متن درد

دیگر به راستی می دانم که درد یعنی چه : درد به معنای کتک خوردن تا حد بیهوش شدن نبود ، بریدن پا بر اثر یک تکه شیشه و بخیه زدن در داروخانه نبود ، درد یعنی چیزی که دلِ آدم را در هم می شکند و انسان ناگزیر است...

درد من،
دیدن یار است ،
ولی در رویا .
حجت اله حبیبی

هرکی
به چیزی نیاز دارد
درد ، به درمان
زخم ،به مرهم
ومن به تو
باور نداری،
از شب و اشک
بپرس
حجت اله حبیبی

زمان ، بخیه می زند
امّا
نه درد ها را
حجت اله حبیبی

تا به خودم آمدم، فهمیدم که بیمارم، یک بیمار روانی، روحم بیمار است، روانم درد می کند، قلبم تیر می کشد و بی رحمانه بر وجودم تازیانه می زند، گاه به مانند یک مار زخمی به دیگران نیش میزنم و پرخاش می کنم و گاه مهربان و مظلوم می شوم...

«از درد نمی ترسم . درد با خودمان به دنیا می آید، با ما بزرگ می شود و همیشه با ماست. ما به آن عادت کرده و احساس می کنیم همیشه باید با ما باشد؛ مانندِ دست ها و پاهایمان. حقیقتی بگویم: من از مرگ نیز نمی ترسم. کسی که...

در مقابلِ درد
هیچکس نمی تواند قهرمان بماند.
هیچکس...

خدا را خواهی یافت؛
زمانی که به غیر از درد او را بخوانی؛
در درد همه خواهان اویند!...

نمیدانم کدام درد بزرگتر است؛
دردی که آنرا بی پرده تحمل میکنی،
یا دردی که به خاطر ناراحت نکردن
کسی که دوستش داری
توی دلت می ریزی و تاب می آوری!

یه حسی رفته از قلبم
که پشتم کوهی از درده
چه جوری از دلم کندی
که اون حس برنمیگرده
نه دنبال یه تسکینم
نه فکر کندن از این درد
تو دنیا با یه دردایی
فقط باید مدارا کرد...

_برشی از ترانه

دستانم گرم است
تنم مبتلا به خلسه ای تاریک...
چراغ روشن است
چتر ما آسمان و
آسمان هم که بارانیست


در گیرِ یک احساس پابندیم
رفته ایم و کسی ندانسته ست
کی ؟ کجا؟ با که ها؟ رفتیم!

تو
بذر دیگری بپاش ، باغبانِ هستی بخش
ما بذر های عبث...

شرح درد نتوان داد....

چون دردهایم را نمی توانم بگویم می نویسم
ولی عجیب تر اینکه ، دوست ندارم که خوانده شوند!

ز مستی عاشقی باید دردی کشی

تا مطلب عشق منعقد گردد

درد به محض اینکه درسشو به شما یاد بده از زندگیتون محو میشه
بستگی به شما داره
درستو بگیری یا اینکه
ادامه داشتن دردت رو به جون بخری!

فاطیماه نویسنده وشاعر

...ما ساکنان دنیا ... ؛
همسایگان رنجیم... !!!
ما جمع بی پناهیم ... ؛
مجذور چارو پنجیم!!!
شاید طلسم آهیم ... ؛
بازیچه های افسوس!!!
روی سیاه ماهیم ... ؛
دود چراغ فانوس... !!!
شاید که مرده باشیم ؛
در انتهای کابوس... !!!
محشور گشته باشیم ؛
با لاله های...

دیالوگ :

ادوارد : میدونی فرق بین درد و رنج چیه؟
آنا : چه فرقی میکنه؟ وقتی دوتاشون بدن
ادوارد : وقتایی که باهات حرف میزنم و
حواست پیش یکی دیگس ، این میشه رنج!
آنا : خب درد چیه اونوقت؟
ادوارد : که با این حال باز دوستت دارم

درد مثل مونو اکسید کربن می مونه
ابراز کردنش به آدمی که بهت صدمه زده
مثل باز کردن یه دریچه می مونه
اما حبس کردنش آدم را مسموم میکنه

_تد لاسو

من خیلی از اینجا بودن خسته شدم

همه ی ترسهای بچه گانم سرکوبم کردن

و اگه مجبوری اینجا رو ترک کنی

آرزو میکنم ای کاش زودتر اینکارو بکنی و بری

چون هنوز ( روحت ) اینجا حضور داره

و منو تنها نمیذاره

به نظر نمیاد این زخم ها درمان بشن...

هجوم سکوت
از مردمک می چکد
باران نمی شوید
جاده ی دلتنگی را
چاره ی درد فریاد است

و دراین عمر که تنها سر ناکامی داشت
با همه درد نجیبیم خدا می داند

تو می خوابی و من بیدارم هر شب...
شبیه ابرها می بارم هر شب...

کسی اینجا پر از بغض و جنون است
سکوتم ضجه ای با رنگ خون است

پر و بال مرا این زخم بسته
دلم از دست آدم ها شکسته...

شکستند اعتماد و باورم را
در آغوشت بگیر...

دردهای تازه
عصای فرسوده را
به تمسخر گرفته اند
که مدت هاست
بامن دست به دست می کند
دردهای کهنسالم را

یکی آن دوردست ها
پشت آن درد ها
آرام خوابیده است
به دور از تمام زخم ها
خود را به خواب سپرده است