متن پاییز

تیر و مرداد مکن من به یقین می دانم

باز پاییز به مهر آید و من تنهایم

ارس آرامی

❤

عزیزترینم
قصه ی رفتن ها، صد شبِ یلداست...
همه ی ما دیده ایم
شنیده ایم
دلتنگی ها را حس کرده ایم
آمدن ها اما، قصه ای ندارند
آمدن ها به اندازه ی یک لحظه ، لبخندِ از ته دل، کوتاه اند...
معمولا یاد کسی نمی ماند عشق، کِی به...

یک روز می آیی که من دیگر دچارت نیستم
از صبر لبریزم ولی چشم انتظارت نیستم

یک روز می آیی که من نه عقل دارم نه جنون
نه شک به چیزی نه یقین ، مست و خمارت نیستم

شب زنده داری می کنی تا صبح زاری می کنی
تو بیقراری...

پاییز دختری زیباست که کارش دلبری کردن است
چشمکی بزند دل را با باد هایش ببرد
نگاهت کند و تورا در برگ های زردش غرق کند...️

عصرها که می شود
مخصوصا اگر پاییز باشد
آدم دلش می رود که یک فنجان چای بخورد با تو
آنوقت می توان گفت طعم چایی ،عصر پاییز ، بوی تو
همان بهاری است که در راه است

سازهای آبی -سولماز رضایی

جمعه باشد و پاییز
و عطر دلنواز تو...
و من
در روشنای صبح
تو را بیابم...

دیگر
چه میخواهم؟
که آدینه ی عشق
زاده می شود
از برکت چشمان تو.....

گوشه ای دنج در این حادثه ی تلخِ غروب
می روم دل به خیالت بِسِپارم من باز
در میانِ نفسِ زرد و نارنجی پاییزِ پر از تنهایی
چشمِ چون شب سیَهَت، می کند ویرانم
جان فرو می ریزد، دل تورا می طلبد...
قطره اشکی که به سانِ باروت، رها گشته...

پاییز . . .
.

شبیه زنیست
که خورشید از لا به لای
موهای پشت گوش انداخته اش طلوع میکند و
در نگاه جوانیِ در آینه جامانده اش غروب .

و
روز به روز
پا به پای عشق پنهانی اش پیر میشود...

پاییز 
که همیشه
 لاى برگ هاى زرد و نارنجی نیست
گاهى قهوه ای ست که سر مى رود ،
 غذایى ست که ته مى گیرد
و لبخندى ست که بى بهانه بر لبانت مى نشیند 
ساده بگویمت !
 دلتنگ که باشى پاییز نزدیک است

شاید باورت نشود آرزویم این است که روزی پست چی باشم ونامه ای را که سال هاست برایت نوشته ام وهزاران بار آن را تا ورودی صندوق برده ولی آن را پست نکرده ام، خودم به دستت دهم تا شاهد برق نگاهت، لحظه ی گرفتن نامه باشم اما حیف تو...

امشب با خیال خوش خیالی ، خوابیدم تا سراغم را بگیرد
لطفی کنی شاید که در خواب ، دستت بیاید نبض داغم را بگیرد:

دلم با اینکه آغوشی ست ناچیز، برایت میکنم یک بستر سبز
بیا ای نازنین قبل از آن که پائیز ، بیاید جان باغم را بگیرد

شب...

پاییز آمده است
بیا...
دل هایمان را
کمی با آب باران بشوریم

رعنا ابراهیمی فرد (رعناابرا)

آن شب تمام وسعت تبریز شعر شد
چشم تو شعر... هستی من نیز شعر شد

عطر دلت رسید و دلم را فرا گرفت
گلهای سرخِ روی دل میز ، شعرشد

پاییز گفت : عشق حرام است!!... خنده مان؛
در پیش چشم لشکر پاییز ، شعر شد!

من عاشق صدای تو...

قرقاولی تنهایم!
زیبا و جسور،
اما دلشکسته،،،
مزرعه ای سبز، خانه ام بود
که پاییز راه در آن نداشت
ناگهان دروگرها
تابستان م را زمستان کردند...



لیلا طیبی (رها)

پاییز بود یا بهار؟!
درست یادم نیست
باد عطر تنت را آورده بود
همیشه
باد آورده را، باد نمی برد

میانِ چهارچوبِ
امنِ آغوشِ مردانه ات
می شود یک دلِ سیر
تمامِ پاییز را عاشقی کرد...

این روزها ، برای خودم ، گریه می کنم
نم نم برای حال بَدَم گریه می کنم
باور نمی کنی که دلم مبتلا شده ؟
این بار با تمامِ دلم گریه می کنم
پائیز می رسد که مرا شاعرم کند
سر روی شانه های قَلَم ، گریه می کنم
وقتی...

باز رسید پاییز
جدا شدی تو از من
مثل برگ یه شاخه مثل گل بهاره
نوازش باد ، آمد سراغ تو
دست نسیم برای بردنت
با باد همسفر شدند
بی آنکه بگویم حرفی
دست به دست تو سپرد
به خیال آشنایی تو از من جدا شدی
تو مرا به دست...

پرواز در این صبحِ دل انگیز خوش است !
آوازِ پرندگانِ پاییز خوش است !

با نم نمِ بوسه های باران به زمین
یک چاییِ داغِ و تلخِ سرریز خوش است !

+ خوشحالم!

چرا؟

+ پاییز داره تموم میشه...

این خوشحالی داره؟

+ آره... چون پاییز انگار دلتنگی ها، تنهایی ها، دردها و... یاد خاطرات خوشی که دیگه ندارمو چند برابر میکنه...

ولی بعضیا پاییزو یه فصل عاشقونه و رویایی میدونن...

+ آره... ولی کسایی که با خودِ دلبرشون باهمن... نه...

پاییز فصله رفتن است
پرنده ها شهر را ترک میکنند
برگ ها ، درخت را
گرما ، قلب هارا
و تو مرا...

نویسنده:کتایون آتاکیشی زاده🍁⚡️

گاهی آنقدر بی قراری که نفست بالا نمی آید ، آسمان دلگیر، کوچه ها غم گرفته وچتر ها ،خاک خورده وتو، می باری تمام دل تنگیت را بر صفحه ی خاطرات تا سبک شوی
اما گریه امانت می برد وباران می شوید تمام شهر گونه ات را
دل به کوچه...

آسمان ابری است
و ؛
هوا کمی خنک تر از حد معمول .
انگار بهار و پاییز
در یک کوچه بن بست به هم رسیده اند
و دلتنگی پایان یافته ,
سخت هم را در آغوش کشیده اند
و ؛
عنقریب است که بغض گلویشان بشکند
و ؛
باران بی...

تو بر سیاه ِ تخته، سپید می نویسی
شکوفه می تکانی، امید می نویسی

دراین کلاس کوچک که پنجره ندارد
دریچه می گشایی، جدید می نویسی

تو بااشاره خود چه راحت و صمیمی
برای قفل ذهنم، کلید می نویسی

چه نور دلفروزی نوشته تو دارد!
مگر برای خورشید رسید می...