100 متن کوتاه عمر ۱۴۰۳ جدید 2024

غافِل ڪُند
از کوتهی عُمر شڪایَت
شب در نظر مردُم بیدار، بُلندَست

کاش میشد
سرنوشت خویش را
از سر نوشت !

کاش میشد
اندکی تاریخ را
بهتر نوشت !

کاش میشد
پشت پا زد برتمام
زندگی !

داستان عمر خودرا
گونه ای دیگر
نوشت !

️

می نوش که عمر جاودانی اینست

خود حاصلت از دور جوانی اینست


هنگام گل و باده و یاران سرمست

خوش باش دمی که زندگانی اینست

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد

در آسمان خبری از ستاره من نیست
که هر چه بخت بلند است عمر کوتاه است

زندگی شطرنج است و عمر ما صفحه ی آن

زندگی عمر کردن نیست. بلکه رشد کردن است. عمر کردن کاری است که از همه حیوانات برمی‌آید اما رشد کردن هدف والای انسان است که عده معدودی می‌توانند ادعایش را داشته باشند.

آنکه به دل اسیرمش
در دل و جان پذیرمش
گر چه گذشت عمر من
باز ز سر بگیرمش

تنها دو نفر به ما می اموزند :روزگار و اموزگار
اولی به قیمت عمرمان
دومی به قیمت عمرش
روز معلم گرامی باد

مبر ز موی سفیدم گمان به عمر دراز
جوان ز حادثه ای پیر می شود گاهی

می رود عمر
ولی
خنده به لب باید زیست!

تمام عمر خندیدم
به این عاشق به آن عاشق
چنان عشقی سرم آمد
که دیگر من نمی خندم...

دستان تو️
بزرگترین تصمیمی است
که تا آخر عمر گرفته ام

گفت این خاصیت مردار است
عمر مردارخوران بسیار است

این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت
چون آب به جویبار و چون باد به دشت
هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت
روزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت

خجل شدم ز جوانی که زندگانی نیست

به زندگانی من فرصت جوانی نیست

من از دو روزه هستی به جان شدم بیزار

خدای شکر که این عمر جاودانی نیست

کاش از عمر شبی تا به سحر چون مهتاب
شبنم زلف تو را نوشم و خوابم نبرد

️️️

اگر فردا روزی...
آن‌ها که ما را با هم دیده‌اند ...
پرسیدند او که ‌بود ...!؟
خیلی دقیق از من نگو...
مختصر بگو باقی عمر من است او ...!


️️️

جان را ارزانی دارمت
عمر شدن را بلدی

هر چه آید به سرم
باز بگویم گذرد
وای ازین عمر که با می‌گذرد،
می‌گذرد ..

بی تو نفس کشیدنم
عمر تباه کردن است ...

روزی که به شایستگی بگذرد ، خوابی خوش در پی دارد ؛ عمری هم که به شایستگی صرف شود به مرگی خوش می‌انجامد ...

حافظ کجای کاری !؟
فالت غلط در آمد
گفتی غمت سر آید
این عمر بود سر آمد...

آنچه را عقل به یک عمر
به دست آورده است
دل یک لحظه ی کوتاه
بهم میریزد...

عمر ، مانند سوختن یک شمع به پایان می‌رسد و ما همچنان در انتظار کسی‌ هستیم که درکمان کند ...

بی تو
نفس کشیدنم
عمر تباه کردن است...

من آمده ام، تا همه ی عمر بمانم

کاش می شد عمر خود را هدیه میدادم به او
زندگی را دوست دارم ، مادرم را بیشتر

بی تو ...
مهتاب کجا ؟
کوچه کجا ؟
شعر کجا ؟
بی تو...
از باقی این عمر گذشتم...
.

دلِ دنیا، دلِ من بود، کبابش کردند
آسمان، منزلِ من بود، خرابش کردند
«زندگی کردنِ من، مُردن تدریجی بود
آنچه جان کند تنم، عمر حسابش کردند»

این عمر پر از قصه ی سرگشتگی ماست

ماییم که در هروله ی عشق غریبیم

پیرمردی خسته از دنیای خود
از میان کوچه های شهر میگذشت
یاد معشوق و پاکت سیگار او
او نمیدانست !!
این عمر هم میگذشت؟

رسم تقدیر چنین است و چنین خواهد بود
می رود عمر ولی، خنده به لب باید زیست

قطار عمر می گذرد به شتاب
ولی ز کجا بگذرد؛
ز سبزه زار و دشت و ز کوه،
کویر یا که بیابان
همان تفاوت است از گذار زندگیهامان ...

غم گذر می کند از هر دل،ولی
جای آن باقیست تا عمری هست

عمر که بی عشق رفت هیچ حسابش مگیر

از منزل کفر تا به دین ، یک نفس است
وز عالم شک تا به یقین ، یک نفس است
این یک نفس عزیز را خوش مى دار
کز حاصل عمر ما همین یک نفس است

هنگام سپیده دم خروس سحری،

دانی که چرا همی کند نوحه گری؟

یعنی که: نمودند در آیینهٔ صبح

کز عمر شبی گذشت و تو بیخبری!

حریف عقربه هایت نمیشوم ، دنیا...
زمان من شده اتمام و باورش سخت است

حواس من به شتابت نبود ، یک لحظه...
مجال ده که نفسهای آخرش سخت است
.
.
بهزاد غدیری

در فریب آرزوها، عمرها به پایان مى رسد.

- امام علی (ع)

عمر ضایع مکن ای دل که جهان می گذرد

پیوند عمر بسته به موییست هوش دار

غمخوار خویش باش غم روزگار چیست

ای خوش آن عمر که در شغل محبت گذرد
حیف از آن عمر که درناله. وحسرت گذرد
ای خوش آن دل که مشغول محبت گردد
حیف از آن عمر که دائم به بطالت گذرد

تو عمر من و وصلت آسایش عمر من

مگر جانی که هرگه آمدی ناگه برون رفتی

مگر عمری که هرگه میروی دیگر نمی آیی

دل در پی عشق دلبران است هنوز
وز عمرِ گذشته در گمان است هنوز

گفتیم که ما و او به هم پیر شویم
ما پیر شدیم و دل جوان است هنوز

بهزاد غدیری ، شاعر کاشانی

اگرم عمر شود نهصد و اندی
و نمازم همه بر پا که چنان پینه ببندد
سر و پیشانی و دستان
و سحر تا به شبم روزه بگیرم
وای؛ یکبار اگر دل بشکانم
همه آن عمر گرانمایه
به یک ارزن پوسیده نیرزد

ای دوست! جهان دمی ست و آن دم هیچ است

بر عمر مبند دل، که آن هم هیچ است

رنگین کمانی است با مرکز ِنگاه تو
نامش
زندگی
دوری می زنم
- بی سرگیجه -
در گذارِ عمر

اگر در زندگی شادی ، عمرت گذرد
وگر غم در دلت داری ، عمرت گذرد
چه خوش باشی چه ناراحت ، عمرت گذرد
یه کاری کن به نیکی ها ، اسمت ببرد