متن باد

- تکدّر:

دوستت دارم
و همین اصل،،،
غمگین ترم می کند!
وقتی که،
نمی توانم چهار فصل جهان را
در آغوش تو آواز بخوانم!


حسادت می کنم وقتی
نسیمی زیرک
مو هایت را به بازی می گیرد!

آه
نارون بالا بلند من!
باور کن
از این همه خواستن،
--غمگین ام......

پاییز از دلشوره های دخترش هرسال غمگین است
اشکی که می ریزد برای آذرش برگونه آذین است

بادی وزید و قاصدک با شاخه ای از دردهایش گفت
زردی هر برگی که می افتد زمین داروی تسکین است

آرزو داشتم برای نصف یک روز هم که شده به ارتفاع سرسبزی میرفتم موهایم را رها میکردم تا باد جریان خودرا لابه لای آن ها پیداکند،دلم که ازحس خوب طبیعت قلقلک داده میشد بی هوا یکسری ازآدم هارا برای همیشه به فراموشی میسپردم...
اما نمیشود مجبورم وسط این شهر،گوشه ی...

با توده ای از ابر در حال حرکت بودم!!!
آه، چه صحنهٔ زیبایی بود...
هوای خنک پاییزی... گاهی باد های سرد...
و حس زیبای من در آن لحظه
ناگهان فکری به سرم زد!!! آغوشم را باز کردم و طنین وجودم را به باد سپردم...
نمیتوانم توصیف کنم چه حس زیبایی...

تو / مرا بدست باد سپردی و رفتی
خیالت راحت تکه تکه شده ام
فرشته آسایش

و من از طعم لطیفِ خرمالوهای نارنجی رنگ، یک گِرَم مبهم ترم. از گُم شدنِ یک دختربچه در راه برگشت به مدرسه، یک کوچه پاییز ترم. من از فریادهای خسته ی باد در رقصِ درخت های آلوچه، یک وجب سکوت تر و از خانه های کاهگلیِ پهن شده در زیر...

باد در یکی از صبح پاییز موهایت را نوازش میدهد

اهای باد
کودکی ام را
بادبادک بالا کشید

شانه ات را دیر آوردی سرم را باد برد
خشت خشت و آجر آجر پیکرم را باد برد

من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند
نیمم آتش سوخت، نیم دیگرم را باد برد

از غزل هایم فقط خاکستری مانده به جا
بیت های روشن و شعله ورم را باد...

باد در آینه موهایت
خودش را شانه می کند
تو که از هر رنگ یه فصل به تن داری
با طعم گس پاییز ابر ها را پایین آوردی
تا قطره ها در گروه کُری چند هزار نفره
برایت سرود باران بخوانند
..................................
برشی از یک شعر بلند

در تاریکی سو سوی چراغی را که میبینیم
هو هوی بادی را که میشنوم
به ترس از نبود تو می اندیشم
و آنگاه که هرم نگاهت به خاطرم میاد
یا گرمای دستانت لابلای انگشتانم حس میشود
میفمم که هیچ تاریکی و سیاهی من را ناامید نمیکند
مگر سیاهی چشمانت که...

ای باد صبحگاهی از من ببر سلامی
در نزد آن دلارام نا گفته هر کلامی
آرام و بی هیاهو بوسه بزن به مویش
تا روز گردد آغاز با ناز و شادکامی

پنجره را باز کردم
بوی تو داشت می رقصید
حالا
هزارسالی می شود
از باد می پرسم
پس کی به خانه برمی گردیم!

روسری ای که در باد می رقصد
رویای رنگ پریده ی... زنی است
که از فرسنگ ها فاصله
تو
را
به.... ««نام »»می خواند

گیسوان بیقراری ام
در هوای مهربانی ...شانه هایت
سفید
خواهد شد
در شبی که ابر دلتنگی
بغض های نباریده ی "دوستت دارم" را
بر تنت می...

فصل نشانه گذاری شده ی کتابم را در مکانی که آغشته به آرامش است، باز می کنم.
به دنیایِ خیالی رنگارنگ و شاید سیاه سفیدم وارد می شوم!
هر چقدر که پیش می روم عطش و کنجکاوی ام بیشتر می شود.
صفحات را ورق می زنم و سفر می کنم...

همانند برگ های پاییز
رها شو و خود را به باد زمانه بسپر ...

پنجره باد می زاید
دیوار، زندان
در، رفتن
تابستان، پاییز
پاییز، جاده را مچاله می کند
زیرِ سر می گذارد
به خوابِ زمستانی فرو می رود؛
در میانِ قدم هایِ آشفته یِ یک مرد
جاده را بهمن دود می کند
بهار، سقط شد
در و پنجره، دیوار
جاده، دود
وَ...

به تو فکر می کنم،
و کسی چه می داند
پاییزها
دقیقاً به کدام خاطره ات تکیه می دهم
که باد حریفم نمی شود

لیلا کردبچه

خزان دختری پیچیده در حریری رنگی
با ملودی خوش برگ ها
ارام میرقصد در باد
با نجواهای عاشقانه

همینک نیازمند اندکی آرامشم
آرامشی از جنس حضورت
در جاده ای شمالی همراه با موزیکی ملایم
و درختانی که سرمستانه درمیان
نوازش باد میرقصند گویی انان هم
مسرور اند از این وصال

رامین وهاب

چقدر پاییز شده!
چقدر این حال و هوا شال و کلاه و آستین های پایین کشیده از سرما می طلبد، یا نشستن کنار پنجره و هورت کشیدن یک لیوان چای داغ که از سرمای محیط، تمام دیواره اش عرق کرده، یا پناه گرفتن زیر پتو و استشمام بوی نارنگی و...

لاله ام !
و باد ،
بر لاله ی من
قصدِ وزیدن دارد ...

موهایت را ببند این فصل
به باد هایش معروف است
دل من به هوایی شدن

بگذار بیاید باد
پر دهد از ذهنم
پرنده خیالت را .
بگذار برود از یادم
صدای خنده های تو
در هجمه ی باد .
بگذار نبارد باز
ابر نگاه تو
بر کویر خشک باور من .
بگذار بیاید باد
تا همه ی دیوانگی ام
پیراهنی شود و
بر بند رختی...