متن باران

پاییز دوست داشتنی است
چون تو دوستش داری
مثل باران که زیباست،
چون تو زیبایی

تو اگر باشی و من باشم و باران باشد
به بغل می کشمت گر چه خیابان باشد
فکر بوسیدن و آغوش تو تا زد به سرم
به جهنم که در آن کوچه نگهبان باشد!
لب تو باشد و من باشم و ای وای خدا
گنه بوسه زدن گردن شیطان باشد...

باران ، خش خش برگ ها ، آسمانی ابری
عجب دلبری میکنی پاییز جان !

همین که دلتنگی سایه ی شومش را برسر دلم پهن میکند
وقتی که تنهایی را تا مغز استخوانم احساس میکنم
جهان با تمام وسعتش برایم شبیه به زندانی می شود که از هر سو
احاطه ام میکند
دلهره شعرهایم را مبتلا میکند
صبوری ام چشمانم را کم می آورند
که...

گفته بودم، تاپائیز نشده برگرد!
نه برای خودم!
بلکه برایتُ می گفتم ...
ببین!
حالا پائیز رسیده و
وسوسه ی خیس شدن موی مان زیر باران،
قدم زدنمان ...
و صدای خش خش_برگ های_رنگارنگ
که زیر پایمان جان می دهند ...
و چتری که بخاطر ساختن ای لحظه های زیبا...

‍ باران می بارد و
چه زیباست بوسه ی قطره هایش بر تن زمین
و زیباتر
عاشقانه هایی که جاری شده در هیاهوی این شهر
تو بگو
چرا من باید
زیر بارش این باران و هیاهوی این عاشقانه ها
تنها با خاطرات تو قدم بزنم؟
چرا؟

نم نم باران،
بی مهابا در گوشم می نشیند
و آرام آرام،
جای خالی ات را تشدید می کند...

در فصل باران توی دستت چتر خواهم بود
فصل زمستان هم برایت شال خواهم شد...

من دلم پرواز میخواهد....
کنار این نبودنها، دلم یک عاشق دیوانه میخواهد....
شبیه دردهای پشت لبخندم...
شبیه بغضهای خیره در قلبم....
شبیه حجم یک آشفته بازارِ حسودان جهان ..
دلم یک عاشق دیوانه ی دیوانه می خواهد....
عجب هجران جانکاهی ، مرا تا عمق یک آتش کشاندی و شدم غرقت.......

درخت همهمه سرکرد و
شاخه ها لرزید
و جویبار گریخت...

روی ماه را شالی ز ابر پوشانید
دیگر گنجشک هم نخواند
دست های باد
تکّه های خوابِ شبانه را روبید
و همراهِ برگ ها به هر سو بُرد
آنگاه ترانه های کهن را
به سرانگشتان نواخت
از فراسوی عشق
برای...

یک روز شاید آه من هم جان بگیرد
در سینه ات احساس من میدان بگیرد

این دختر معصومِ بااحساسِ عاشق
در چشمهایش پرچم عصیان بگیرد

وقتی قضای عاشقی درداست، من نیز
دل میکنم تا عذر او پایان بگیرد

در چنته ام چیزی به جز حسرت ندارم
باشد خدا بر شاعران...

محبوب من
.
شما نباشی؛ همه ی بغض های جهان در گلوی من است
کوچه ها را یکی یکی ورق میزنم
از پاییز راهی به شما پیدا میکنم
باران های درونم آغاز میشود
محبوب من؛ بی تو پاییز دوران سختیست...

تا به حال به باران های تابستان فکر کرده اید؟!
که چقدر با باران زمستان فرق دارند!
ناگهانی می آیند،
کسی انتظارشان را نمی کشد.
برای همین محبوب اند
و به اعماقِ جان نفوذ می کنند.
چقدر تفاوت اساسی بین آن دو وجود دارد!
چقدر زندگیمان
به این ناگهانی رخ...

خانه بوی نارنگی می دهد،
نارنگی های نارسِ روزهای اول پاییز،
نوستالوژی سالهای کودکی در من بیدار می شود.
هوا بوی پاییزهای کودکی ام را می دهد،
پاییزهایی که هر روزش باران می آمد
و زمین پر می شد از برگهای نارنجی و خرمالوهای نارس که زیر پا له می...

زیرِ این نم نمِ باران غم انگیز بیا
زادهٔ مِهر، پیام آورِ پاییز بیا

ماهِ من، پرده نشین بودنِ تو تا چه زمان؟
طاقتِ برکهٔ جانم شده سرریز، بیا

قهرِچشمان تو ازمن، به چه جرم و سببی!
ای به قربان تو و قهرِ تو، برخیز بیا

انتظارِ تو مگر چیست...

دوست داشتم آینه باشم تا
چهره ی تو به وقتِ شادی، در من نقش ببندد.
یا باران باشم
بر کویرِ ناامیدی ات ببارم،
و قلبت را مملو از نور و امید کنم.
یا عطر موردعلاقه ات باشم،
و تو را تنگ، در آغوش بفشارم!
خودکاری که با آن می نویسی...

هوای شهر،
بدونِ یار
مسموم است.
برای دلی که
گیر باشد،
از آسمان
باران که نه!
اندوه می بارد...

دل خوشی های آدم،
رنگ تازه ای به خود می گیرند،
وقتی طبیعت و باران همدیگر را عاشقانه بطلبند...!

پناه مى برم به خیال از شرِّ حقیقت...
بیا باران بزنیم و مست بشیم...

غلت میزند روی شانه ی سمت چپ
نوک دماغش میخورد به نوک دماغم
میخندد...
چشمانِ بدونِ آرایش اش برق میزند
نفس گرم اش میرسد به لبم
موهایش را کنار میزنم
موهایش را نفسِ عمیق میکشم
از پیشانی نوازش میکنم تا زیر چانه اش
آبِ دهانش را قورت میدهد
میگوید لطفا...

پاییز آمده ست که خود را ببارمت!
پاییز: نامِ دیگرِ «من دوست دارمت»
.
بر باد می دهم همه ی بودِ خویش را
یعنی تو را به دست خودت می سپارمت!

باران بشو، ببار به کاغذ، سخن بگو...
وقتی که در میان خودم می فشارمت

پایان تو رسیده گلِ کاغذیِ...

آخرین شب تابستان
دست به دامن بلند مهر می شود
وشهریور
از میان کوچه باغ می گذرد
و پاییز پرتکاپو
با بوی نارنج هایش
کنار خلق شیرین چای تازه دم
لحظه های عاشقانه ام را
به نفس نفس می اندازد
باید تب زرد انتظارم را
با حریر پیراهن چاکدارم
میان...

بعضی روزها، آدم دلش یک معجزه می خواهد،
معجزه ای شبیه به باران
معجزه ای شبیه به یک خیابان
که از آنسویش یک نفر بیاید
و هوایِ خوبِ خیابان را به خانه ات بیاورد..
یا بگذارید اینطور بگویم ؛
بعضی روزها آدم دلش
یک نفر را می خواهد که از...

باران که می بارد دلم هوای قدم زدن میکند ...
زیر باران...
شب...
بدون چتر ...
هوای خنک ...
بادی که آرام هو هو میکند ...
ترانه ی گوش نواز باران ...
قطرات باران که هوس رقصیدن کرده اند ...
همه و همه دلم را هوایی تر می کنند ......