بیو عاشقانه

چشم تــــــو،
خوب بلد بود بدزدد دل ما.

عشق یعنی...
نگهت با نگهم خورده گره.

اعتبار خانه به نور آن است
و نور خانه من تویی.

توشبیه کوچه ای هستی که به دریا میرسه…

دلم جا مانده در،کنج چشمانت.

༺ گرماے خانـہ از عشق ماבر شعلـہ ور مے شوב

من که در چالش چشمان تو.

میبازم دل.

هر چه میخواهی بکن، اما تو نشکن دل ما.

من و تو
هم‌پیمان شدیم
پیوندمان همیشگی است
ترکیبی از:
رزهای سرخ و سفید
که هر روز
در گلدانِ روی میزِ اتاقمان می‌گذاریم
بهانه‌ی من و تو
برای تداومِ این پیمان است
و دسته‌های گلِ رز
یادآورِ تکرارِ عاشقانه‌های ما
خواهد ماند...

چشمان تو برده دل و دین و همه دنیایم را.

بهار،
آفتابگردانی‌ست
که رو به رؤیاهایم شکفته…

دل گیر تو بود
وگرنه
با پرستو می رفت

عاشق می‌شوم؛
وقتی،
بهار،
این‌جا،
می خندد...

آیا میشود
غریبه شد
با کسی که بوی تنش را حفظی؟!

بیا که آمدنت.

بهار این دل سرد زمستانیست.

غرق شکوفه میکنی ای عشق خانه را

مثل یک ماهی گلی در تنگنای این قفس
سال من بی چشم دریایی تو آغاز شد

هر خیال تو مرا عید نو و نوروزی‌ست

تو تلخ هم شوی
باز من
جرعه ،جرعه
می نوشمت....

عشق شما چنان کرد با من،که بهار با درختان.

بنظرمن قشنگترین آرزویی که میشه واسه کسی داشت اینه که بگی:
_الهی همیشه گوش آسمون پر باشه از صدای خنده های ته دلت

چه بی رحمانه دلتنگ شده، این دل دیوانه.

از روزنِ احساس، تو را دیده دلم
پروانه‌ی رخسارِ تو گردیده دلم
هر برگ، ز گلبرگِ رخِ خوبِ تو را
تکرار به تکرار، پسندیده دلم

از وقتی

سوسوی ستارگانِ مهرآفرین

چشمک زدند

در تلالو چشمانت

آسمانِ احساسم

مشتریِ مِهرت گردید