پُر از هراسم! نه هراس از مرگِ خفته در لوله ی تفنگ! یا؛ عبور شبحِ یک سایه بر دیوار! ... تمام ترس من؛ سقوط از چشمانت هست نه، هراس افتادن از دلت! زانا کوردستانی
ما هر دو آدم های از عشق ترسیده ای بودیم، که پشت دیوار بلند غرور سنگر گرفته بودیم! ما که هراس داشتیم از دوست_داشتن و دوست_داشته_شدن! ما که در لفافه حرف زدن را خوب بلد بودیم؛برای نصفه نیمه ابراز کردنِ علاقه مان! ما که هیچ خاطره مشترکی در پیاده_رو...
نمیتوانم!بال پروازی به تو بدهم،که از ذهنم پر بکشی!✨ به آن دور دست ها بری!🕊💜 مهم نیست من از چه هراس دارم :) چه هراس از تو! چه هراس از دور شدنت! چه هراس از آن روز ها! رهایی در آسمان نوشت!✍🏼👀 بدون اسمم کپی نشه‼️
دوست داشتنت دریاست... گاه آرام و پُر از سکوت... گاه طوفانی و پُر از هراس... من سال هاست دل به دریا زدم...
یک قدم به جلو یک قدم به عقب سرگردانی ..؟ نام ندارد ! شاید تاریک ترین نقطه جهان ... پای ماندن ندارد مادری که جانش را به خون کشیدن دخترکانی که در پی فردا آزادی را میان خون نوشتند خمپاره ی هراس ، رویاهایشان را تکه تکه کرد پرواز ......
این کوچه ها هنوز بوی پاییز میدهند، ازلابلای خاطراتت دراین شهر هنوز بوی پاییز می آید! نَکُنَد بازهم فکر رفتن به سَرَت زده؟! پاییز رفته و این شهر هنوز بویِ پاییز میدهد؛ هراسَم هست ازاینکه میان زمستان، عزمِ رفتن کنی، باور کن این زمستان بویِ پاییز میدهد..!
ای کاش انسان ها همانقدر که از ارتفاع می ترسند ، کمی هم از پَستی هراس داشتند !
خواستم از چشم زیبایت بگویم، بگذریم از قد و بالای رعنایت بگویم، بگذریم باد تا آهنگ میزد با نُت موی فرت شعرِ در خور,وقت اجرایت بگویم، بگذریم مصرعی در وصف لبخند مونالیزات یا خلقت عاری از امّایت بگویم، بگذریم خواستم آرایه های شعری ام زیبا شود از صدای ردّ پاهایت...
بهترین راه برای فراموش کردن آدمی که زمانی دوستش داشتید اما فقط درد بر دلتان افزود، این است که هربار یادش افتادید به این فکر کنید که چه خوبی های می توانست در حق تان بکند و نکرد، کجاها باید کنارتان بود و نبود، کدام خوشی هایش را باید با...
هراسناک تر از کور شدن، نابینایی من است بعد از آن شب. روحم درد می کند. احساسم تیر می کشد ناچارم به قدم زدن در هراسی که با تاریکی می آید با روشنایی نمی رود . خاطراتم کبود است .
می گفت آمده که غمم را هرس کند جای هرس،فقط به وجودم هراس داد!
دست و پای در بند ریشه های هرز هول و هراس فرداهای ناپیدا در گیر و دار نابرابر جدال ها به گِل نشسته زورق اقبالش ... کوک های درشت می دوزد وصله های زخم را بر درازای عمر گزاف از یاد رفته است بی نام و نشان
دلم تنگ است و تنها زخمی ام و آواره هراس پروازی دوباره سربه زیرم کرده و دلم را سنگین حجم سکوت این روزها حرفهای دل را میخشکاند زبان سخن نمی گوید عجب عاشقانه تلخیست!! این دلتنگی آن هم از نوع دلتنگی برای تو...
از سرخی تردید تا آبی عبور پلی است که همه از پا نهادن بر آن هراس دارند
️ درآغوشش کشیدم دیگر هراس نداشتم جهان پایان یابد من از جهان سهمم را گرفته بودم ️️️
هراس نیست مرا تا تو در کنار منی... ️️️
جان دلم اعتبارت پیش دلم تنها به حضورت نیست تو در جانم رخنه کرده ای و من از فاصله هراسی ندارم ،،،️
مادرم چند سالیست بدون تو دیگر یلدا معنا ندارد وبی حضورت از دور هم جمع شدن ها هراس دارم دیدن جای خالیت بیقرارم میکند این را بدان،بدون حضورت هزاران شب یلدا در سال دارم
رئیس‌جمهورها از راه انداختن هیچ دعوایی، هراس ندارند! چون کسان دیگر کتک‌ها را خواهند خورد
جای ساعت صدای تو هر صبح بیدارم می کند ؛ هراسی از چرخش عقربه ها نیست بگذار صدای تو مُدام زنگ بزند . . . ️️️
دوستت داشتم و در تمام مسیر هراس از دست دادنت با من بود، تو نور صبح های روشن بودی، امید بخش ترین، زیباترین، گندمزار بودی در خشک سالی، تمام هراس من از دست دادن تو بود
انسان، هر زمان از پیشامدِ آینده درباره‌ی خود اندیشَد و از آن بیمِ هراس در خاطرش نِشانَد ، آن خطر ، زودتر او را تعقیب میکند !
مدارا نکردن،نظریه های بریده از واقعیت،اصطلاحات تو خالی،آرمان عاریتی،نظامهای انعطاف پذیر؛اینها چیزهایی هستند که واقعا مایه ی هراسم میشوند...تنگ نظران متعصب که قوه ی تخیل ندارند به انگل هایی میمانند که گله را مبتلا میکنند،تغییر شکل میدهند و رشد میکنند. هاروکی موراکامی | کافکا در کرانه
دلم هوای خودم را کرده است... این روزها بیشتر از هر زمانی دوست دارم خودم باشم... دیگر نه حرص بدست آوردن را دارم و نه هراس از دست دادن را... هرکس مرا میخواهد بخاطر خودم بخواهد دلم هوای خودم را کرده است... همین...
