متن اشک

در آغوشش کشید..
درد و دل کرد..
حرف هایش ک تمام شد..
گلویش از بغض درد گرفته بود..
و چشمانش لبریز از اشک..
ب چشمان آسمان شبِ عروسکش نگاه کرد..
اشتباه میدید یا ن را نمیدانست..
ولی انگار..
عروسک هم چشمانش لبریز از اشک شده بود..:)

چند قطره ای از ته مانده ی عطر مورد علاقه اش در هوا اسپری کردم.
تلخی خاطرات زیر زبانم مزه کردند و
من ناخودآگاه تمام روشنایی خانه را گرفتم.
چراغ مطالعه ی کم سو را روشن کردم و
آلبوم عکس هایمان را باز کردم.
تک به تک ورق میزدم و...

باز هم تیغ غم از طاقت من تیزتر است
نازنین ! امشب قصه ات قصه ای دیگر است

سردرگمی سوال قشنگی است بعد تو
تا مرگ احتمال قشنگی است بعد تو

قبول می کنم بهار عوض نمی کند مرا
اجازه میدهم غبار عوض نمی کند مرا

اشکم به نردبان توسل...

اشک گشتم

درحسرت چشمانش

صیدنظرلطفی

روشن تر ازخاموشی

زلال اشک
درپاشنه یِ دیدار


صیدنظرلطفی

گونه هایم ،،،
این روزهای زخم ودرد
لگدمالِ پای اشک ست و،
-خونابه...
آه؛
چه برسرت آمده ست
-- ای دل؟!


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

بعد تو
اشک رفیق من وهمسایه شده
ناقلا
خوب رفیقی ز پی ات عازم شد
حجت اله حبیبی

رودی که می خشکد دگر دریا نخواهد شد
آیینه یی که بشکند زیبا نخواهد شد

چشمی که با این قطره های اشک عادت کرد
حتی برای لحظه یی تنها نخواهد شد

با اینکه آرامم ولی درگیر توفانم
راه نجاتی بعد از این پیدا نخواهد شد

من زاده ی کابوس های...

وفای ماندنت را کنار تک تک خیال بافی هایم دیدم
خیالاتی که با قایق های رنگارنگ کاغذی روانه نیلِ نیلگون کردم
هر بار تو را می دیدم چهره ات همانند شاخه های در هم کشیده سیب،همان قدر شیرین و زیبا با گونه هایی سرخ از شرم میخ کوب زمین بود...

☔️💜 نفس: میشه...
چشماتو باز کنی؟
میکائیل: نه!!
نفس: چرا؟!
میکائیل: اشکام میریزن!
نفس: ولی الان دل من هم
داره از دلتنگی میریزه :)

دیالوگ رمان نفس میکائیل
نویسنده: ریحانه غلامی

چشمانم قهویی اند؛
اما
اشک هایم قهوه نیستند
که برایت تعارف کنم!

وقتی نهال محبتت را در کویر سینه ام می کاری، طفل شکوفه بارور می شود وچشمه ی معرفت، از درونم می جوشد، تا رنگین کمان امید ،باغ وجودم را بیاراید وباران اشک، زینت بخش چشم ِ خشکیده ام شود .
تو کیستی: بهار ایمان ،آیینه ی راز
یا رکوع نماز...

در خیالم خاطرات آن زمستان مانده است
جای پای رفتنت در آن خیابان مانده است

بسکه دستان جدایی دست سردم را فشرد
دستم از لمس دگر دستی، هراسان مانده است

هیچ گنجشکی نمی فهمد زمان پرزدن
از چه ترسی شاخه ام این گونه لرزان مانده است

بار دیگر اشک هایم...

درونم بغض و اشک و حسرت و آه
فقط یک مرگ را کم دارم امشب

آخر شب که می شود نگاهی به دل آسمان می اندازم تنها کسی که در کنارم می ماند سکوت است دلم میگیرد و بغض راه نفسم را می بندد چاره ای ندارم جز ریختن اشک هایی همچون خون.

کمی مکث کرد و گفت: «اگه یادآوری اتفاق تلخی از گذشته، همیشه عذابت میده،
شاید به خاطر اینه که هنوز به اندازه ی کافی واسش اشک نریختی!»
به چشم هایش خیره شدم و پرسیدم: «اگه دیگه اشکی برای ریختن نمونده باشه چی؟»

کاش میشد که نگاهم به تو پیوند خورد
چشم در چشم توباشد به توسوگند خورد

عشق جاری شود از برق نگاه من و تو
اشک در گوشه ی لب ها گل لبخند خورد

سینه از غصه و غم های جهان دور شود
قلب چینی صفتم بار دگر بند خورد

کاش...

آسمان را ببین!
با آنکه همه جهان ،در آغوشش هستند برایشان اشک می ریزد.
آسمان اشک میریزد ؛
تا گلی دوباره متولد شود
تا درختی،شکوفه دهد
تا انسانها با دلی غمگین،زیر باران قدم بزنند

اشک ها کلماتی هستند
که به زبان آوردن آن ها
بسیار سخت است...

گریه هرکس
به این معنا نیست
که او ضعیف است،

به این معناست
که او یک قلب دارد...

چشمانم را به آسمان دوختم،گویی آسمان هم آرام و قرار ندارد.
،دلش میخواهد ببارد اما غرورش اجازه نمی دهد.
همانند من
این روز ها هرچیزی هرچند کوچک مرا یاد تو. می اندازد تمام حرفهایم را برایت میزنم عکس العمل های همیشگی ات جلوی چشمانم نقش میبندد
بالاخره غرور اسمان هم...

\طُ\را،
براے تمامِ روزهاے بدونِ دلتنگے
شبهاے بدونِ بغض ڪہ در همین نزدیکیست، میخاهم.
\طُ\را،
براے عآشقانہ هاے بی هنگام
براے یڪ حال ِ غیرقابلِ وصف
براے قهقهہ هاے از ته دل
براے قدم زدن در یڪ فصلِ پائیزے
و...
\طُ\را
براے جبرانِ تمامِ اشک هاے سَرازیر شده ام میخآهم⚇✔️

پدرم،،،
شاعر نیست...
رنج هایش را اما
می گِریَد،
می موید
با خودش زمزمه هم گاهی دارد
از زمان هائی خوب
پدرم،،،
شاعر نیست!
ولی از وزن \جدائی ها\ آگاه است
صاحب دفتر و دیوانی از\
\اشک\ است
پدرم می داند، می داند؛
(درد)هم قافیه ی (مرد)ست


سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

اشک ها، زبان خاموش غم هستند.

هیچ عشقی بعد مردن قابل پیوند نیست
بعدِ تو قلب من حتی با خودش پابند نیست

سرد می پرسی که خوبی؟یا تو هم آزرده ای
بعدِ اسمم بر زبانت دیگر آن پسوند نیست!

با زبان دل بپرس از خود، که می خواهی مرا؟؟
خوب می دانم که قلبت جای دیگر...