متن سرگردانی

دستهایم بی رمق و سرگردان
دلتنگ از دوری تو
به مانند دوره گردی شده اند و جار میزنند
شاید که صدای دستانم در آن دنیا به گوش توبرسد
#نسرین شریفی

دراین شهرویرانی
به جایی میروی کان خودنمیدانی
مواظب باش دل خلقی نلرزانی
کین بهترین راه هست ااگر دانی

شب سردی ست هوای چشم من بارانی ست
تو در خوابی و شرح حال من پریشانی ست

ای ماه پیشانی ام بیا ببین ای دلبر بارانی ام
بی خبری از من و دل در پی سرگردانی ست

چرا سرگردونی...؟!
به راستی سرنوشت من چیست و در آینده چه بر من خواهد گذشت؟!
با این ابهام و سرگردانی و بی خبری از حوادث و ترس از آینده چه کنم؟!
دلبر روزهای سرگردانی من؛
حالت خوب است؟!
سرگردان است سَرَم؛ وقتی شانه ی تو نیست.
هر چقدر می خواهی...

سرگردانی عجیبی ست
ماندن در دوراهی عشقت
نه تاب رفتن دارم
نه دلیلِ ماندن
چون روحِ سرگردانم
مُرده ام
پیش از آنکه مُرده باشم....!
به قلم شریفه محسنی \شیدا\
شاعر کتاب \غزل های شیدایی\

سرگردانی من از آنجا آغاز شد که تو عطر نارنگی گرفتی.
برگهای خزانت را که به شاخه های طردت وصله زده بودم، یکی یکی رها کردی .
موهایت را شانه زدی .
گیره ی فصل پنجم را بر گیسوانت نشاندی.
خاموش شدی و در سکوتت موسیقی یکنواختی را زمزمه کردی...

با یقین آمده بودیم و مردد رفتیم
به خیابان شلوغی که نباید رفتیم

می شنیدیم صدای قدمش را اما
پیش از آن لحظه که در را بگشاید رفتیم

زندگی سرخی سیبی است که افتاده به خاک
به نظر خوب رسیدیم ولی بد رفتیم

آخرین منزل ما کوچه ی سرگردانی ست...

آخرین منزلِ ماکوچه ی سرگردانی است...!

آخرین منزل ما کوچه‌ی سرگردانی است
دربه‌در، در پی گم کردن مقصد رفتیم .