100 متن کوتاه عمر ۱۴۰۴ جدید 2025

کاش میشد
سرنوشت خویش را
از سر نوشت !

کاش میشد
اندکی تاریخ را
بهتر نوشت !

کاش میشد
پشت پا زد برتمام
زندگی !

داستان عمر خودرا
گونه ای دیگر
نوشت !

️

تمام عمر خندیدم
به این عاشق به آن عاشق
چنان عشقی سرم آمد
که دیگر من نمی خندم...

کاش می شد عمر خود را هدیه میدادم به او
زندگی را دوست دارم ، مادرم را بیشتر

حافظ کجای کاری !؟
فالت غلط در آمد
گفتی غمت سر آید
این عمر بود سر آمد...

اگر در زندگی شادی ، عمرت گذرد
وگر غم در دلت داری ، عمرت گذرد
چه خوش باشی چه ناراحت ، عمرت گذرد
یه کاری کن به نیکی ها ، اسمت ببرد

هر چه آید به سرم
باز بگویم گذرد
وای ازین عمر که با می‌گذرد،
می‌گذرد ..

آنقدَر بالا پریدم تا زمین یک نقطه شد

دیدم از بالا که دنیایم همین یک نقطه شد

ای که از پرواز مرغان هوایی دم زدی

سهم من از زندگانی را ببین، یک نقطه شد

بهزادغدیری

مبر ز موی سفیدم گمان به عمر دراز
جوان ز حادثه ای پیر می شود گاهی

این عمر پر از قصه ی سرگشتگی ماست

ماییم که در هروله ی عشق غریبیم

زندگی عمر کردن نیست. بلکه رشد کردن است. عمر کردن کاری است که از همه حیوانات برمی‌آید اما رشد کردن هدف والای انسان است که عده معدودی می‌توانند ادعایش را داشته باشند.

بی تو ...
مهتاب کجا ؟
کوچه کجا ؟
شعر کجا ؟
بی تو...
از باقی این عمر گذشتم...
.

آنچه را عقل به یک عمر
به دست آورده است
دل یک لحظه ی کوتاه
بهم میریزد...

تنها دو نفر به ما می اموزند :روزگار و اموزگار
اولی به قیمت عمرمان
دومی به قیمت عمرش
روز معلم گرامی باد

زندگی شطرنج است و عمر ما صفحه ی آن

می رود عمر
ولی
خنده به لب باید زیست!

میان ماندن و رفتن،بهارِ عمرِ من طی شد
نمی خواهم مردد باشم از این بیشتر،کافیست.

می نوش که عمر جاودانی اینست

خود حاصلت از دور جوانی اینست


هنگام گل و باده و یاران سرمست

خوش باش دمی که زندگانی اینست

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد

خجل شدم ز جوانی که زندگانی نیست

به زندگانی من فرصت جوانی نیست

من از دو روزه هستی به جان شدم بیزار

خدای شکر که این عمر جاودانی نیست

از منزل کفر تا به دین ، یک نفس است
وز عالم شک تا به یقین ، یک نفس است
این یک نفس عزیز را خوش مى دار
کز حاصل عمر ما همین یک نفس است

آنکه به دل اسیرمش
در دل و جان پذیرمش
گر چه گذشت عمر من
باز ز سر بگیرمش

دستان تو️
بزرگترین تصمیمی است
که تا آخر عمر گرفته ام

بی تو
نفس کشیدنم
عمر تباه کردن است...

مگر جانی که هرگه آمدی ناگه برون رفتی

مگر عمری که هرگه میروی دیگر نمی آیی

روزی که به شایستگی بگذرد ، خوابی خوش در پی دارد ؛ عمری هم که به شایستگی صرف شود به مرگی خوش می‌انجامد ...

