متن سکوت

نشسته ام کنارِ پنجره
و باد می وزد ...
درخت ، می خرامَد از درون
و شاخه در عزای سیبِ چیده اش ؛
سکوت می کند ...
پرندگان چه بی ریا میانِ ابرها ؛
به اوج می روند !
و انزوای کوه ، بی صدا ؛
بغل گرفته آسمان شهر...

یاد بگیریم آدم های به موقعی باشیم !
آدمهایی که سر وقت در برابر احساس ها و رفتارها
عکس العمل نشان می دهند
به موقع محبت می کنند
و به موقع گله و شکایت …
یاد بگیریم که در برابر ترس، ناکامی نگرانی ،خشم ، دلخوری و … سکوت نکنیم...

بعضی شبها
آدم دلش یک شانه ی امن می خواهد
در امتداد سکوت!
فقط به احساس پاکش لم بدهد و تا صبح
ییخیال دنیای نگرانی ها
دوست داشتنش را
حواله ی همان آدم رویاهایش کند!

آنقدر از عشق می گویم
آنقدر می نویسم
که صدای سکوت من
دنیا را پر کند...
تو فقط
دست های من را
عاشقانه بگیر
فریادش با من!

کاش در سکوتِ تو...
همانقدر دوستت دارم باشد...
که در اشتیاقِ من...!



️️️

کاش همه ی دنیا پر از سکوت شه، فقط صدای خنده هات بپیچه️


️️️

سکوت

مثل فشنگ

خشاب ها را پُر می کرد

به هم

که رسیدیم

قلبمان تیرباران شده بود

از ریل دست های تو رد شد قطار باد

من با سکوت و یک چمدان غم، سوار باد



آشفته می رسم به جهان زنی که باز

موهاش را گذاشته در اختیار باد



می خواستی که دل بکنی از هرآنچه بود

می خواستم فرار کنم با فرار باد



خیره به راه...

دنبال من نگرد قصه تمام شد

آن شب سکوت من ختم کلام شد

دنبال من نیا من خانه نیستم

با راز این سفر بیگانه نیستم

دنبال من نگرد این یک ترانه نیست

از تو بریده ام رفتن بهانه نیست



دیگر تمام شد: عالیجناب من!

طعم غلیظ عشق ماسید در دهن!...

از راه گم شدم که به راهم بیاوری

بنشین قضاوتم کن! از این پس تو داوری!



بگذار تا نقاب تو را دربیاورم

تو، از خودم به گریه ی من مبتلا تری



روح توام! کبود و شکسته، غریب و سخت

رنج توام! نزول عذابی سراسری



من انکسار روح توام در مقام...

افکارم داشتن نابودم میکردن، سعی کردم فکر نکنم اما، سکوت هم کشنده بود

هفت تیر بود و
تاریخ
هفتتیری شد
نشانه رفته
به قلب طفل دو ماهه ی انتظار
امید
پیش چشمانم جان میدهد
و من
اعدام خونین
رابطه را به تماشا نشسته ام
و به احترامش
سکوت می کنم

سرم را که از ناله های آسمان خالی کنم
برای پر شدن از تو
نفس نمی کشم
بیا
وقت سکوت من
دلیل کلمات نگفته ی من باش .

تو همان، سکوتِ پر هیاهویِ
شب هایِ منی...



️️️

کنار صخره و موج
به دنبال سکوتم
آه!
سکوت من توفانی است

هر شب
دوست داشتنت
شکل دیگری ست
یک شب
میانِ غزل واژه می شود
یک شب
میانِ گریه بغل
یک شب
میانِ خنده سکوت ...




️️️

شب ها
من را که در آغوش می کشی؛
انگار خدا تمام شهر را
به سکوت دعوت می کند
تا صدایِ دوستَت دارم های
من را در زیر گوشِ تو بشنوند ....



️️️

تو وقتی می بینی که من افسرده ام نباید بگذری
سکوت کنی
یا فقط همدردی کنی
بنا کننده شادیهای من باش!
مگر چقدر وقت داریم؟
یک قطره ایم که میچکیم در تن کویر و تمام میشویم. . .

حوصله سکوت
اگر سر رفت!
چاره دگر فریاد است

واژه هایم بی صدا فریاد میزنند
تو را،
دوست داشتنت را،
بودنت را،
رهایشان نکن!
نگذار در نبودت سکوت کنند
کلماتم اگر بغض کنند
راهی برای نجاتم نیست...

من می بالم به اسارتم
و اینکه یک عاشقم
عاشق تک تک میله های این قفس
عاشق بال های شکسته شده در حسرت پرواز
عاشق تماشای این دنیا از پَس حفاظ های این خانه
من به این اسارتم می بالم
همراهی با دنیا
دیدن طلوع و غروب خورشید عمر
ایستاده...

تو با کدام زبان صدایم می زنی
سکوت تو را لمس می کنم
به من که نگاه می کنی
به لکنت می افتم
زبان عشق سکوت می خواهد
زبان عشق واژه ای ندارد
غربت ندارد.. ️



️️️

یکی باید باشداز جنس تو
پر از آرام، پر از عشق پر از
سکوت محکم بغلم کند
و آرام در گوشم بگوید
خیالت راحت من خیال
حضورت را به دنیا
نمی فروشم️

من سکوت را از افراد پر حرف، شکیبایی را از افراد متعصب، و محبت را از افراد نامهربان یاد گرفته ام. با این حال، نسبت به همه این آموزگاران قدرنشناس هستم.