تا چشم بر هم بزنیم پاییز هم بساطش را جمع می کند و می رود؛ انگار اصلا با مهر نیامده بود، انگار آبانش با موهای رنگی از ما دل نبرده بود، انگار سرمایش با آتش آذر،بغل کردنی نشده بود! تا پاییز فکر رفتن به سرش نزده کینه هایمان را به...
من بنای کهنه ای در بستر ویرانی ام مثل باقیمانده ی آثاری از اشکانی ام با نجابت بغض ها را در گلو حل کرده ام مثل ابرم,زود میگیرد رگِ بارانی ام لذتی دارد برای چشم تو شاعر شدن با تو ترکیبِ نبوغ سعدی و خاقانی ام ای کبوتر از قفس...
یک پنجره لبریز از انتظار چند دیوار بغض گرفته گلدانی فراموش شده در کنج اتاق شعری ناتمام و شاعری مچاله در تنهایی خویش تمام دار و ندار خانه است بی حضور تو !
درخت نارنج، داخل حیاط... پدر پیرم روی تخت، مادرم کنارش،،، --در قاب! بغضی به مهمانی گلویم آمده است در این میان یک چیز کم است، -- تو!!! کاش میان این خانه، --قدم می زدی! (زانا کوردستانی)
نگران نباش، هیچ اتفاق خاصی نیفتاده فقط کمی دلتنگ تر شده ام کمی خسته تر، کمی افسرده تر کمی پیرتر، کمی.... راستی که چقدر کمی هایِ زیادی دارند به احوالاتِ بدِ این روزهای من اضافه میشوند میدانی من همیشه از سمتی زمین خوردم که اعتماد داشتم تکیه گاهم خواهد بود...
دل که یاد نمیگیرد دوری را، فاصله را، دل که نمیفهمد صبر را، تحمل را، دل است دیگر... مدام بهانه میگیرد و گلایه میکند حق هم دارد! [جدایی بر گریبان عاشق خیمه میزند جنگ را برپا میکند و بغض را حاکم...] امان از نبودنها، باید کسی حواسش باشد:)
بلوغی تازه در سرشاخه های نخل های کوفه پیچیده است چه بغضی در گلوی تشنه ی این عصر غربت زای تفتیده است
آجر به آجر... بند بندم بغض و دلتنگی ست... تنهایی از من آخرش یک مرد خواهد ساخت...
دیشب دلم... روی دست هایم جان داد... این روز های آخر... به دور دست ها خیره می ماند... بی صدا بغض می کرد... و گاهی آه می کشید... چشم به راه بود... می فهمی ؟! چشم به راه....
خودم را پشت عینکی سیاه پنهان ساخته ام مبادا قامت شرقی و زنانه ات با تماشای دیدگانم ترک بردارد مبادا قلبم دیوانه شود و بی هوا بگوید دوستت دارد غمگینم راستش را بخواهی دلم برای عاشقی کردن چشم های پرمهرت را کم دارد نگاهم کن صدایم بزن و بگذار خالی...
مَردی غریب ،آخر این قصه تبعید شد به بغض زمان،دِق کرد این چاه های نفت خبر دارند غربت ،چه با غرور مصدق کرد!
تنهایی یعنی:سرت درد کند، برای داشتن کسی که تنهادلیل تنهایی توست تنهایی یعنی اویی که باید باشد، نباشد؛ کسی که داشتنش محال است و فراموش کردنش ناممکن... تنهایی یعنی: تو نباشی و من بین و بغض و حسرت با دلتنگی تمام"خیالت"را به آغوش بکشم! و بدتر از تنهایی هم یعنی...
درست همان لحظه که غرق آرزوهایت هستی ساحل ،زیر پایت را خالی می کند خوب غروب را نگاه کن شاید آه و بغض مرا ببینی
مرد شدم تا فقط بغض کنم حسرتِ هر روزم را... و زمین نگذارم بُغچه خستگی ام را جلویِ چشمِ همه وَ فراموش کنم دستِ رفاقت هایی که همه پُتک شدند تا غرورم مثلِ دیوارِ پس از زلزله ای خورد شود....
من روحی مرده در جسمی سرگردان قبرم آسمان فاتحه ام آواز دم غروب گنجشکان پنجشنبه هایم وقت سحر بغض مادرم گردوی خرما پیج نوشته هایم حمدو سوره دلتنگی هایم بغض تو شیشه
از وقتی رفته ای دست های خیالت در زمینِ دل من بذرِ بغض می کارند.
چنان به هوای تو نفسم گرفته است که خیال میکنم -بغض- نامِ دیگرِ دوست داشتن است.
اومدم پشت پنجره، گوشه ی پرده رو کنار زدم و خیره شدم به خیابونی که روبه روی پنجرمون بود. پاکت وینستون آبیم رو باز کردم، یه نخ از توش درآوردم و بین لبام نگهش داشتم. کام اول رو کشیدم: \پشت چراغ قرمز بودیم، پسربچه ی گل فروش بهم گفت: -عمو...
هفته ای که بروی حالش از این بهتر نیست... شنبه اش بغض و هوای جمعه اش بارانی ست....
بی تو نگاهم عشق را باور ندارد دنیا ز چشمان تو زیباتر ندارد حالم شبیه بغض دریایی بزرگست که ساحلش اصلا تماشاگر ندارد
هوا کدر است و من در بغض آسمان ذره ذره آب می شوم شروع توست در پایان من و من در اوج تابستان غرق پاییزم ...
زشت ترین زیبای جهان شدی آن زمان که بلعیدم دردناک ترین بغض تا امروزم را
رفتم آسمان هارا تماشا کنم چشمانم به هرسو به هوای بویِ عطرِ تو تمام خاطره هارا گشته با یک چتر که خیس از سکوتِ باران خورده ی فاصله هاست رفتم باران ها را تماشا کنم سیلِ هجوم قطرات که بر سرِ تنهایی ام می ریخت و مرا تا انتهای رویای...
شب و دلتنگی من... غزل چشمانت... بغض سنگین و تپش های دل ویران است همهٔ احوالم...
