
گره دوری مان را باز می کرد
تو از جاده ی انتظار می رسیدی
و پر مهرتر از باران
بر من می باریدی
بذر دوست داشتنت
در باغچه ی سبز دلم
جوانه می زد
و آنگاه شکوفه های بوسه ام
بر...

من به دستان تو پل بستم به زیباتر شدن
از تو میخواهم از این هم با تو تنهاتر شدن
از تو میخواهم خودت را مثل باران از بهار
از تو میخواهم قرار روز های بی قرار...

_برشی از ترانه

هر شب دلهره ی نداشتنت
خواب را از چشم هایم می رباید
ای کاش نبودن هایت تمام می شد
و قلب هایمان در آغوش هم می تپید
باران احساس
از ابر چشم هایم می بارید
و تو با گرمی دست هایت
دلم را قرص می کردی
برای همیشه داشتنت


مجید...

امان از گریه های زیر باران

امان از زخم های نارفیقان

امان از روزگار، از حال این شهر پریشان

امان از این هوای غم گرفته

دلم از عالم و آدم گرفته

تمام کوچه های شهر را ماتم گرفته...

_برشی از ترانه

گویی دیگر باران هم
یاری گر رویاهایمان نیست!
زمانی ست بسیار که نمی بارد،
و هرکس قطره ای آب می بیند،
به شادی فریاد برمی آورد:
-- باران!



شاعر: شاده علی
ترجمه: زانا کوردستانی

در این سرما و باران یار خوشتر
نگار اندر کنار و عشق در سر
.
.
در این برف آن لبان او ببوسیم
که دل را تازه دارد برف و شکر...

باران،اشک های عاشقان است که از آسمان فرو می ریزد
و هر قطره اش، داستان یک عشق را در خود دارد

خالی نمیشود
ریه هایم از عطرت
حتی وقتی باران میزند
تازه عطر خاطراتمان جولان میدهد

اصلا خبر داری
به هنگامه ی باران
در عصرهای پاییزی
جیب کاپشن سردترین جا برای
گرم کردن دست های خالی است...

علیرضا سکاکی

مثل باران؛
بی اجازه در هوایم رقص کن...

ارس آرامی

باران که آمد من را خبر کن
تا اوج رویا با من سفر کن
مثل همیشه عاشق شو و باز
مثل همیشه از من گذر کن
بی قرارم ای نگارم
تو کجایی خبر ندارم...


_برشی از ترانه

باز باران زد تو چتر خویش را برداشتی
شهر را برهم زدی صد آفرین گل کاشتی
زنده کردی در دل پاییز شهر مرده را
توی آستین ات همیشه چیز بهتر داشتی

سرِ سبزت را
محکم تر از همیشه بچسب
و کلاهت را،
باد بی حوصله است انگار
و پچ پچ باران
تَرَک انداخته گویا
سقف وحشت را.