متن باران

چه فرق می کند که
باران ببارد یا نه؟
تو
بر سرم سایه کن
با چترِ گیسو.

روآن اتکینسون :

من عاشق پیاده روی توو هوای بارونی ام
چون هیچکس نمیتونه گریه های منو ببینه.

چه لذتی داشت بهار
اگر عشق با دست هایش
گره دوری مان را باز می کرد
تو از جاده ی انتظار می رسیدی
و پر مهرتر از باران
بر من می باریدی
بذر دوست داشتنت
در باغچه ی سبز دلم
جوانه می زد
و آنگاه شکوفه های بوسه ام
بر...

من به دستان تو پل بستم به زیباتر شدن
از تو میخواهم از این هم با تو تنهاتر شدن
از تو میخواهم خودت را مثل باران از بهار
از تو میخواهم قرار روز های بی قرار...

_برشی از ترانه

هر شب دلهره ی نداشتنت
خواب را از چشم هایم می رباید
ای کاش نبودن هایت تمام می شد
و قلب هایمان در آغوش هم می تپید
باران احساس
از ابر چشم هایم می بارید
و تو با گرمی دست هایت
دلم را قرص می کردی
برای همیشه داشتنت


مجید...

امان از گریه های زیر باران

امان از زخم های نارفیقان

امان از روزگار، از حال این شهر پریشان

امان از این هوای غم گرفته

دلم از عالم و آدم گرفته

تمام کوچه های شهر را ماتم گرفته...

_برشی از ترانه

گویی دیگر باران هم
یاری گر رویاهایمان نیست!
زمانی ست بسیار که نمی بارد،
و هرکس قطره ای آب می بیند،
به شادی فریاد برمی آورد:
-- باران!



شاعر: شاده علی
ترجمه: زانا کوردستانی

در این سرما و باران یار خوشتر
نگار اندر کنار و عشق در سر
.
.
در این برف آن لبان او ببوسیم
که دل را تازه دارد برف و شکر...

باران،اشک های عاشقان است که از آسمان فرو می ریزد
و هر قطره اش، داستان یک عشق را در خود دارد

خالی نمیشود
ریه هایم از عطرت
حتی وقتی باران میزند
تازه عطر خاطراتمان جولان میدهد

اصلا خبر داری
به هنگامه ی باران
در عصرهای پاییزی
جیب کاپشن سردترین جا برای
گرم کردن دست های خالی است...

علیرضا سکاکی

مثل باران؛
بی اجازه در هوایم رقص کن...

ارس آرامی

باران که آمد من را خبر کن
تا اوج رویا با من سفر کن
مثل همیشه عاشق شو و باز
مثل همیشه از من گذر کن
بی قرارم ای نگارم
تو کجایی خبر ندارم...


_برشی از ترانه

باز باران زد تو چتر خویش را برداشتی
شهر را برهم زدی صد آفرین گل کاشتی
زنده کردی در دل پاییز شهر مرده را
توی آستین ات همیشه چیز بهتر داشتی

سرِ سبزت را
محکم تر از همیشه بچسب
و کلاهت را،
باد بی حوصله است انگار
و پچ پچ باران
تَرَک انداخته گویا
سقف وحشت را.

در کنار خم جاده ای
بارانی غم آلود
پاییز غرق باران
در شهر غزل عاشقانه ای می بخشم
پاریس، تو در دل این سراب
می نوازی آهنگ عشق درگوشه ی هر خیابان را

غزل قدیمی

از بارانِ احساس گفتی
- با صراحت -
چنان که
زیرِ بارشِ یقین
خیس شدیم
اینک
فصلِ رویشِ اشک است
و اندیشه هایِ تَر .

پر کن جامم ساقی تا جان در تن باقی است
پر کن پر کن ساقی از دل غم ها جاری است

دریا درد از حرف تلخم نمی فهمد
باران به باغی خشکیده و خالی است

از پسِ باران
آمدیم
چون رنگین کمان،
درنگی ...
و طلوعِ خورشید
و طعمِ خاک.

باران می بارد..
برایش دشت و کویر..
فرقی ندارد..

پاییز شد فصل انار و پرتقال است
فصلی که سرکردن بی تو محال است

گفتی که در پاییز می آیی سراغم
با آن انار قرمزی که بی مثال است

پاییز شد حتما بمان بر روی قولت
تا حس کنم این عاشقی طبق روال است

در من هوای با تو بودن...

جهانم را
به آتش زد
نگاه خیس بارانش.
حجت اله حبیبی

باران رحمت الهی ست،
بر جان و دلم باریده.
عشق!



شعر: آرزو عبدالخالق
ترجمه: زانا کوردستانی

گاهی باران، آنقدر در روح بخشیدن و شاد کردن دلت موثر است؛ که آدم ها نمی توانند باشند...:):