متن انتظار

🍂
درختی مانده در بادِ خسته،
برگی افتاده، بی‌صدا،
پاییز آمد با چمدانِ خاطره،
و من هنوز منتظر صدای توام
در کوچه‌های نارنجیِ دل...

چون به آغوشم می‌کشی
گرم گرم می‌شوم
و برف زمستان را انتظار می‌کشم.
و وقتی نیمه شب‌ها
هرم نفس‌هایت بر تن می‌وزد
خنک خنک می‌شوم
و روزهای گرم تابستان را می‌طلبم.

نوشته بودی:
تا که سرمای اینجا اذیتت نکند
موسوم شکفتن شکوفه‌ها برگرد پیشم.
و نوشته بودی:
حتا اگر درختان جوانه نزنند،
باز هم من میل دیدارت را دارم.



شاعر: #سارا_عثمان
ترجمه‌: #زانا_کوردستانی

کاش می‌آمدی
زودتر از دیروز،
آهسته‌تر از فردا...
باران به شیشه تکیه داده بود،
و رؤیا،
در گوشِ بیداری
از تو می‌گفت.
کاش می‌آمدی،
تا نفسی
با تو می‌ماند.

سال‌ها گذشت
و هنوز،
صدای آمدنت
از انتهای کوچه نمی‌رسد.

پنجره‌ها را گشوده‌ام،
اما
از قابِ هر نگاه
چهره‌ی من برمی‌گردد،
نه تو.

به هر صدای عبور،
دلم می‌لرزد
و فرو می‌ریزد
در سکوتِ کوچه های سرد.

دیوار،
تیرهای چراغ برق
سیم خاردار....
پشت دیوار
دیده بر آجرهای سالهای ماندگار،
میروم را
می نشینم گاه
می پرم با ابر
می دوم با باد...
زیر بارانی از خاطره از یاد،
تا باز شود آهنین درب
تو در آیی از گنه کرده و ناکرده زندان...
پشت دیوار هستم
بنویس...

از صبح تا غروب لبِ پنجره فقط
کارَت شده ست  محو تماشای او شدن.

شاید دوریمان را تقدیر دانستند،
اما هیچ‌کس نمی‌داند فردا صبح بهاری
در کنار سبزه‌زارها
چه کسی منتظرت خواهد بود.

هر رؤیایی از جایی شروع می‌شود…
گاهی از یک نگاه، که بی‌صدا قلب را به تپش می‌اندازد.
گاهی از یک لبخند، که جهان را روشن‌تر از هر صبح می‌کند.
و گاهی از خاطره‌ای، که در تار و پود تاریخ و سرگذشت ما تنیده شده است.

رؤیاها همیشه از جنس خیال...

محو انتظارتم، راضی به شکستنم نباش‌؛
گذری کن به دلم که جای نشستن توست.

🕊 این قائله جز دیدنت ختم به خیر نمی‌شود...
و گویی تمام آفرینش
از روز ازل
این را در طومار سرنوشت من نوشته بود:
که در این غوغای پوچِ هستی
در این صحرای بَرهوت تنهایی
هیچ،
هیچ چیز
جز طنین قدم‌ های تو
جز نسیم عطر حضور تو
این تشنگی...

بیا که بی تو ستاره‌ها

گم شدند در تاریکی شب،

ماه حیران و

خورشید در انتظارت

که طلوع کند...

بیا،
که دل از تپیدن افتاده است

در غیبتِ نگاهت،

و این جهانِ بی‌تو

طعمی ندارد جز تکرارِ دلتنگی.

بگو
کجا بیابمت؟
به کُنجِ دَخمه ی خیال
کِناروعده یِ محال
کرانه های آرزو
کجا بیابمت؟ بگو

بگو
کجا بخوانمت؟
به واژه های بی کلام
میانِ شعرِ ناتمام
به بغضِ مانده درگلو
کجا بخوانمت؟ بگو

بگو
کجا ببینمت؟
کنارِ بُهتِ پنجرِه
به زیرِچَترِ خاطره
به مّکثِ بینِ گفتگو
کجا ببینمت؟...

افسو๛ ڪـہ
בر حسرت בیـבار تو בیوانه شـבیم.

من و دلتنگی به انتظارت نشسته ایم
اگر زود برسی من قاتل میشوم
اگر دیر برسی آن قاتل من!

בر جهان בل من،
جاے یکے مثل تو خالیست،کجایی...؟

تشنه ای منتظر معجزه ی بارانم
مثل گلدان ترک خورده لب ایوانم

بانگاه همه ی آینه ها درگیرم
ودر این بادیه عمریست که سرگردانم

گرچه عمری نشده قسمت من دیدن تو
قسمتم میشوی آخر وخودم میدانم

باز برگرد واز این غائله دریاب مرا
که ازین درد به لب میرسد آخر...

عمریست کـہ בلتنگ توام،
جاے تو خالیست کجایی؟

من بـہ انـבازـہ ے یک شهر شلوغ،
בلتنگ و گرفـتار توام.

ازمن ربوده ماه رخت صبرو تاب را
دیگر ندیده دیده ی ما رنگ خواب را

تقویم سر رسیده و ما را رها نکرد
ایام می کشد به رخ ما حساب را

درانتهای شام سیاهم سپیده نیست
دراین شب سیاه بیاور شهاب را

اکنون مقیم کوچه ی تنهاییم شدی
پنهان بیا...

عمر

آنطور که فکر می‌کردیم

نه یک خطِ صافِ اتوبان

که از نقطه‌ی «تولد» به «نهایت» می‌رسد

و نه یک طومارِ از پیش نوشته شده

که هر روز

برگِ جدیدی رو می‌کند

عمر شبیه یک گنجه‌ی کهنه است

پر از لباس‌های اندازه‌ی «فردا»

که هیچ‌وقت «امروز» نشدند

و بویِ ناخوشایندِ...

کوله بارم همه غم
میان کافه ی قرار
باز هم نبودنت را
به انتظار می کشم
میدانی
قهوه ها جای خود
دلم تلخ میزند
گارسون یک تِرَک چاووشی لطفا!!!!

کاش بدونم از کدوم جاده میای
تا دوتا دست هامو دروازه کنم
گریه هام و سر بدم رو دامنت
روی سینه ات نفسی تازه کنم
کاش بدونم از کدوم جاده میایی
تا بشینم لحظه ها به انتظار
دو تا چشم هام فانوس جاده بشن
تا ببینی جاده ها رو در...

با شب حرف ها دارد دلم
برایم از قرص روی ماهت می گوید
با ساعت درد و دل می‌کنم
از انتظار می گوید
با این اوصاف
بدونِ تو من
در مداری پر از خیال ایستاده ام .