شعر عاشقانه

ستاره بودی و در شب، به راه تابیدی
همیشه بر سر من، هم چو ماه تابیدی

تو نور عشقُ محبت به قلب من دادی
شبیه روز ، به بخت سیاه تابیدی

تو آرزوی شب و روز و هر دمم هستی
تو آفتاب شدی و در پگاه تابیدی

منم که خیمه...

نشسته ام که برای تو از زمانه بگویم
منی که زاده شدم شعر عاشقانه بگویم

عزا گرفته ام از اینکه باید آخر شعرم
از آن دمی که تو هم می شوی روانه بگویم

به غم نشسته چنان باورم که باید از این پس
به خنده های خودم بغض شادمانه بگویم...

به دلم جز تو ورود همه کس ممنوع است
دل حریمیست مقدس که هوس ممنوع است


آمدی خلوت دل هیچ نگو هیچ نپرس
حال کن حال فقط حال نفس ممنوع است

علی اکبر اسلامیان بیدل خراسانی

چسبانده پا در پیش رویت هرچه سرهنگ
با چشمهایت کس ندارد جرأت جنگ

مژگان تو چون ارتشی آماده باشند
بازو به بازو صف به صف خیلی هماهنگ

علی اکبر اسلامیان بیدل خراسانی

در بطن هر شعر عاشقانه


قلبی که می تپد تویی...