سر می رود گل از سبد عطر از گل باد از عطر چنان که تصویر از آیینه و زیبایی تو از چشم من.
در بلندترین جای شهر دوستت دارم را فریاد می زنم جایی که بادها صدای مرا در گوش خیابان ها بپیچانند و پرندگان ادامه دوست داشتن مرا پرواز کنند...
چشم وا کردم از تو بنویسم لای در باز و باد می آمد از مسیری که رفته بودی داشت موجی از انجماد می آمد
موهاتو باز کن بگذار بپیچند در باد اینجا عاشقی با رقص گیسوان تو مست میشود...
بادام بمانسته هرتا ولگه سر ایتا ما باد هم ماند/روی هر برگی/یک ماه
اجازه دارم دست وقتتان را بگیرم؟ شما که سرتان بلند است از عشق... شما که با یک گلِ لبخندتان بهار می شوند همه... به من بگویید باران ببارد و آسمان شب نوشیده باشد و ابرها مست از خانه بیرون زده باشند تکلیف ماه چیست؟ ستاره ها یخ های جامی هستند...
صدای نفسهای پاییز را می شنوی؟ صدای بهترین فصل خدا می آید، غم و اندوه تابستانت را به برگ درختان آویزان کن، نگذار روحت را اذیت کنند آنها را به برگ درختان پاییزی بسپار تامثل آنها روی زمین بریزند، خودت رو سبک کن وغم و اندوهت را به برگهای پاییزی...
《 در سه پرده 》 ۱ : پرده جنگ در جبههء دیوار است با ادامهء حصرِ پنجَره ها... ۲ : پرده پانسمانِ زخمِ عمیقِ دیوار هاست . ۳ : جنگِ با پرده کارِ باد است یعنی ؛ که باد آزاد است... حادیسام درویشی
من که گنجشکم دلم برگی ست در آغوشِ باد شیر هم باشم دلم میمیرد از دلتنگی ات...
حوالی تو را نمیدانم اما اینجا باران با رویایی تو می بارد ؛ شجریان با بغض بیشتری می خواند؛ باد روی مدار موهایت می وزد و بوی خاک آلوده به عطرتنت؛ اینجا همیشه خزان است بهار من.....
ساحل را ترک کردم بادبان ها را کشیدم اما تو هنوز، در اسکله انتظار مرا می کشی دیر آمدی با منطق من، نبودن با بودنِ فرضی، تعبیر نمی شود به خانه ات بازگرد دریا آرام و باد موافق است در این هوا، دل به دریا سپردن، عالمی دارد
به نبودنِ تو فکر کردم و فریاد کشیدم: «دنیا! واقعاً می توانی از این هم غم انگیزتر بشوی؟ واقعاً می توانی؟» به نبودنِ تو فکر کردم و کسی چه می داند؟ پاییزها دقیقاً به کدام خاطره ات تکیه می دهم که باد حریفم نمی شود...
من و یارم هیچگاه همدیگر را نخواهیم دید او به باد پاییزی می ماند من به برگی خشک او باد است ، می آید من برگم می روم
در ژرفای درونم نی لبکی محزون هست هر سال پاییز ،که می آید آن را بر لبش می نهد باد در هم می پیچد و چشم تنهایی خیس می شود .... و انتظارم فرو می ریزد و حیاط شعرم آکنده می شود از برگ درخت ....
آرام شده ام مثل درختی در پاییز وقتی تمام برگ هایش را باد برده باشد!
با یک بغل داوودی زرد، از راه می رسی و زورق سیال قدم هایت، بر کرانه ای از ترانه، در گوش هایم، پهلو می گیرند پاییز، گام به گام با تو هر روز، رنگ به رنگ، خاطره می سازد، و با باد، در موهایت بازی می کند در کولی قرمزت،...
در عمق چشمان زنان تنها قایقی لنگر انداخته است قایقی که نه میرود نه میماند... منتظر باد است... بادهای خوشنام آهنگین در بادبانهایش... منتظر باد...
باد با هزاران نغمه ی معطر آمده است ... روسری ات را برداشته ای مگر ؟؟!!
من دخترک سر به هوایی هستم در کنار تو همان که سراپا ذوق است و پر از لبخند آسوده خیال از دغدغه های فردا دخترکی با دامن گلدار که موهایش را به باد سپرده و می خرامد چمنزار را
یاس ها و مریم گلی های باغچه ی سرزمین "صبح "چه دلبرانه ،رایحه ی خوش ِبودن را دست به دست باد میدهند و با کرشمه؛ گره از چین و شکن پلک ها، باز میکنند ،وقتی ک تو با عشق ب زندگی "سلامی دوباره میدهی☆
♥ اندوه تو: یک شب دیر یک شب تیره و دور ناگهان، از پنجره اندوه تو را باد آورد! گشت، لبم از لبخند،،، -- خاموش!! عطر یادت؛ ای گل،،، -- آئینه باغ دلم را پر کرد! قفس گلویم شد؛ از آواز قناری پُر! بر دهانم امّا؛ زده شد، قفل خاموشی...
باد که می وزد طعم بوسه را با خود می برد ولی یادش را بر گونه و لب ها به جا می گذارد در کدامین تند باد پنهان شده ای
مسیر بادها را گیسوان تو تعیین می کند؛ ابرهای بارانی در راهند!
با هر "دوستت دارمی" که نمی گویی پنجره ها ترک می خورند باد می ترسد پاییز بارانی ندارد و درخت برگ نمی ریزد تو با غرورت نظم طبیعت را هم برهم زده ای
