متن کوتاه

بیشتَر اَز تَنهآیی، اَز هَمدَمِ نآمَرد بِتَرس

واحد اندازه گیری عشق شده
منفعت بر ثانیه!

می کند وعده ی دیدار به فردا ، امروز
یار، دانسته که امروزِ مرا فردا نیست

هولناک
مانند عکس کسی که می خندد
اما سال ها پیش مُرده است.

داستایفسکی:

همدردی بزرگ ترین و شاید یگانه قانونِ وجود برای تمام بشریّت است.

یه سری آدما رو نباید بالا برد باید بالا آورد :)

میدونی چرا گوجه فرنگی کتاب نوشت؟

کچاپ بشه.

ماییم و نیمه جانی، آن هم به لب رسیده

گلِ من سیارک آدم ها هیچ چیز نداشت،
به جز تنهایی...

اعصابم داغونتر از ذات توعه :)

«ای کاش وقتی به دوردست ها می روی، خودت را در آغوشم جا بگذاری.»

ﻣﺮﺍ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﭘﯿﺮ ﮐﺮﺩ
ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﺥ نداد.

اندوه بزرگیست زمانی که نباشی

بِژان ماتور:

حرف های ناگفته
عاقبت
اندوه می شوند.

در هر سکوت، سکوت های دیگری جان میگیرند؛
سکوت هایی که صدای هم دیگر را شنیده اند.

عاشق کم است، سخن عاشقانه فراوان!

ببین من بال نَداشتَم وَلی هَمیشه بالا بودَم :)

دلیل شاعرانه هایم بمان در قلب تپنده ی من

اگر قلب می توانست فکر کند، می ایستاد.

آدمی به نسبت چیزهایی که می تواند رها کند، ثروتمند است

و آنان که عشق را می شناسند آرامند و آرامش می بخشند

زمین گرده
منم کینه ای

چگونه هوایت را از سر به در کنم وقتی تمام شهر یاد تو را در من زنده می کند....

دوستت دارم و تو سرآغاز و سرانجام جانِ منی.

_محمود درویش
-ترجمه ی عذرا جوانمردی