پیرمردی خسته از دنیای خود
از میان کوچه های شهر میگذشت
یاد معشوق و پاکت سیگار او
او نمیدانست !!
این عمر هم میگذشت؟

هنگام سپیده دم خروس سحری،

دانی که چرا همی کند نوحه گری؟

یعنی که: نمودند در آیینهٔ صبح

کز عمر شبی گذشت و تو بیخبری!

ای خوش آن عمر که در شغل محبت گذرد
حیف از آن عمر که درناله. وحسرت گذرد
ای خوش آن دل که مشغول محبت گردد
حیف از آن عمر که دائم به بطالت گذرد

غافِل ڪُند
از کوتهی عُمر شڪایَت
شب در نظر مردُم بیدار، بُلندَست

گفت این خاصیت مردار است
عمر مردارخوران بسیار است

اگر فردا روزی...
آن‌ها که ما را با هم دیده‌اند ...
پرسیدند او که ‌بود ...!؟
خیلی دقیق از من نگو...
مختصر بگو باقی عمر من است او ...!


️️️

جان را ارزانی دارمت
عمر شدن را بلدی

بی تو نفس کشیدنم
عمر تباه کردن است ...

عمر ، مانند سوختن یک شمع به پایان می‌رسد و ما همچنان در انتظار کسی‌ هستیم که درکمان کند ...

دلِ دنیا، دلِ من بود، کبابش کردند
آسمان، منزلِ من بود، خرابش کردند
«زندگی کردنِ من، مُردن تدریجی بود
آنچه جان کند تنم، عمر حسابش کردند»

رسم تقدیر چنین است و چنین خواهد بود
می رود عمر ولی، خنده به لب باید زیست

عمر که بی عشق رفت هیچ حسابش مگیر

حریف عقربه هایت نمیشوم ، دنیا...
زمان من شده اتمام و باورش سخت است

حواس من به شتابت نبود ، یک لحظه...
مجال ده که نفسهای آخرش سخت است
.
.
بهزاد غدیری

در فریب آرزوها، عمرها به پایان مى رسد.

- امام علی (ع)

عمر ضایع مکن ای دل که جهان می گذرد

پیوند عمر بسته به موییست هوش دار

غمخوار خویش باش غم روزگار چیست

تو عمر من و وصلت آسایش عمر من

اگرم عمر شود نهصد و اندی
و نمازم همه بر پا که چنان پینه ببندد
سر و پیشانی و دستان
و سحر تا به شبم روزه بگیرم
وای؛ یکبار اگر دل بشکانم
همه آن عمر گرانمایه
به یک ارزن پوسیده نیرزد

رنگین کمانی است با مرکز ِنگاه تو
نامش
زندگی
دوری می زنم
- بی سرگیجه -
در گذارِ عمر

این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت
چون آب به جویبار و چون باد به دشت
هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت
روزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت

من آمده ام، تا همه ی عمر بمانم

قطار عمر می گذرد به شتاب
ولی ز کجا بگذرد؛
ز سبزه زار و دشت و ز کوه،
کویر یا که بیابان
همان تفاوت است از گذار زندگیهامان ...

ای دوست! جهان دمی ست و آن دم هیچ است

بر عمر مبند دل، که آن هم هیچ است

در آسمان خبری از ستاره من نیست
که هر چه بخت بلند است عمر کوتاه است

غم گذر می کند از هر دل،ولی
جای آن باقیست تا عمری هست

کاش از عمر شبی تا به سحر چون مهتاب
شبنم زلف تو را نوشم و خوابم نبرد

️️️

ﻋﻤﺮ ﻫﺴﺘﯽ ، ﺧﻮﺏ ﻭ ﺑﺪ
ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ . . .
ﺣﯿﻒ ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ ! ! !

دل در پی عشق دلبران است هنوز
وز عمرِ گذشته در گمان است هنوز

گفتیم که ما و او به هم پیر شویم
ما پیر شدیم و دل جوان است هنوز

بهزاد غدیری ، شاعر کاشانی