متن دلدادگی

                    در اردیبهشت، زمین شعر می‌نویسد با جوهر باران و باد،
موهای دشت را شانه می‌زند با دستِ شکوفه ،
اینجا زمان آهسته راه می‌رود انگار دلش نمی‌آید از کنارِ بهار بگذرد.
اردیبهشت… ماهِ دل‌نازکی‌های هوا، ماهِ آغوش‌های بدون دلیل، ماهِ قدم‌زدن‌های طولانی، بدون مقصد، فقط با خیالِ کسی...
در اردیبهشت،...

۰۰بَدَل به باد شدم، دلخوشم به اینکه فقط
مرا قلمرو گیسوی تو وطن شده است۰۰۰۱

عهد بستم که غیر از تو،
ز هر عالم و ادم بکنم دل.

جز چشم تو،
چیزی بر این دل دیوانه ما حک نشده.

بمون با من؛ که هر روز این
صدای تاپ تاپِ قلبم
برات آهنگِ دل داره
برات دل می‌زنه، هر دم

ماجرای مهرِ تو، با جوششِ احساسِ من،
قصّه‌ای، از قصّه‌های عاشقانه گشته‌اَست!

عاشق هم بودن
به این معناست که
هر کجا هستید
فقط به یکدیگر پناه ببرید.

تو قشنگترین محال آرزوهای منی.

پرنده‌ی قلبم؛
نامت رازِ من است و عشقت راز قلبم ..
دوستت دارم
بیشتر از وسعتِ دیدِ چشمانت
نزدیک‌تر از نفسهایت
زلال تر از آب باران
من ساحلم تو موج
من روز تو خورشید
من شب تو ماه
من ماهی تو دریا
عشق یعنی نام تو
که قلبم با آوردنش...

سخت غرق نبودن تو گشته دل دیوانه ی ما.

گلِ جان‌خیزِ دلم هستی
نفس‌انگیزِ دلم هستی
ماورای تبِ رویاها
مهرِ سرریزِ دلم هستی

گمشده در ته چشمان سیاهت دل ما.

ای شور تو جانان ما
دلبسته چون باران ما
ما را به لطفت جان بده
گر جانی و جانان ما

کاش مسیریاب دلم....
مقصدش تو باشی:)


شعرهای دانشجو کامپیوتر

بهار تویی، ای همه هستی و جانم
به شانه‌ات تکیه زنم، سبز بمانم
ز عطر نفس‌های تو راهم شکوفاست
در سایه‌ات آرام، ز غم‌ها برهانم
با نور نگاهت شب تارم شود روشن
چون ماه فروزان به رهت ره بسپارم
دستان تو مأوای دل خسته‌ی من شد
در آغوشت ای یار،...

بیهوده می‌پیچی به پای عشق ومنطق
وقتی دلم با دیدن رویت مجاب است

کامی بگیر از: سفره‌ی قلبم
حالا که دل، با تو پُر از: رویاست
حالا که واژه، واژه‌ی احساس
از تو، پُر از: امواجِ خوبی‌هاست

صدایم کن:
پایدار و پیوسته؛
تا من بمانم تا همیشه:
شورانگیزترین شیدای شیفته!

دوست دارم،
بسرایم برایت:
عاشقانه‌هایی،
ساخته از پرند احساس؛
پرداخته با پرنیان نیاز!

عاشق که شوید
عقلتان کیش می شود و قلبتان مات چشمانش...

من تو دستم یه قلب
تو دستت یه تیر
بذارش توی کمون و نشونه به سمت قلبم بگیر
منو زندونی کن
تا ابد تو دلت
میمیرم نه بگی
اینجوری که من دل بستم بهت...

زدم سازِ دلی، با تار و پودم
تمامِ مهرِ خود بر «تو»، نمودم
شدم مجنون‌ترین، لیلای عاشق
از احساسم، به غیر از «تو»، زدودم

تو را دوست می‌دارم؛
و در پیچش عاشقانه با تو،
محبّت را خوب می‌فهمم!

نگاه کردی و قلبم، میان چشم تو گم شد.