متن آتش

تشنه ام تشنه آغوش تو حتی به گناه
آتشی بر تنم انداز جهنم به درک

در سجده نکردن شیطان استیصال و بیچارگی محض پنهان بود
او می دید که اینبار کسی که خداوند براو عاشق است خلق شده
و خود را از دایره این عشق جدا و رها می دید
در حقیقت خداوند در مجازاتش تنها او را از ذات خداوندی خود جدا کرد و...

من آن یخم که از آتش گذشت و آب نشد
دعای یک لب مستم که مستجاب نشد


من آن گلم که در آتش دمید و پرپر شد
به شکل اشک در آمد ولی گلاب نشد


نه گل که خوشه ی انگور گور خود شده ای
که روی شاخه دلش خون...

تا چشم به چشم آتش ات دوخته ام
می رقصم و چون شعله ی افروخته ام
شاد است دلم که یک زمان میآیی
هر چند زمانی که دگر سوخته ام

دلدار چنان مشوش آمد که مپرس

هجرانش چنان پر آتش آمد که مپرس

گفتم که مکن گفت مکن تا نکنم

این یک سخنم چنان خوش آمد که مپرس

سردم مرا آتش بزن آتشفشان من
گرمم؟مرا خاموش کن ، آتش نشان من

باز هم تیغ غم از طاقت من تیزتر است
نازنین ! امشب قصه ات قصه ای دیگر است

سردرگمی سوال قشنگی است بعد تو
تا مرگ احتمال قشنگی است بعد تو

قبول می کنم بهار عوض نمی کند مرا
اجازه میدهم غبار عوض نمی کند مرا

اشکم به نردبان توسل...

نادر ابراهیمی:

آتش بدونِ دود نمیشود، جوان بدونِ گناه !

گیجم و قرن هاست گم گشتم، در شب خسته ی جهان خودم
مثل اصحاب کهف در خوابم، مانده ام دور از زمان خودم

ورق خفته در کتابچه ام، کودکانه مرا \طیاره\ بساز
بپران و کمی بلندم کن، نیست پرواز در توان خودم

دل من قسمتش پریشانی ست، شاعرم عادتم خود...

آن بوسه های ناکرده میان دهان توست
من تشنه کام و آب گوارا در کنار توست

سر تا به پای تو مظهر زیبایی ست گل من
با آن نگاه نجیب که در دیدگان توست

تو باغی با بنفشه ی گیسو و سرو قد
تنت یاس است و گونه و گل...

به آتش گفت :
نسوز تا کمی آرام بگیری
آتش گفت :
آنگاه تو
شبهایت را چگونه گرم خواهی کرد؟
و از آن پس نیز ، اندوه
شومینه عشق را
روشن نگاه داشت...


جلال پراذران

صد بوسه ی نداده میان دهان توست

من تشنه کام و آب خنک در دکان توست

سر تا به پا زنی تو و زیباست این تضاد

زان شرم دخترانه که در دیدگان توست

باغی تو با بنفشه ی گیسو و سرو قد

یاست تن است و گونه وگل ارغوان توست...

ولی جدا از این حرفا چقدر دلم میخواست الان دوتایی کنارِ اتیش.. وسط یہ جنگل..سرم رو سینت... دستات لای موهام بود و...اهنگ مورد علاقمون رو تکرار...!!!

درد ِ دل عاشقانه دارم هستی ؟
در دل هوس ِترانه دارم هستی ؟

یک بوسه برای عید پیشم داری
چون آتشم و زبانه دارم هستی ؟

گاه که اشک پناه گاهت باشدو
سرما در تنت چرخ بزند
هیچ آتشی
دلت را گرم نمیکند
وقتی دل گرم نباشی

مثل لالایی ست در گوش خلایق، شیونم
عاقبت خود را میان شهر، آتش می زنم

ساده بودم، فکر می کردم حراست کرده ام
با خطوط دفترم از مرزهای میهنم

از تمام دل خوشی های جهان دل کنده ام
روز و شب چشم انتظار لحظه ی جان کندنم

باز در آیینه...

پاکت سیگار
خوب است یا بد نمی دانم
فقط یک شعله ی آتش میان من او فاصله است.
روشنش میکنم همین حالا
کام میدهد یا کام میگیرد نمیدانم فقط دنبال گم شدن میان دود سیگار می مانم.


حمید پناهی زاده

اکثریت ما، احساساتمان را،
درون صندوقچه ای محبوس کرده
و به درِ آن قفلی به نام "سکوت" زده ایم؛
و نگهبانی از جنس غرور
برای آن گذاشته ایم
که مبادا تبر این احساسات،
قفل را بشکند
و از آن بیرون بِجَهند
و ما را رسوایِ عشقِ مان بکنند؛
که آن...

من یک زنم زن بودنم را دوست دارم !
برجستگی های تنم را دوست دارم !

من مادرم با پوششی از جنس شبنم
گلهای سرخ دامنم را دوست دارم !

عطر تنم خوشبوتر از بوی بهشت است
بوی خوش پیراهنم را دوست دارم !

وقتی که تنها می شود آغوش...

خلاف عشق هایی که سری دارند و سامانی
دو حاصل داشت عشق ما، پریشانی پریشانی

چرا از خواب دنیا سهم ما کابوس بود و بس؟
چه شد رویای ما باهم؟ نمی دانم، نمی دانی

اگر در چشم هایم آنچه می خواهی نمی بینی
چرا از دیدنم در اضطرابی و گریزانی؟!...

آتش کدام غم
خاطره ات را از من دور می کَنَد ؟
سخت است ؛
مثل کندن زالو
از روی پوست می ماند!

بجز برای سوختن
پری را وا نمی کند این عشق
پری را وا نِ ...


جلال پراذران
سفیر اهدای عضو

اینجا دگر پائیز، رنگِ زردِ خود نیست
اینجا کسی دیگر به فکر دردِ خود نیست.

اینجا بهارش رنگ دیگر دارد انگار
همراه باران هم هوای سردِ خود نیست.

اینجا دگر آتش در اوج فصل سرما
پاسوزِ آن بیخانه ی شبگردِ خود نیست.

آخر چه کردی ای وفا با زندگی ها...

تصویرهای تو
مثل شعله های آتش
نامکرر است
سبز آبی کبود من!
نارنجی!
آدم که از تماشای آتش سیر نمی شود
می شود؟
خیال کن من آتش پرستم

می خواستم
با تو
پاییز را ورق بزنم
آذر آتش به جانم زد
حالا سالهاست
بدون تو
قدم می زنم
وپاییز تمام نمی شود