متن دلهره

رفتو تنها شدم تو شبا با خودم
دلهره دارمو از خودم بیخودم
اونکه دیر اومدو زود به قلبم نشست
رفتو با رفتنش قلبِ من رو شکست...


_برشی از ترانه

هر شب دلهره ی نداشتنت
خواب را از چشم هایم می رباید
ای کاش نبودن هایت تمام می شد
و قلب هایمان در آغوش هم می تپید
باران احساس
از ابر چشم هایم می بارید
و تو با گرمی دست هایت
دلم را قرص می کردی
برای همیشه داشتنت


مجید...

مدام دلهره ام ،بس که شهر اشوب است
نگاه ها همه اش پر ز زهر مسطور است

خاطره ها
روزی به پیش آینه سنگم زدند خاطره ها
نیش و کنایه، تیر و تفنگم زدند خاطره ها

از سمت قاب عکس سرخ و قشنگ شرابیم
زخم زبان به زردی رنگم زدند خاطره ها

مثل خزانکه برگ خشک و نزار و تکیده را
دائم به باد مغلطه انگم زدند...

در شب کوچک من دلهرهٔ ویرانیست
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی؟
من غریبانه به این خوشبختی می نگرم
من به نومیدی خود معتادم
گوش کن
وزش ظلمت را می شنوی؟

در شب کوچک من دلهره ی ویرانیست....

فروغ فرخزاد

نگاهم یک آن
به صدای پایش افتاد
دلهره را از خانه ی دلم
جواب کردم...

هرچه
به چال گونه ات
نزدیکتر
دلهره ی گم شدنم
بیشتر

منم و خانه و دلتنگی تکراری و غم
منم و دلهره از شایعه رفتن تو...

بیقرارت شده ام باز قراری بگذار
سبدی بوسه برایم به کناری بگذار
این منم سر به هوا دلشده انگشت نما
روی دوشِ دلم ای یار تو باری بگذار
دمِ آخر تو بیا در سبدِ خاطره هام
با یکی شاخه گلِ سرخ... اناری بگذار
روبرویِ منِ پاییزِ به یغما رفته
از...

دلم گرفته از این روزگار بحرانی
دلم گرفته خدایا نگو نمی دانی

زمین که ارثیه ی اشتباه آدم بود
دوباره پر شده از نقشه های شیطانی

چقدر مانده که دنیا به آخرش برسد
برای دلهره ی ما کجاست پایانی

صدای همهمه ی باد هرزه می پیچد
درون کوچه ی آباد...

عشق تو تصاویر بهارانهٔ چالوس
پر دلهره مانند زمستان هراز است

لبخند لب منظره ها را تو بکش
پایان شب دلهره ها را تو بکش

بردار قلم به رنگ یک صبح قشنگ
خورشید پس پنجره ها راتو بکش

با من مدارا کن
بگذار دلهره ی جدایی را
در حافظه ی هیچ عاشقی شکوفا نکنیم

این چیست

که چون دلهره افتاده به جانم...؟

حال همه خوب است من اما نگرانم...!

معشوقم.. لابلای خطوط نامه ات از هوای گرفته یِ لندن،گلایه ها داشتی و در پایان بی هوا پرسیده بودی از خانه چه خبر....راستش هفته قبل مرغ عشق کوچمان مُرد...همان که پرهای آبی خوشرنگی داشت.. همو که عاشق تر بود و تو با ذوق میگفتی نگاهش کن...چقدر شبیه آسمان پس از...

عاشقت شدم که وقتی پاییز شد
و هر کسی رفت توی لاک خودش
کسی باشد که هوای این بی قراری ام را داشته باشد
عاشقت شدم که صبح های ابری بهانه ی لبخند باشی
که صدایت طعنه بزند به خش خش برگ ها
عاشقت شدم که شعرهایم مخاطب خاص داشته...

تنگامه نیشته تاتایی !
توکه توکه تام تولی
راوه کونه، را واکونه، را کونه...
راشی، اککو ایشماره:
جه نوا ایسان!
تا
نه، وا ایسان!

شب تیجه
تین تاری جا
تی جا
جیجا!

رضا دادرس

[در] تنگنا نشسته است تصویر!/قطره قطره سکوت/لبریز می شود، راه می گشاید، پیش می رود.../مسیر، دلهره...

می پرم دلهره کافیست،خدایا تو ببخش
خودکشی دست خودم نیست،خدایا تو ببخش

من
دلهره ی افتادن یک بندباز
از بلندای یک لقمه ی نان
بر سنگفرش خیابانم ...!

آخرش
شکوفه بر ویروس
پیروز خواهد شد
و آنگاه
ما
من و تو
سرمست و قدم زنان
پر می کشیم به کوچه باغ های اقاقی
آنگاه می خندیم به همه ی
این همه تلخی و تلخ کامی
که دست های ما را از هم جدا کرد
می خندیم به روزی...

دیگر چیزی نمانده
صدای پایش را میشنوم
عطرش را حس میکنم
و باز هم وجودم آکنده از حس غریب دلهره میشود
پادشاه قلبها ...!
پادشاه فصلها ...!
دیگر چیزی نمانده
خودنمایی کن
بارانت را بفرست
جلا بده چشمانی را که منتظرند تا با ابرهای تو همراه شوند

حال این روزهایم به هیچکس بستگی ندارد!
نه لبخند کسی دلگرمم می کند و نه دلهره ی
دوست نداشته شدن قلبم را می لرزاند!
من همانم که در قایق دنیای کوچکم، به تنهایی پارو می زنم
و منت هیچ آدمی را برای نفس کشیدن آرامش ،نمی کشم!

” با تو تمام دلهره لبخند میشود “️
مهرت به جان من زچه پیوند میشود
امشب دمی بیا و بشین در ڪنار دل
بنگر ڪه دل ز وجود تو خرسند
میشود ..!!



️️️