متن باد

ای باد صبحگاهی از من ببر سلامی
در نزد آن دلارام نا گفته هر کلامی
آرام و بی هیاهو بوسه بزن به مویش
تا روز گردد آغاز با ناز و شادکامی

پنجره را باز کردم
بوی تو داشت می رقصید
حالا
هزارسالی می شود
از باد می پرسم
پس کی به خانه برمی گردیم!

روسری ای که در باد می رقصد
رویای رنگ پریده ی... زنی است
که از فرسنگ ها فاصله
تو
را
به.... ««نام »»می خواند

گیسوان بیقراری ام
در هوای مهربانی ...شانه هایت
سفید
خواهد شد
در شبی که ابر دلتنگی
بغض های نباریده ی "دوستت دارم" را
بر تنت می...

فصل نشانه گذاری شده ی کتابم را در مکانی که آغشته به آرامش است، باز می کنم.
به دنیایِ خیالی رنگارنگ و شاید سیاه سفیدم وارد می شوم!
هر چقدر که پیش می روم عطش و کنجکاوی ام بیشتر می شود.
صفحات را ورق می زنم و سفر می کنم...

همانند برگ های پاییز
رها شو و خود را به باد زمانه بسپر ...

پنجره باد می زاید
دیوار، زندان
در، رفتن
تابستان، پاییز
پاییز، جاده را مچاله می کند
زیرِ سر می گذارد
به خوابِ زمستانی فرو می رود؛
در میانِ قدم هایِ آشفته یِ یک مرد
جاده را بهمن دود می کند
بهار، سقط شد
در و پنجره، دیوار
جاده، دود
وَ...

به تو فکر می کنم،
و کسی چه می داند
پاییزها
دقیقاً به کدام خاطره ات تکیه می دهم
که باد حریفم نمی شود

لیلا کردبچه

خزان دختری پیچیده در حریری رنگی
با ملودی خوش برگ ها
ارام میرقصد در باد
با نجواهای عاشقانه

همینک نیازمند اندکی آرامشم
آرامشی از جنس حضورت
در جاده ای شمالی همراه با موزیکی ملایم
و درختانی که سرمستانه درمیان
نوازش باد میرقصند گویی انان هم
مسرور اند از این وصال

رامین وهاب

چقدر پاییز شده!
چقدر این حال و هوا شال و کلاه و آستین های پایین کشیده از سرما می طلبد، یا نشستن کنار پنجره و هورت کشیدن یک لیوان چای داغ که از سرمای محیط، تمام دیواره اش عرق کرده، یا پناه گرفتن زیر پتو و استشمام بوی نارنگی و...

لاله ام !
و باد ،
بر لاله ی من
قصدِ وزیدن دارد ...

موهایت را ببند این فصل
به باد هایش معروف است
دل من به هوایی شدن

بگذار بیاید باد
پر دهد از ذهنم
پرنده خیالت را .
بگذار برود از یادم
صدای خنده های تو
در هجمه ی باد .
بگذار نبارد باز
ابر نگاه تو
بر کویر خشک باور من .
بگذار بیاید باد
تا همه ی دیوانگی ام
پیراهنی شود و
بر بند رختی...

سر می رود

گل از سبد

عطر از گل

باد از عطر

چنان که تصویر از آیینه

و زیبایی تو

از چشم من.

در بلندترین جای شهر
دوستت دارم را فریاد می زنم
جایی که بادها صدای مرا در
گوش خیابان ها بپیچانند و
پرندگان ادامه دوست داشتن مرا
پرواز کنند...

چشم وا کردم از تو بنویسم
لای در باز و باد می آمد

از مسیری که رفته بودی داشت
موجی از انجماد می آمد

موهاتو باز کن
بگذار بپیچند در باد
اینجا عاشقی
با رقص گیسوان تو مست میشود...

بادام بمانسته
هرتا ولگه سر
ایتا ما

باد هم ماند/روی هر برگی/یک ماه

اجازه دارم دست وقتتان را بگیرم؟ شما که سرتان بلند است از عشق... شما که با یک گلِ لبخندتان بهار می شوند همه... به من بگویید

باران ببارد و آسمان شب نوشیده باشد
و ابرها مست از خانه بیرون زده باشند
تکلیف ماه چیست؟
ستاره ها یخ های جامی هستند...

صدای نفسهای پاییز را می شنوی؟
صدای بهترین فصل خدا می آید،
غم و اندوه تابستانت را به برگ درختان آویزان کن،
نگذار روحت را اذیت کنند
آنها را به برگ درختان پاییزی بسپار
تامثل آنها روی زمین بریزند،
خودت رو سبک کن وغم و اندوهت را به برگهای پاییزی...

《 در سه پرده 》

۱ :
پرده
جنگ در جبههء دیوار است
با ادامهء حصرِ پنجَره ها...


۲ :
پرده
پانسمانِ زخمِ عمیقِ دیوار هاست .


۳ :
جنگِ با پرده کارِ باد است
یعنی ؛ که باد آزاد است...


حادیسام درویشی

من که گنجشکم دلم برگی ست در آغوشِ باد
شیر هم باشم دلم میمیرد از دلتنگی ات...

حوالی تو را نمیدانم
اما اینجا باران با رویایی تو می بارد ؛
شجریان با بغض بیشتری
می خواند؛
باد روی مدار موهایت می وزد
و بوی خاک آلوده به عطرتنت؛
اینجا همیشه خزان است
بهار من.....

ساحل را ترک کردم
بادبان ها را کشیدم
اما تو هنوز،
در اسکله انتظار مرا می کشی
دیر آمدی
با منطق من،
نبودن با بودنِ فرضی،
تعبیر نمی شود
به خانه ات بازگرد
دریا آرام و باد موافق است
در این هوا،
دل به دریا سپردن،
عالمی دارد