متن آسمان

ای آسمان من که سراسر ستاره ای
تا صبح می شمارمت اما ندارمت...

از تو میگویند تمام خیابان های شهر
آمدی

آسمان عاشق شد ..
بارید...

پاییز آمد..
برگ ریزانی شد از واژه های عشق

عاشقانه به اغوش کشیدی
نمانده و رفتی
من ماندم و عطر نفسهایت

در خانه من خورشیدی است
بی وقفه می تابد
ومن برایش آسمان می شوم
مبادا غروب کنی
که این آسمان
تا ابد تاریک شود ....

مرا ببخش... اگر پنجه های گرگ ندارم
برای بُردنِ تو نقشه ای بزرگ ندارم

بگو بیایم هرگوشه ی جهان که بگویی
که پَر بگیرم هرسمتِ آسمان که بگویی

قرارِ اول مان هرکجا که دار نباشد
که دُورِ سینه ی مان سیمِ خاردار نباشد

توجهی به شب و حلقه ی طناب...

به هواخواهی این پاییز
من دم به هر ساعت
لب پنحره را می بوسم
آسمان هم ابری
هوایش دلگیر است
هر دو پی گمشده هایمان
کوچه به کوچه می گردیم
او سر شاخه هایش
من چشمانم خیس است.

به دنبال تو گشتم کهکشان ها را
نمیدانم کجا پنهان شدی امشب
میان آسمان غیبی
به روی ابر خوابیدی
و یا در خوشهٔ پروین میرقصی

قلبی که به من
سپرده ای پس ندهم !

دل در گرو توست
به هرکس ندهم !

پرواز در آسمان
قشنگ است ولی

من جای عقاب را
به کرکس ندهم !

و دوباره مهر پاییز
به دل درخت ها افتاده
و حرف هایش را به زمین می ریزد
و برگ هایش از زیر لگدها فریاد می کشند
و انسان ها عاشق می شوند
و جشن خشک شدن می گیرند
و آسمان
به حال دلِ درخت و برگ
و انسان و عاشق...

‏کسی که بهشت را در زمین نیافته است،
آن را در آسمان نیز نخواهد یافت.
‏خانه خدا نزدیک ماست،
‏و تنها اثاث آن عشق است...

مهر . . .پاییز . . .
فصل رویدن تو
در نسیمی سرد
با شمیم خاک باران دیده
و طعم گس خرمالو
صدای هیاهوی باد
در بی سروسامانی برگ
با جنبش ترانه ها از سینه ی خاک
فصل روییدن تو در جهانی زرد
پاییز، به شوق قدم هایت
رنگ عوض...

هدیه ای با ارزش تر تو برای من در دنیا نیست.گلی خوشبوتر از تو در گلستان زندگی در میان گلها نیست.عزیزتر از تو در قلبم هیچکس نیست، باوفاتر از تو هیچ باوفایی نیست.احساسم را به تو تقدیم میکنم ، قلبم را فدای احساس پاکت میکنم.قلبم نام تو را فریاد میزند...

دل کوچک تو
به ماهی قرمز عید می ماند
که همه دنیایش
تنگ گرد شیشه ای است
که اگر بشکند
شیشه عمر ماهی شکسته است...
ماهی قرمز همیشه
طراوت سبزه را
از پس دیوار شیشه ای
تماشا می کند..

دل کوچکت را به دریا بسپار
تا لذت جاری شدن را...

درخت همهمه سرکرد و
شاخه ها لرزید
و جویبار گریخت...

روی ماه را شالی ز ابر پوشانید
دیگر گنجشک هم نخواند
دست های باد
تکّه های خوابِ شبانه را روبید
و همراهِ برگ ها به هر سو بُرد
آنگاه ترانه های کهن را
به سرانگشتان نواخت
از فراسوی عشق
برای...

معجزه از این زیباتر
که من
میان سیاهی چشمانت
آبی ترین آسمان را می بینم .

آنقدر به خودم بد کرده ام
که از دیدن خودم در آینه شرمگینم
چقدر چشمهایم غریب نگاهم میکنند
صورتم را ببین چقدر شکسته است
این لب ها چرا لبخند نمی زنند..؟
این زبان چرا روزه ی سکوت گرفته است؟
نه این من نیستم...!
من میخندیدم ؛ حرف میزدم ؛ شاد...

تو را در پریشانیِ خوابی دیدم؛
سراسیمه بودی و
رنگ به رخسار نداشتی.
پا برهنه و بی واهمه
می دوییدی...
می دویدی تا به آغوشم برسی،
رسیدی و من را در حریمِ امن ات جای دادی.
اشک شوقم را با دست هایت پاک کردی.
بی پروا مرا بلند کردی
چرخاندی...

دختری در من
هر روز صبح؛
به وقتِ معاشقه ی شبنم و سبزه ها
میوه ی زندگی را در بند بند وجودش به بار می نشاند.
چترش را در ایستگاه جا می گذارد تا صورتش با آبِ باران شسته شود...
و بی توجه به نگاهِ مسافران؛
به وسعتِ خیالش بر...

هوای شهر،
بدونِ یار
مسموم است.
برای دلی که
گیر باشد،
از آسمان
باران که نه!
اندوه می بارد...

فصل نشانه گذاری شده ی کتابم را در مکانی که آغشته به آرامش است، باز می کنم.
به دنیایِ خیالی رنگارنگ و شاید سیاه سفیدم وارد می شوم!
هر چقدر که پیش می روم عطش و کنجکاوی ام بیشتر می شود.
صفحات را ورق می زنم و سفر می کنم...

ماه من امشب چرا در آسمانت نیستی
در کجا پنهان شدی در آشیانت نیستی
راستی شاید تورا در خاطرم گم کرده ام
این چنین آشفته ای درکهکشانت نیستی
باز هم با رفتنت شب را پر از غم کرده ای
دل به تنهایی سپردی در جهانت نیستی
با همه قهری و...

می دانم زشت هستم. اما جنایت اصلی زشت بودن من نیست؛ بلکه داشتن همان احساس شکننده، همان ظرافت روحی است که یک آدم زیبارو دارد و هر لحظه مورد ستایش قرار می گرد و روحش آرام می گیرد ومن طغیان زده و موجی خروشان رها می شوم.
آیا در آسمان...

پاییز را من شروع کردم،
زمستان را تو...
عشق و جدایی، دو فصلِ به هم پیوسته اند

غمگین نیستم از ناملایمات زمین
از این آبیِ مدوّر
که ما را دور خودمان چرخاند

روزی دوران تبعید سر می رسد
نگهبان وسایل شخصی مان را تحویل می دهد
بال هایمان را از...

آه ای باران
ای خسته از ابر و آسمان
برای که می باری
برای من تنها؟
یا از دست آسمان گله داری
که سقوط میکنی؟
خودکشی میکنی؟

برای گریز از دلتنگیِ شب
کجا باید رفت..؟! این آسمان
همه جایش یک رنگ است