متن نسیم

نسیم زمزمه کنان:
گل های رازقی
بوی تو را دارند!


لیلا طیبی (رها)

خاک را زنده کند تربیت باد بهار

سنگ باشد که دلش زنده نگردد به نسیم

می توانست گلزاری باشد
برهوت دلم

با شاپرکهای سرمست

که ندانندبر زنبق طناز بگردند
یاسوسن چلچراغ

و نسیمی
که نداند کلزا را بنوازد یا بابونه را

اگراینجا بودی

دیوار حاشا بلند ست
سهراب !
نسیم هم بتراود
نم پس نمی دهد

پنجره ی کوچک اتاقت را باز بگذار
و به شمعدانی های روی طاقچه دست نزن
همراه نسیم برایت یک بغل دوستت دارم فرستادم
مبادا نشانی خانه ات را گم کند!

شب به خواب من نیاچون غرق باران می شوی
چشم من دریاست با موجش پریشان می شوی
خلوتی دارم پر از احساس سوسن در نسیم
در دلم جمعیت و از من هراسان می شوی
گل برایم می فرستی از تو دوری می کنم
گفته بودی چون پری از من تو...

مرد گفت:اگر به این گل نگاه کنی؟
زن نگاه کرد،گل آتش گرفت
مرد گفت:اگر به این نسیم گوش کنی؟
زن گوش کرد،نسیم دیوانه شد
مرد گفت:اگرلبخند بزنی،
زن لبخند زد. جهان محوشد

صبحدم
وقتی که بادها
در بیشه های دور
چنگ می زنند
گویی نسیم
چون نوازنده ای
به روحِ تو دست می ساید و
با کوبه ای خفیف
نغمه ساز می کند
نَفَس را مجالِ برآمدن نمی ماند و
روح با نسیم
تا بیشه های دور
پرواز می کند

مریم رضایی

باز رسید پاییز
جدا شدی تو از من
مثل برگ یه شاخه مثل گل بهاره
نوازش باد ، آمد سراغ تو
دست نسیم برای بردنت
با باد همسفر شدند
بی آنکه بگویم حرفی
دست به دست تو سپرد
به خیال آشنایی تو از من جدا شدی
تو مرا به دست...

وزید نسیم،
--به گوش زمین
□
چه زیباست؛
--صدای خدا...

دلتنگ که می شوم
شیشه های پنجره هم
در مهی بغض آلود
پنهان می شوند
شاید پنجره هم
می داند، دنیا
بدون تو دیدنی نیست
دل تنگ که میشوم،
برف، جای باران را می گیرد
طوفان، جای نسیم
تو چه میشناسی؟ دلتنگی را
دلتنگی، رنگ نیست که ببینی
دلتنگی گاه...

لبخند بزن که زندگی در گذر است ...
بر شانه ی صبح،قاصدک خوش خبر است

می گفت نسیم ِ کوچه گردی دیروز
بانوی بهار از همه خوشبخت تر است

شکوفه های هلو رُسته روی پیرهنت
دوباره صورتی ِصورتی ست باغ تنت

دوباره خواب مرا می برد که تا برسم
به روز صورتی ات رنگ مهربان شدنت
...
چه روزی آه چه روزی که هر نسیم وزید
گلی سپرد به من پیش رنگ پیرهنت...

چه روزی آه چه روزی که...

خورشید چون گُلِ سرخی دمید و
ماه چون کبوتری سپید گریخت
آفتاب به درّه خیمه برافراشت و
شب دوباره بر همه چیز پرده کشید
نسیم در رایحه ی گُل ها پیچید و
سایه ها در خواب های طلایی
پراکنده شدند
همچون پرندگانی که
در میانِ شاخ و برگِ درختان
سُرور...

دلت را به کوه بزن ...
سنگیست اما از تبار مردانگیست ...
از بالا شهر عزیزت را تماشا کن شهری که از دور تماشایی تر است ...
مردمی را ببین که در باتلاق تکبر دست و پا می زنند و فریاد های غرور آمیزشان گوش فلک را هم کرده است...

سنگ بزرگی شده ام
که نه از سیلاب تکان میخورد
و نه از نوازش نسیم نرم میشود
کجای این رودخانه خروشان
آفتاب چهره ام را میسوزاند
یا اینکه سرمای زمستان
تنم را میشکند
بعد از تو
کدامین اتفاق مرا
تکان خواهد داد
تا بفهمم
آیا هنوز زنده ام؟

نسیمی آمد و برداشت از سر روسری ها را
مگر پاییز رنگی تر کند خاکستری ها را

نسیم پاییزی وزید
درختان می رقصند
و برگ ها رخت سفر پوشیده اند
یکی به رنگ زرد
یکی به رنگ قهوه ایی
وآن دگر رنگارنگ
می رسد ز راه
چند روز دیگر
پاییز ،
پاییز دل انگیز

صدا می زند مرا
آنکه ذهنم را آشفته کرده
گوید
بنویس شعری
بنواز آهنگی
تا رها شوی از دلتنگی
در این روز ها
که پاییز است و
برگ ها می رقصند
در میان نسیمی
که از کوچه دلدار می آید

جایِ زیادی از زندگی ات نمی گیرم
فقط لبخندت را تماشا کنم
و دلم خوش باشد که خوشی.
تو را نسیم از همان درِ بسته ای آورد
که دیگران رفتند!
اگر اشتباه نکنم عاشقت شده ام؛
اگر ممکن است بگذار عاشقت بمانم.

بعضی ها... چون نسیمی آرام اند...
میتوانی... ساحلی را کنارشان مهمان شوی...
و تمام دنیایی را همراهشان...
زندگی

فکر کن اولین روز
تابستان باشد،
و یاد تو از سقف
خیالم چکه کند!
مثل صدای یخ در شربت،
مثل خنکی هندوانه در یک
ظهر داغِ تابستانی،
مثل یک نسیم که جانت را
نوازش می کند...
عاشق که باشی
میتوانی با خیالش هم
زندگی کنی!
نه گرما حریفت می شود؛...

در انتظار کَسی،
قاصدک از تار عنکبوت
می دهم به نسیم

دیر کرده ای

شکوفه کوچک

دیر کرده ای.

نسیم

پیراهن خواهرانت را می نوازد

و من

سخت نگران تو هستم

چه کسی جای خالی یک شکوفه ی کوچک را

در میان بی شمار شکوفه حس خواهد کرد؟

چه کسی می تواند حزن درخت را درک کند

وقتی که دست می...