متن آینه

همان لحظه که آینه را دیدی
درختی کاشتم
درخت بزرگ شد
سایه ها بلند
شالیزارها کوتاه،در آغوش سبزه ها
چشمان پر مِهرت را
میان گلهای جوان پنهان کردم
ترسیدم!
ترسیدم از ورای نابودی ها
کسی بی صدا تو را بدزد
و من دستهایم زیر درختی که کاشتم
گِل آلوده بماند...

کدام من؟

آینه تصویرم را انعکاس نمی دهد

چشمم
آینه ایست که
حرفی برای گفتن ندارد
جزتو.
رضاحدادیان

دی شد حدیث جوانی و بسر رسید بهار عمر
به آینه قسم که دگر ننگرم روی ماه خویش



فیروزه سمیعی

تو را جایی دیده ام
در آینه وقتی نگاهم می کرد
در قاب خالی پنجره
وقتی به ماه نگاه می کردم
در شادی گنجشگان صبح
وقتی در جوی آب بازی می کردند
در کتابی که می خواندم
آهنگی شنیدم
در خانه ی تو نشستم
چای از دست تو نوشیدم
چشمانی...

به محضر چشمان

دارد به خواب می بردم چشم خسته ام
در لابلای خلسه ی از خود گسسته ام

می بینمش به آینه روی به روی خود
می بیند او مرا که من او را نبسته ام

هی پلک می نهم که بخوابد نمی شود
پا می گذارد او سر...

ای که هزار آینه ای در برابرم!
چیزی به غیر از آه ندارم برای تو.
رضا حدادیان

بی شک از جنس تماشایی و جز آینه ها
چشم های بی زبانت را نمی بیند کسی
رضا حدادیان

آینه آهِ مرا بر دلِ خود حک می کرد

هر که جز آینه دیدم که به من شک می کرد

سید عرفان جوکار جمالی

سبزه تویی، سیب تویی
آینه من، شمع منم
سکه تویی فقر منم
کهنه منم تازه تویی
ماهی سرخ تنِگ من
فال خوِش سال جدید
سینِ سر سفره ی هفت سین تویی
خسته ی بنشسته سر سفره منم
لحظه ی تحویل تویی
سبز نگهدار مرا

شاعر :محمد طاهر جلیلی مرندی

سپیدترین حاشیه

میان سبز و سرخ نگاهت
برهنگی معنی ندارد.
گاهی به گنگی
حرفی پرت می کنی
و گاهی هم چُنان شفاف
که آینه در برابرش لُنگ می اندازد.

تو
اهل حاشیه،
اهل دیواری که چین را از جهان جدا کرد
نبودی،
همان قدر در جهان سوم ت غرقی
که...

موهایت را باز می کنی
آینه از زیبایی ات
و من از شعر؛
سر می روم!


🟦 سیامک عشقعلی

لحظه هایم را جذاب کن
مانند تبسمی
که بر روی لب هایت نقش می بندد
آنگاه که به آینه خیره می شوی
و آن محو تماشای
طرح لبخند تو می شود


مجید رفیع زاد

در آینه
عکس خویش می بینم
کاش، عکس این بود
حجت اله حبیبی

یک عالمه اشک از دلت می گیرند
هی آینه در مقابلت می گیرند
خورشیدِ بزرگ من کمی همّت کن
دارند به سادگی گِلت می گیرند
 

چه فرقی می کند چه ساعت از شبانه روز است
آن هنگام که به دیدنم می آیی
جهان هم مانند من به سکوت
می ایستد؛
خوشبختی در آن است که لحظه را دریابیم
می دانی همانند یک آینه است
سکوت جهانم!؟
من و او
او و تو
نگاه در نگاه...

باغ هلندی ام

با شروع فصل شناور عشق
در سرای شکوفه های برف
برگی از باغ هلندی اَم
بر شانه ی کسی نشست
که کلید خلوت جانم را
در قفل زمان چرخاند وُ
گفت:
رستگاری در آینه!

ای کاش آینه بودم !
تمام قد
چسبیده به دیوار اتاقت
هر روز می دیدمت
بی آنکه بدانی
بی آنکه ببینی


مجید رفیع زاد

محبوب من، زیباترین آینه چشمهای شما بود
زمانی که خودم را در آن می دیدم!

زندگی مانند آینه است ؛
اگر به آن لبخند بزنید ، به شما لبخند خواهد زد

آینه خیالت را
گیسو می بافد
انتظار پنجره
کی می آیی

لپ های آینه را رنگ می زند

آشفته زنی

هرروز

جلوی آینه می نشیند
چشمان اشکالودش را پاک میکند
دستی به صورت خسته و پژمرده اش میکشد!
و در آخر آنقدر زیبا می شود که هیچکس
نمیفهمد خسته ترین دختر جهان است!

آهستہ قدم برداشت؛
رو بہ روی آیینہ ایستاد...
بہ موهای پرکلاغی و چشمان ای مانندش نگاهی انداخت
در آن دوشیشہ چهره اش را دید...
ناگهان مہ جلوی آیینه را گرفت!
مهی از اشکانش کہ اورا در خود پنهان می کرد...