متن بی وفایی

نه یاری نه رفیق غمگساری
نه دلداری به وقت بی قراری

نه یک آدم که حوا را بفهمد
شده این روزها بد روزگاری


اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

منم محتاج آغوشت
توخواب وتوی بیداری
واکن آغوش و ثابت کن
هوامو دائماً داری


به گرمای تنت بسپر
من محتاج گرما را
به صد گلبوسه رنگین کن
تنی رنجور و تنهارا

بیا بازم بمون پیشم
تو مجنون شو منم لیلی
بیا ثابت کنم این رو
که میخوادت دلم خیلی


تومیدونی...

خنده از لب هایم رخت بربست،
و روشنایی چشمانم خاموش شد!
غم های گذشته ام سر بلند کردند،
و هرگز شاد و خندان نشدم.
چه سوت و کور شده آشیانه ی شبانه هایم!
نه دستی، نه صدایی!
یک بار دیگر خیال تو مرا ربود،
روح و فکرم در دستان توست...

گفتمش مونس شب هایم تویی
تاری از زلف سیاهش را داد
موقع رفتن ب همه یادگاری دادو به من انتظار سر راهش را داد..

گفتمش مینشینم همه عمر را ب انتظار..
امد سایه اش ب سنگ مزارم او بی وفایی نکرد.،
من وفادار ب او ماندم ،عمرم ز انتظار امدن...

گفت چه ویران گشته ای ..
خنده مستانه ای سر دادم...
گفتم :اگر صاحب خانه در خانه نباشد آن خانه با خاک یکسان می شود..

آباد بودم ویرانم کردی..


این مطلب یکی از اصل های مهم زندگی..

نویسنده المیرا پناهی درین کبود

من زنده بودم با دمِ رویاییِ امّید/
در دل نبود امواجِ «نا»؛ باور نمی کردم/

هرچند، دنیای نفس، بیتاب بود امّا/
مرگی نهفته، در خفا، باور نمی/کردم

شاعر: زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک غزل.

رضا رویگری:

واقعا چه دنیایِ بی وفاییه!
چه آدمهایی که همیشه روشون خیلی حساب میکردی
ولت کردن رفتن همه...
و این منو خُب اذیت میکنه
باز دوباره داره این اشک بی صاحب من در میاد...

تو دلبستن و دل دادن خیلی دقت کنید.اینکه یه دفعه پشتت خالی بشه خیلی بدتر از اینه که از اول کسی رو نداشته باشی.

تو را جادو زده با تیغ و خنجر
مرا سحر بریده از تنم سر

تو را درد وفا کشت بی وفا یار
مرا درد دوری کشت در آخر

رسم ما
دیدن و
دلبستن و
دل کندن شد .
حجت اله حبیبی

چه خواهی کرد؟

سرآغازم چنین شد لحظه پایان چه خواهی کرد؟
بگو آخر تو با دلخسته ای ویلان چه خواهی کرد؟

نمی دانم در این راهی که دنبال تو می گردم
در آخر با من سرگشته و حیران چه خواهی کرد؟

اگرچه برده ای از یاد خود قول و قرارت...

مکافاتبه

به غارت بردی آخر حاصل بی اعتبارم را

به ضرب تیر رسوائی درآوردی دمارم را

به شهد شادکامی شوکران درد افزودی

سیه کردی تمام لحظه های روزگارم را

به جای مهربانی با ستم کردی مکافاتم

فزون کردی دمادم غصه های بیشمارم را

تو ای دنیا نه تنها بی وفایی...

ای دل کنون
اشک بصر
آید زگونه های تر
هر لحظه آن
رقص کنان
گوید همین !!!
عشق ز او .بهانه بود
وفا ز او .بیگانه بود
فر به شکوه .بیعانه بود
شمع مرا. سوزانده بود!!!
قلم : منیر قهرمانی

شعرنو

تا صبح گریه می کنم و غنچه می دهند گل های ریز صورتی روی بالشم !

مینویسم برای تو از دست رفته که هرکجای جهانی بازگرد ؛ مینویسم که بخوانی و بدانی جهانم خالی از هر موجودیست زمانی که تورا ندارم ؛ مینویسم به جبران تمام روزها و شب هایی که داشتمت ولی حواسم پرت روزمرگی هایم بود ؛ مینویسم دوستت دارم برای توی از دست...

باید رها می کرد بغضم دامنت را
باید به آتش می کشیدم رفتنت را

آنقدر نامحرم شدی، در هیچ شعری
دیگر نمی بوسم لبت را، گردنت را...


◾شاعر: سیامک عشقعلی

رد آوار

به فرض آنکه چشمت مهلت انکار نگذارد
مجالی را برای فرصت زنهار نگذارد

چنان مست فریبایی کند اوضاع مجلس را
که جایی را برای خاطری هوشیار نگذارد

تو میدانیکه درد برکه ی مدیون باران را
کسی پای حساب مرغ بوتیمار نگذارد

زلیخا! با خیانت آبروی عشق را بردی...

حواسم بود به پریشونیش...
به هوای وسیله آوردن رفت بیرون و وقتی که برگشت، بوی سیگار برداشت کلِ اتاقو!
گفتم:
- نکِش بدبخت! می میریا!
با پوزخند روی لبش، سرشو گرم کرد به باز کردن کروم و ویکریل و...
پرسیدم:
- خانومت مشکلی نداره؟
صداش خش دار بود، از سیگار...

میخوام دل بِکَنَم ازاون آدمی که عاشقم نیست
همونی که میگه هرگل مثه اون شقایقم نیست
راست میگه،صادق نبودم شایدم لایق نبودم
امااین دروغه محضه که به اون عاشق نبودم
دروغه آره دروغه عشق بایک نگاهِ ساده
بازببین که این دله من چه کاری دستِ توداده
ساده مثل یه تبسم...

با من بمان تا خنده هایم جان بگیرد
نگذار عمرم در غمت پایان بگیرد

چیزی ندارم جز همین دیوانه بودن
با ماندنت شاید سری سامان بگیرد

سیلم که یک دریا جنون در سینه دارد
ای وای اگر با بغض سرگردان بگیرد!

یعقوب می ترسید با این فکر، روزی
مصری شود...

و مهری هم با اندوه ِ بی مهری ات سپری شد ...



سیده فاطمه حسینی

رنجیده خاطر،گشته ای؛بازم پرِ غم گشته ای

از بی وفایی هایِ یار، تو؛ غرقِ ماتم گشته ای

مثال شهریارم من از عشقت سینه سوزان است

چه حاصل که در این بازی وفایی از ثریا نیست

هادی نجاری

شده از غم بسراییّ و دلت ، شاد شود

هرچه خوبی بکنی ، یکسره بر باد شود

شده هر در بزنی ، بهر تمنّایِ نگار

بی وفایی تو ببینی، به دلت، داد شود

دائما ، دیده ات از اشک ؛ چو باران باشد

دل دیوانهٔ تو ، چون دلِ فرهاد...