متن امید

در ساحل نگاهت، دریای عشق موج می زند
گلبرگ بوسه ات، نغمه ی شور و عشق می خواند

پنجره ی دلم به روی بهارِ تو باز می شود
نورِ وجودت، تاریکیِ غم را می زداید

در آغوشِ گرمِ تو، غرقِ آرامش می شوم
بوسه یِ خورشیدِ عشقت، جانِ دلم را...

سرانجام در میان زمستان
می فهمیدم که در من
تابستانی شکست ناپذیر وجود دارد.

از کتابِ تابستان
نوشته های پراکنده از آلبرکامو
ترجمه ی بنفشه فریس آبادی

در این شبی که روزنه ها تیرگی گرفت
ما را هنوز دیده ی امید روشن است

هر لحظه از زمانت دورتر از پیش می رود
اما امیدوارم همیشه در قلب من باشی

هر صبحی که به خورشید خنده می زنم
انگار که تو در این دنیا مهمتر از همه باشی

به یاد تو، هر نفسی را به زندگی می افزایم
و با نگاه تو، خاطرات خوب...

زندگی هرچه که سرما به سرِما ریزد
باز گرمای امید است که بر می خیزد

چشم یاری ز تو داریم فقط حضرت دوست
خود نظر کن که غم از خانه ی دل بگریزد

مصطفی مستور:

ناامیدی خیلی چیز خوبیه!
اینکه همیشه تو ذهن ما فرو کردن که امیدوار باش،امید خیلی خوبه
با امید زندگی کن،اگر امید نباشه...
من گمان میکنم یک بخش مهمی از اشکال اینجاست!
برای اینکه تو تابه تهِ خط نرسی و نامید نشی
اونوقت ققنوس وار یک امیدِِ دیگری در...

هرچی دورت کنه از خونه بده
هرکی دورت کنه از خودت دوست نیست
امروز اگر غمگینی
یادت نره مری، شادی رو
امروز آخرین روز نیست
صدبار خودمو کوبیدم به دیوار
که بتونم بگذرم ولی خوردم زمین هربار
به خودم گفتم واسه رد شدن از اون
فقط یه بار کافیه بریزه...

پاییز آمد
اینجا بادهایِ خفیفِ پاییزی وزیدن گرفت
خاطراتم زنده شد
و من را به یادِ چشمانِ بی پناهشان انداخت
منظره ای زیبا می بینم
و صدایی که در دره طنین انداز بود
این آخرین پاییزی بود که
چهره ی پدرم را می دیدم
با اینکه شکسته بود
اما او...

اسم هرروزبذاریه فرصت دوباره فرصتایی بی تکرارکه خدابه توداده

خودتودوس داشته باش خودتونوازش کن خودتوتومشکلات دعوت به آرامش کن

در رویایی سفید و برفی
خاطرات به زیبایی زنده می شوند
زمستان را تماشا کنید از پنجره ها
بیایید گرد و غبار غم را با هم بشوییم
به طبیعت، زمستانی را هدیه کنیم
به برف ها و آدم برفی ها پناه ببریم
خاطره هایی از دوران کودکی بازگو کنیم
در...

پدر؛ مثلِ شکوهِ کوهِ امّید،
پناهِ پایدارِ خانواده است؛
نمی پاشد سرایی که: ستونش،
اَبَرمردی سترگ و، بااراده است...
شاعر: زهرا حکیمی بافقی (برشی از یک چهارپاره)

در زمانی که شور و هیاهوی زندگی
در هم می پیچد و هر گوشه ی کوچکی را در بر می گیرد،
نیاز به پناهگاهی امن و آرام است
تا دانش، نور و امید در ذهنمان باقی بماند.

من پناهگاه را دانش می نامم
جایی که پرتوهای دانش، روشنی را می...

هنر آن است که در عمق نا امیدی،
حیاتی از امید تازه کنیم...

وقتی بی طرفانه نگاه میکنم میبینم هر جا شکست خوردم به امید دیگران ماندم و هر جا موفق بودم به خدا توکل کرده بودم!
خدایا شرمنده ام که رفتم سمت بنده هات و ممنونم که گذاشتی برگردم!

در میان شب برفی، پنجره ای می درخشد،
یک شمع سوسو می زند و سایه ها را کم می کند،
همچون چای گرم دستانم را گرم می کند،
روح کریسمس روشن می شود،
لمس لطیف امید را حس می کنم که شب را در آغوش می کشد.

با هر شعله...

غرق در برف، زمین خوابیده است
سرد و ساکت، اما پر از زیبایی
درختان خاموش از بارش برفی می لرزند
و هوا را با آهنگ زمستانی خود پر می کنند

از پنجره ها نگاهی به دنیای سفید می اندازیم
و در قلب هایمان شعله ای از امید روشن می شود...

امید زیباست، عشق زیباست، طلوع زیباست، شکفتن زیباست،
و زندگی، زندگی با تمام دردهایش، هنوز هم زیباست

در میان شب برفی، پنجره ای می درخشد،
یک شمع سوسو می زند و سایه ها را کم می کند،
همچون چای گرم دستانم را گرم می کند،
روح کریسمس روشن می شود،
لمس لطیف امید را حس می کنم که شب را در آغوش می کشد.
با هر شعله...

گاهی باید:

سوار بر قایقِ شکسته ی آرزوها،

مرزهای بیکرانِ بودن را،

با دستانی شکسته پارو زد؛

و شاپرک زیبای امید را،

از سرای سینه،

پرواز نداد!

زهرا حکیمی بافقی،
کتاب صدای پای احساس،
ص۵۷.

دسته گل رز، عشقی برآمده
از دلِ یار، آرزوی برآمده

رویایی پر از شیرینی و واقعیت
آینده ای روشن و مستدام

زن جوانی در انتظار مردی
دلش پر از امید و انتظارِ زندگی

در برابر آن، در آغوشِ عشق
روحش چون باغی است که گلهای رنگارنگِ عشق در آن شکوفا...

بعد نومیدی بسی اومیدهاست

از پس ظلمت بسی خورشیدهاست

در نسیم خنک پاییز ، شعله عشق زبانه می کشد،
برگ های طلایی ، رقصان ، دست در دست
نسیم پاییزی آواز می خوانند.
غم تارهایش را می بافد ، تاری از اندوه و تنهایی،
با این حال، آواز عشق هنوز در میان درختان طنین انداز است.
رنگ های عشق،...

آنچه امروز فهمیدم…
(۱۲ آبان)


«زن قوی ترین موجودیست که میتوانید پیدا کنید.»


زن ها آنقدر قوی هستند که در اوج درد لبخند میزنند. درست همان لحظه که باورِ حتم دارند به اینکه روحشان دارد بالا می آید میتوانند بلند شوند. درحالی که از شدت فشار سرشان گیج میرود خود...