متن گل

بهارت شاد و خندان باشد ای دوست
چو خورشید درخشان باشد ای دوست

درون باغ سرسبز و گل افشان
دلت چون ماه تابان باشد ای دوست


بهزاد غدیری/ شاعر کاشانی

من همانم که قرار است دلش را ببری
ناز کم کن تو بگو از همه عالم تو سری☺️😜

میشود جای بهانه به لبم بوسه زنی
در گوشم تو بگی آه عجب گل پسری

بهزاد غدیری ، شاعر کاشانی

درکنار باغچه نوشته شده بود
گلبرگ ها را پَرپَر نکنید
اما افسوس که
باد خواندن نمیدانست

دوستان گویند سعدی! خیمه بر گلزار زن
من گلی را دوست می دارم، که در گلزار نیست...
(سعدی)

من و شمع و گل و یک خلوت رویای پاییزی
که در فنجان زیبایی برایم قهوه میریزی

اگرهیزم برای اتش دل شد فراموشت
توسل میکنم بر شعله های هرم اغوشت

بیا پایان دلتنگی ؛ که هستم عشق دیرینت
تو فرهاد غزل باش و منم
دلدار شیرینت

تو باچشمان خوش رنگ...

"دوستت دارم" ، در زبان مردان شکل های مختلفی دارد !
بعضی ها با یک شاخه گل ...
بعضی ها با یک چشمک در یک مهمانی شلوغ ...
برخی با بوسه ای آتشین در نیمه های شب ...
عده ای با گفتن : "خانم، آستینم را تا میزنی ؟"
اما...

شب نگردد روشن از وصف چراغ

نام فروردین نیارد گل به باغ

اینک بهار

سالی دگر گذشت و بهاری دگر رسید
فصلی پر از ترانه و گل های تر رسید

سردی دمار اگر چه درآورده بیشه را
آخر کلاغ بخت سیاهش به سر رسید

ساری بروی برگ صنوبر پرید و گفت
شادانه شو که مرهم زخم تبر رسید

از پشت قاب پنجره...

خواستم پهن کنم بستری از گل مادر
زیرِ پای تو که خود بهتری از گل مادر

عاشقِ سایه ی افتاده به خاکت هستم
سایبان است که می گستری از گل مادر

می نویسم غزل از جنسِ نگاهت هرروز
می کنم پیشکشت دفتری از گل مادر

اینقَدر با ادبیات کلنجار مرو...

وقت آن شد که به گل، حکم شکفتن بدهی!

ای سرانگشت تو آغاز گل افشانی ها!

دستانم بوی گل می داد
مرا گرفتند...
به جرم چیدن گل
به کویر تبعیدم کردند
و یک نفر نگفت
شاید گلی کاشته باشد...

گل نعمتی است هدیه فرستاده از بهشت

مردم کریم تر شود اندر نعیم گل

ای گلفروش ، گل چه فروشی برای سیم

وز گل عزیزتر ، چه ستانی به سیم گل ؟

صفای گل و برگ در دلی می روید که در پهنای خاکش شور شکفتن دارد
بهنوش ولیزاده

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش

گل نسبتی ندارد با روی دلفریبت

تو در میان گل ها چون گل میان خاری

هیچکس ازکنار گل، دست خالی، برنمیگردد
گلابگیر به گلاب میرسد...کندو دار به عسل
نقاش به نقش...عکاس به عکس، بلبل به آواز
بیاییم همچون گل باشیم و چشمه خیر و نیکی

من خانه ام را پر از رنگ می کنم
پُر از عطرِ زندگی
گل می خرم
نان گرم می کنم
شعر می نویسم
و باور می کنم کلام فروغ را :
زندگی، یعنی همین بهانه های کوچک خوشبختی...

به سراغش آمد اما با حسرت
با چند شاخه گل
چند قطره اشک
و ندانست روی قلب او
تلی از خاک و سنگی سرد خوابیده...

عباس پورعلمداری

ای که قلبی مهربان داری و لبخندی چو گل
روزگار و خانه و کاشانه ات لبریزِ گل

دل مردگان معنای اِحیا را نمی فهمند
فرق غروب و صبح فردا را نمی فهمند

آنها که سیرابند رنج تشنگی ، حتّی
طعم خوش آب گوارا را نمی فهمند

شب خفتگان هم در سکوتِ مبهم شبها
حال دل غمگین و تنها را نمی فهمند

صحرا نشینان بیابان های لَمْ یَزرع...

از سنگسار دردهای بی شمارم
دیگر به پایان آمد آرام و قرارم

بغض قلم لبریز شد از حسرتی که
شد عاقبت گل واژه بر سنگ مزارم

«بهزاد غدیری»

هر روز تو بر عشق بزن لبخندی
بر هر غم و اندوه بزن لبخندی

با عشق بلند شو به پا خیز هر روز
ای آنکه مثال گل ، به ما میخندی

«بهزاد غدیری»

مرد گفت:اگر به این گل نگاه کنی؟
زن نگاه کرد،گل آتش گرفت
مرد گفت:اگر به این نسیم گوش کنی؟
زن گوش کرد،نسیم دیوانه شد
مرد گفت:اگرلبخند بزنی،
زن لبخند زد. جهان محوشد

به دل شمع زد،

--پروانه!

آن هنگام که دید،

گل را

از شاخه چیدند...





لیلا طیبی(رها)