متن خزان

پرنده،
لختی بر شاخه نشست.
درخت،
از ریشه به ساقه،
از ساقه به شاخه،
از شاخه به برگ
واژه شد،
حرف شد،
کلام شد،
شور شد،
اشتیاق شد،
واژه، جوانه زد؛
گُل داد
در آرزویِ میوه شدن بود که؛
پاییزان، این خزانِ بی رحم بی هَوا سَر رسید
درخت هنوز...

گذشت این عمر و جوانی
اما بهار را ندیده خزان شد

خزان می آید..


جانم به جانت بسته است
روح و روانم خسته است
رفتی تو از چشمان و من
انگار که جانم خسته ست


گفته بودم که خزان می آید
بهر پاییز و زمستان و بهار
گفته بودی که زمان میگذرد
بهر این عاشقی و شور نگار


1402/01/26

غنچه،غنچه خنده ی دشت تو را دیدند، حیف
گریه ی باغ خزانت را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

دیگرنه مجال مانده دل را
نه شادی حال، مانده دل را
گویا که خزان رسیده ازراه
دوران ملال ، مانده دل را
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

بی تو دلتنگ تر از برگ خزانم گل من
کاش از سر برسد فصل بهاری دیگر

نسرین حسینی

در جستجوی قدم هایت
تمام برگ های زرد را زیر و رو می کنم
سراغ تو را
از برگ های سرخ نیمه جان می گیرم
نشانی از تو نیست جز ابرهایی تیره
با طعم تلخ نبودنت
که آسمان دلم را احاطه می کنند
ببا که در این خزان بی مهر...

خزان بر باغ افکارم خزیده
تمام تار و پودم را دریده
چرا نقاش تقدیر دو عالم
مرا در حال غم خوردن کشیده؟!

خزان بر دفتر شعرم خزیده
لب خندان من را غم خریده
صدای ضربه های تیشه ی شب
به باغ سبز ایمانم رسیده

خزان هم با سرود برگ ریزان عالمی دارد...^ ^

بیخیالِ غمِ هر روزه ی دنیا جانم
چای و شعر و نمِ بارانِ خزان
خودمانیم
ببین !
جمعه چه کیفی دارد :)

من خزانم حالم اصلأ خوش نیست...

شهر ویران شده ام
کز دل اندوه سر آورده برون
بدنی نیست سری نیست تنی،برگی و حالم خوش نیست
به نسیمی نفسم بند شده ست و به خوابت.. قفسم تنگ
به اندوه پری.. کز تن خود میریزم
و به اشکی..که درون هرسم نیست
من...

می شناسند
مرا از باد و باران می شناسند
مرا از خود گریزان می شناسند

به جرم عاشقی رسوای شهرم
مرا مجنون حیران می شناسند

به چشمت ای گل مازندرانی
غباری از خراسان می شناسند

خزانم بس که لبریز تماشاست
دلآشوب زمستان می شناسند

گذشتم پای تو از خود ولیکن...

حکایت دل ما را
خزان
به گریه نوشت
به چشمه های ترک خورده
برگ های پژمرده...
حجت اله حبیبی

گیسوانت را رها کرده ای در دست باد؛ امان از عطر مویت و آغاز موسم خزان....
مبینا سایه وند

چه میدانی بگو...


ای خزان از عشق بالاتر چه میدانی بگو
رنگ زیبایت چه زیباتر چه میدانی بگو
گیسوانت سنگفرش عاشقان
عاشقان را عاشقی کردن چه میدانی بگو


1401/06/12

آخر عمرت به سر رسید تابستان
بهاری دگر رسید تابستان
بگیر جان مرا ببر در آغوشت
خزان آمد و سر رسید تابستان

ای خزان از عشق بالاتر چه میدانی بگو
رنگ زیبایت چه زیباتر چه میدانی بگو
گیسوانت سنگفرش عاشقان
عاشقان را عاشقی کردن چه میدانی بگو

زهرا کشید چادر خود را به صورتش
با رفتنش بهار مرا هم خزان کرد

این خزان هم آمد و بگذشت و پیدایش نشد
آنکه یک روزِ زمستانی رهایم کرد و رفت

وزش باد شانه می زند
زلفان سبز رنگ تپه ها را

غرش پی در پی
می شکافد ابرهای تیره آسمان را

جاری می کند
ابر روی زمین سیلاب اشکهایش را

و زمین با بوی دلپذیرش
خبر می دهد سیرابی خود را

سرخی، آلاله، سپیدی نرگسان منتظر
ساز برگها، آهنگ دلنشین...

کاش، باران بود وتو بودی و خیابانی بی انتها ،
تا شرح دلتنگی برگ ها را آرام آرام ،برایت روایت ، کنم
که بی تو بهارم طعم خزان دارد و خزانم طعم یخ زدگی قلبم را،
وقتی در به در عشق را گدایی
می کند......
حجت اله حبیبی

با تو هر جزو جهان باغچه و بستان است

در خزان گر برود رونق بستان تو مرو

پاییزان

مرا ببر به تماشا به فصل پاییزان
مرا بخوان به سرآغاز عاشقی، میزان

قدم بزن به خیابان شهر زیبایی
مرا ببر به سر کوچه ی دل انگیزان

  تورا به هرچه انار نچیده ات سوگند
تورا به خاطر آشفته ی بلا خیزان 

بیا و از سر مهر عاشقانه یارم باش...