سوخته-باغی که نوبهار ندارد از نفس باد انتظار ندارد دست مرا بر نسیم کاش ببندند پای دلم در جهان قرار ندارد غیر دم و باز دم چه کرده برایم؟ سینه ی من عرضه ی هوار ندارد خواب کجا بود؟ از هیاهوی انسان یک شب آسوده روزگار ندارد معنی امید چیست...
اسفند دارد میرود دل ، شادی ات از سر بگیر این انتظار تلخ را، از چشم های تر بگیر امسال داردمی رود،چون سالھای قبل ازاین تاوان عمر رفته را، از مهر و شهریور بگیر با خنده های بی شمار،بر زخم های خود ببار ھر کینه ی دیرینه را، از سینه...
عجب شب غمگینی جسم و ذهنم دو قطب همنام شدند نوار قلب صدا، پیام آور تسلیت است تمام اتاق در انتظار پایان یک مشاعره پلک میزنند ذهن و ته سیگار من انتهای این نگاهند
کمی آرام تر فرو ریز . آنکه می دید و رفت می دانست و رفت ، کنار انتظارش دریچه نباش ، عادت باش برای هرگز نبودنش .
من در هرلحظه از شبانه روز انتظار ضمیری را می کشم که از آن من نیست ،.. و قطعا در این لحظه که درمی یابی جز او کسی را نداری، آسمان بی رنگ تر از همیشه جلوه می کند.
سر روی سینه ات می گذارم در انتظار صدای قلبت سرم به سنگ می خورد بر می گردم
می رسد فصل بهار و میرود از دل غبار آسمان رحمی کن و بر خاطرات من نبار بر من دل خسته که دارم هوای زندگی گرچه عمرم سرشده در کوچه های انتظار انتظار دست گرمی که مرا گم کرده است خاطراتی که به دادم میرسد شب های تار یاد چشمانی...
پنجشنبه است و عطر خواستنت دوباره گیج می کند ثانیه های بیقرار را ... . تو کجای جهان منی ای نزدیک ترین دور ! که من سالهاست پنجشنبه را به انتظار نشسته ام و سهم چشمانم همیشه بی خبریست .
یلدا منم که در آخرین نفس های پاییز آمدنت را به انتظار نشسته ام ... تا ردّ قدم هایم را در سپیدی برف ها گم نکرده ای بیا که دقیقه ای بیشتر بلندای عشق را جشن بگیریم .
روزهای داغ مرداد مجنون بیچاره ای می شوم که به جای لیلی پی یک کاسه ماست می گردد. مثل روزهای بچگی که با بابا زیر درخت گردو حیاط خانه می نشستیم و دوتایی به آسمان نگاه می کردیم، به امید آن که گردویی از آن بالا بیفتد پایین. فکر کنم...
همه باران دوست دارند اما من باد را.... باد که می وزد تنها چیزی که در خاطرم تداعی می شود یاد چشمان توست که تمام مرا به رقص وا میدارد باد که می وزد روحم تا بلندای بادگیرهای شهر می کشاند و نگاهم میدود در پی دیدارت دزدکی در میان...
در انتظار کَسی، قاصدک از تار عنکبوت می دهم به نسیم
شدم مجنون تو نشدی لیلی من... شدم فرهاد تو نشدی شیرین من... شدم شاملوی قصه هایت دل ندادی...نشدی آیدای من... بگو...شاید دلت قصه ی تازه می خواهد؛ پس مینویسم از نو... تو معشوقه باش و منم عاشق و به نامِ عشق می نویسم از عشق؛ که هر دَم میگردم به...
شب همه شب خیش بر دوش می خراشم مزرع خیال چنته لبالب امید می پاشم دانه های آرزو پچ پچ شاپرک ها غوغای سیرسیرک ها دهان باز شب سیراب از ناله ها پنجره باز ارغوان به انتظار است ماه می تابد به راه در هر پیچ و تاب
گونه ی دیوار گرم از بوسه خورشید پاییز حضور صبح را جار می زد برگ کهنسال در اندیشه ی رقص آخر موسیقی ی باد را به انتظار بود غریبه ای غرق تفکر کوچه ها را رج می زد آشنایی پشت قاب پنجره اندوه پروانه را می شست گل داوودی آخرین...
من فکر می کنم اگر پسر یا دختر بازیگری موفق باشی، فشاری مضاعف برایت است. چرا که انتظار بیشتری از تو می رود.
اشک بر گونه ام چون طفلی نو پا سرسره بازی میکند دریغ از دستانی که به انتظارش زانو بر خاک بیندازد
حتماً بخیر می شود همهٔ صبح هایی که از بوسه های سرخ تو پر می شوند ... و همه ی سیب ها می رسند بر شاخه های انتظار عشق تو! ️️️
خدایا دنیا هر روز داره سخت تر و غیر قابل پیش بینی تر از قبل میشه کار رو برای هممون آسون کن و نجاتمون بده خدایا آمده ام برای حال مردم کشورم دست به دامانت بگیرم و دعا کنم، برای خاطر دل های بیقرار و سینه های داغداری که از...
گاهی باید دور شد و فقط نگاه کرد. دور شد از هیاهوی آدمها،زندگی، دنیا. گاهی دور میشم تا به سکوت و آرامش خودم برگردم، به اون کسی که میون روزمرگی ها و تناقض ها جاش میذارم و فراموشش می کنم. . اون منِ ساکت و آروم رو بیشتر دوست دارم....
آدمهاى منتظر تماشا دارند... انتظار کسى،خبرى... انتظار نگاهى...کلامى...عطرى...انتظار صدایى یا حتى فاجعه اى آدمهاى منتظر تماشا دارند...خودشان که نه... ...سکوتشان تماشا دارد آوخ از نگاه آدم هاى منتظر...
تو عُبور می کنی، من بَهار می کِشَم ابر و اشک و بومِ خیس، انتظار می کِشَم
نشسته در کنج بی کسی چشم ها خشکیده در چاه گود انتظار نه قطره اشکی می جوشد از ژرفایشان نه جلایی مانده گونه های رنگ پریده را خشک نخواهد شد پیراهن انتظار آویخته در مسیر باد های موسم دیدار تازه می شود دمادم در زیر باران خاطرات خشک نخواهد شد...
روزهاست در انتظارم به دعوتت بیایم دوباره کنارت چشمهایم به تو خیره شوند و بگویم هر چه ناآرامم کرده است ندانسنتم در من چه دیدی که سخن نگفته ناآرامتر از من شدی و سهم مرا از خود دانسته فراموش کردی دریای مهربانم دانسته یا ندانسته ناآرامم و آنچنان نگاهت میکنم...
