متن باران

هزار هزار ابر به دنبالم
رهایم کن
باران شوم

سپید می پوشد پریشانی ام

در شبی

که باران

زبان درازی می کند ...

موژان(م.چ)
مهری چراغی

طرح زیبای تنش آه خدا عالی بود
جای یک بوسه میان من و او خالی بود

بارش نم نم باران و غروب پاییز
بوی خاک و نم باران چه قدر عالی بود

خنده بود و غزل و عشق، دو فنجان قهوه
روی آن میز فقط خنده و خوشحالی بود

قهوه...

وزش باد شانه می زند
زلفان سبز رنگ تپه ها را

غرش پی در پی
می شکافد ابرهای تیره آسمان را

جاری می کند
ابر روی زمین سیلاب اشکهایش را

و زمین با بوی دلپذیرش
خبر می دهد سیرابی خود را

سرخی، آلاله، سپیدی نرگسان منتظر
ساز برگها، آهنگ دلنشین...

صبح باران که بگیرد تَرِ باران نشوی
خیس از بارش پی درپی گیلان نشوی

صبح باران که بگیرد چمدان را نبری
بی خبر، همسفر خستهٔ تهران نشوی

صبح باران که بگیرد به سراغم نروی
چینی نازک سهرابی کاشان نشوی!

صبح باران که بگیرد مه سنگین دارم
آخرین خاطرهٔ جادهٔ حیران...

برف پاک کن بیهوده جان میکند
باران این سوی شیشه از چشم منه!

رو می کند باران
دست کرم های خاکی را
که در فرصت متخلل خاک می لولند

باران
باران
باران
از حال ما که خبر برد به آسمان؟!

گذری نیست
از این باران
نبض آسمان در دست توست

باز چه کسی؟! کجای این شهر قصد رفتن کرده است؟!
که آسمان این چنین به حال عشق از دست رفته شان چندین شبانه روز ، پی در پی می بارد...؟!

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

و به همراه همان ابر که باران آورد
مهربانی خدا در زد و مهمان آورد

دلم جنگل...دلم باران...دلم مهتاب میخواهد
دلم یک کلبه ی چوبی کنار آب میخواهد

بوی نم باران باشد وکُلبه کاهی و پنجره چوبی باز قدیمی برای یک دل سیر دیدن

بوی شالیزار ها و تماشای دختر گندمگون همسایه با دامن چین چین پر از شکوفه یاس و شالی به رنگ کهربا و سینه ریز عقیق
او هنوز هم زیبا راه میرود و اسب ابلغش...

هی باران...
ببار...
من سفر کرده ای دارم!
که پشت پایش آب نریختم..!!

آسمان تویی...
و باران گریه ی ابرهایست که دستشان به تو نمیرسد...
دریغ از اینکه تو آسمان هستی...
و همیشه آنها را در آغوش گرفته ایی...
رشک با فهم به از اشک بی فهم...

نیما معماریان :

باران آبرویم را خرید
شبیه مردی که گریه نمی کند
به خانه برگشتم.

چترت را بگیر
چشمهای من
بزرگ شدیہ
بارانند!

یک قدم برداشتم دور از تو سرگردان شدم
آنقدر باریدم و باریدم و باران شدم

با نسیمی که گذشت از لای موهای سرت
دور خود چرخیدم و چرخیدم و طوفان شدم

بی سر و سامانی امروز این دل را نبین
من همان کوهم که دور از تو چنین لرزان شدم...

دلم گرفته
چرا بی خبر زند باران
به چهره ای
که تو سیلی زدی
دم رفتن....
حجت اله حبیبی

میگن بارون، لحظه ها رو خاطره می کنه.
میگن بارون، روی شیشه ی دل وقتی می شینه غم و از بین می بره .
میگن وقتی زیر بارون دعا کنی، دعاهات قبول میشه.
نمی دونم این ها راستن یا دروغ.
شاید هم هر دو باشن، شاید هم نه.
اما این...

کاش، باران بود وتو بودی و خیابانی بی انتها ،
تا شرح دلتنگی برگ ها را آرام آرام ،برایت روایت ، کنم
که بی تو بهارم طعم خزان دارد و خزانم طعم یخ زدگی قلبم را،
وقتی در به در عشق را گدایی
می کند......
حجت اله حبیبی

امشب
باران بند نمی آید
بالشم، خیس باران است
بارانی که تو نثارم کردی
تا هیچ گاه فراموش نکنم رفتنت را....
حجت اله حبیبی

بی تو باران زد وبی چتر زدم دل به خیابان
عطر احساس قناری بکشد سمت درختان
کاش بودی که دلم بغض گلوگیر عطش را به هوا زد
باد بادیدن این صحنه فرو ریخت زبرگ و نم باران...

حجت اله حبیبی

باران
باران که می بارد
ترانه ها آرام آرام
جان می گیرد
و بوی خاک باران خورده
یاد تورا با خود می آورد