متن جدایی دردناک

بمان کـہ وصل توام،בر سینـہ آرزوست.

چه ها کردی که احوالِ دلم اینگونه غمگین است؟
تمام سهمم از تو بهمن و پُک های سنگین است

تو رفتی در غمت دنیای شاعر طعم خون دارد
خیابان های شهر از دوری ات قدری جنون دارد

تو را در کوچه های زخمی این شهر گم کردم
تو را در...

جاده‌ها ادامه دارند،
مثل دل من،
که به دنبال تو می‌گردد،
اما تو نیستی...💔💔

عشق جانم
بی‌تو بودن،
مرگِ آرامی‌ست که
هر روز در رگ‌هایم جاری‌ست،
و من، در این سکوتِ بی‌پایان،
می‌آیم و می‌روم
میان سایه‌های نبودنت

درختی بود سبز و سرزنده
که شادابی اش
زبانزد همه گیاهان و پرنده ها بود
اما
این دلخوشی دیری نپایید،
وقتی باغبان
شاخه امیدش را برید
و در خاکی دور کاشت..
دلش تنگ می شود برای آغوشی گرم،
جگرگوشه اش را
بار دیگر به تنش بفشارد
هر صبحدم
شبنم ها...

گر چه رفتی از برم در خون من جاری شدی

چون نفس ،همسایهٔ دیوارِ تنگِ سینه ام

عشق من
دلم تنگ است برای لمس دستت،
برای نگاهت، برای نفس کشیدنت،
برای در آغوش گرفتنت
بدون تو، جهان خالی‌ست و سرد،
بی‌تو زندگی‌ام مانند مرگ است 💔💔

عشقِ من، مونسِ دلم در این فاصله ها بی‌نهایت دوستت دارم، حتی اگر جهان جدا کند ما را به هزار راه بیراه.

تلخ کرده زندگی را،
این نبودن های تو.

از پشت شیشه قطار
برای آخرین بار تماشایش کردم
فرصتی برای اشک ریختن نبود
تا بتوانم صورت همچو ماهش را
برای تمام عمر به خاطر بسپارم
قطار سوتی کشید و رفت
و روزهای خوب زندگی
با سوت قطار به پایان رسید

مرگ عشق را دیدم درچشمانت
که درسکوتش تمام وجودم راشکست 💔

احساس تو مرگ است برای قلبی که بی تو زندگی کرد💔

هر بهاران را نبین کز عشق خود می نغنوی
چون بهاران میرسد پایان، زمستان میشود‌.
آدمی کز درد دوری میدهد فریاد و زار
چون فغان پایان رساند، یار مستان میشود.

کمی بیشتر کنارم بمان
زیر آن باران پاییزی که
التماس هایم را ندیدی
اشک هایم گلاویز با باران
بازهم ندیدی
اما اینجا نه پاییز نه باران نه دنیای واقعی است
این خواب به صد بیداری می ارزد
پس تو را جان کسی که دوستش داری
کمی بیشتر بمان ...

شد بعدِ تو دل یتـیم می دانی تو ؟!

حــالِ غـــزلم وخــیم می دانی تو؟!

از لــحظه ی رفتنــت رباعــی هایم

شــد بر غــمِ تو مقیم می دانی تو؟!

قسمت نشد قسمت شود قسمت ما آغوش او

یه من یه تو یه فاصله
یه عشق یه بغض یه خاطره ،خفم میکنه
یه شب به جای دست تو
خیابونای شهر منو بغل میکنه
زیر بارونا گمم، یعنی بی تو چی میشه؟
تا بهت فکر میکنم، بوی عطرت میپیچه
همه جز تو دورِ من
بیا داره دیر میشه
الان...

گفته بود می‌مانند که ناگهان؛
کمی ردی ازش جا گذاشت، اما این رد، تنها بوی یادهایش است که در هوا پراکنده شده. ناگهان غیبش زد، طوری رفت که انگار از اول نیامده بود؛ گویی یک توهم تلخ و زیبا بوده.

آفتاب دگر طلوع نمی‌کند،
شهر تاریک شده،
خانه، از نبودنت فرو ریخت
برگرد و به زندگی‌ام روشنایی ببخش.

چی قرص مُسَکِنی،دردمه ایکنی کم
نکنی ترکُم کنی،باز بِرَی و پَی غم

کَپَرل خالی وابین،رُکلَه ریمیز خَه
پُرس وَ ای دلُم مکُن، سیچه هَی غم ایخه

گل تو صاف کن پَللَه ،تا بزنن بِر
چه شلیل سرحری،من مال ایخره دِر

شاهینُم کوگ ایگرو ،گو تا گُل بیایه
ریششونَه ایکَنُم، اَر...

خیالات باطل در مورد من به ذهنت راه نده
که چرا رابطه‌ی ما چنین سرد شده است؟!
از وقتی که تو رفتی،
من روزه‌ام.
نه در خوردن و نوشیدن!
بلکه در حرام کردن همه‌ی مردم بر خودم،
جز تو...



شعر: #انار_مفتی
ترجمه: #زانا_کوردستانی

محال ترین محال آرزوی من.
محاله بی تو زندگی.

گذشتم
و این یعنی تو دیگر در هیچ کجایِ زندگیَم قدم نمیزنی....

خاطرات چشم او آخر مرا کشتن دهد.
ای خدا رحمی بکن طاقت ندارم دوریش.