متن احساسات تلخ

🍃🌸🍃

@bzahakimi

حواست باشد ای دل! یارِ خوشرو،

گهی هم می‌شود، بسیار، بدخو؛

اگر روزی شود، «احساسِ تو»، کم،

سرت را، زیرِ آبی می‌کند، او...

🍃🌸🍃

@bzahakimi

نخواندی هرگز این دل‌واژه‌ها را

سخن‌های پر از: مهر و، وفا را

وَ حالا، حسّ من، آشفته گشته

نمی‌خواهم دگر، عشق و، صفا را

سرم را به طاق کوبیدی
ماه ورم کرد
آسمان سیاه پوشید
صدای قهقهه پیچید
ابر
گریست.

دلم انگار
دور افتاده ترین جاده ی این دنیاست...
که حتی کسی مسیرَش اتفاقی هم به آن نخورد...!

دیگران را اگر از ما خبری نیست چه باک
نازنینا، تو چرا بی خبر از ما شده ای؟

آن نگاری که: به جانم رخنه داشت
رفت و من را با غمش، تنها گذاشت
رفت و خندید او بر این جانِ نزار
ای دریغ از رحم بر، احوالِ زار

در دلم، حالِ بدی، جوشید و رفت
بهرِ گریان کردنم، کوشید و رفت

کاش با رفتن تو.
ویران نمیشد قلبم.

آبیِ کرانِ بغضِ رویا، می‌سوخت💔
بندر، به کنارِ نبضِ دریا، می‌سوخت💔
نزدیک، به روزِ دختر امّا، دختر💔
احساسِ دلش، برای بابا می‌سوخت💔

اینکه هستی و ندارمت،
خودش غمی جدا از غم هاست.

ما نسل عاشقی از راهِ دوریم!
احساسات را سپرده ایم به صفحه های چندین و چند اینچی
که هر از چندی برای تمدیدشان جشن میگیریم ..
ما از راه دور عاشق میشویم،
از راه دور زندگی میکنیم،
از راه دور پیر میشویم،
و از راه دور قلب هامان طوری شکسته...

ما زن ها خالق فعل برعکسیم
نیا
نمان
برو
و
دوستت ندارم ...

چه بگویم که دلم خون شد ز تنهایی
ازبیگانه بنالم،آشنا بیشتر
از آشنا نالم،خودم را غربتیست باخودم افزونتر

حسرت دیدار تو همچون تکیه دادن بر دیوار کاهگلی نم کشیده ای ست که ترک جان می باید کرد

سوختیم از اضطراب عشقی که بهر ما تسکین نداشت
خاطرمان ملول گشت و جانمان گرفت و لب نگشودیم

در دلم بوران نشست و قاصدک بی آرزو شد
در نگاهم ابرِ سَرکِش؛ گونه هایم را وضو شد

صاحب این ملک و این مکنت تویی؟
بس خیال خام درسرت پرورده ای

لبریز ز دلتنگی است.
این حال پریشانم.

تو از بهانه یِ غربت
من از ترانه یِ محنت
اگر که جذر بگیریم؛
پیامدش شود عزلت.

دگر نیست،
و این آغاز دلتنگیِ من است.

می‌خندیدند
می‌خندیدم
صدایم را نمی‌شنیدند
حرف می‌زدند
حرف می‌زدم
صدایم را نمی‌شنیدند
من زنده بودم
فقط
دلم مرده بود
و نوزادی که مرده به دنیا می‌آید
دست خودش نیست اگر
نمی‌تواند بخندد
یا حرف بزند...

امشب به یادت فال قهوه گرفتم.
چقدر لبریز بود از بی کسی و تنهایی.

میانِ مرگی ، به نامِ دلتنگی ، نفس می کشم.

اقتدار و. ابهتش زیباست
زخمی از شقاوت دنیاست
یادگاریّ تلخ آدم هاست

درختی که روی آن یادگاری حک کرده اند