متن تنهایی عمیق

دره ی بی توبودن...

آن‌قدر عمیق است که

من از همین جا تنهایی را با تمام وجودم حس میکنم

"یار سفر کرده"

رفتی…
و سکوتی از جنس ابدیت را در جان لحظه‌هایم به جا گذاشتی،
مانند نغمه‌ای که در دل شب گم شد،
مانند ستاره‌ای که خاموش به بیکران پیوست.

نگاهم هنوز در امتداد راهی‌ست که رفتی،
آغوشی که هیچ بادی نمی‌تواند پر کند،
و قلبی که صدای تپش‌هایش...

"فراموشت کردم"
روزی نامت را در گوش باد نجوا می‌کردم،
هر برگ پاییزی از خاطراتت رنگ می‌گرفت،
و شب‌هایم با یاد تو ستاره‌باران بود.

اما اکنون…
نامت را از لب‌هایم ربوده‌ام،
خاطراتت را به دست باد سپرده‌ام،
و شب‌های بی‌ماه را به سکوتی بی‌انتها تقدیم کرده‌ام.

دیگر در کوچه‌های دلتنگی...

ای دخترِ بیزاری، ای فاجعه‌ی ممتد
باید بنویسم باز، باید بنویسم بد

هر بیت به تیغی تیز، هر واژه به خون خفته
در سطر منی بانو، هر جمله جنون گفته

بر دوش جهان خوردم از ماندن و رفتن‌ها
من خاطره‌ام بانو در حافظه زن‌ها

با نور تو آلودم با سایه...

حس میکنم عشقه، دردی که دنیامو بغل کرده
حال و هوای من، تو برنگردی برنمیگرده
وقتی ازم دوری، دلتنگی رو قلب من آواره
هر جا برم فکرت، حتی یه شب تنهام نمیذاره
حالِ دلم با تو خوشه، بغضت صدامو میکشه، این عشقه
هرجا که میرم مقصدی، با من به دنیا...

تنهایی، سایه‌ای سنگین بر قلب،
زمزمه‌ای خاموش در سکوت شب. 

در میان جمع، اما بی‌صدا،
در میان هیاهو، اما بیگانه. 
هر نگاه، عبوری سرد،
هر کلام، پژواکی دور. 

دل، آغوشی می‌خواهد که نیست،
صدایی که در سکوت گم شده. 

تنهایی، باران بی‌پایان یک دل شکسته، 
تنهایی، سکوتی که درد را...

گاه
در پس پنجره‌ی بسته‌ی بغض یک سکوت
حنجره‌ای از آواز
نغمه‌سراست...

جوری دلتنگ توام که خدا میداند.
خدا که هیچ کل جهان میدانند.

نه سرِ صلح به جان است و نه تابِ ستیزم
به لبم خنده ولی زهر به کام است هنوزم

تو بیا، یا که بزن تیر و تمامم کن دیگر
این چنین نیمه مردن نه روا نیست عزیزم

بر جنازه‌ام گریه نکنید!
من با مرگ کنار آمده‌ام!
آن ستاره‌هایی که خاموش می‌شدند، من بودم
آن برگ‌های خزان زده، من هستم
آن سرزمینی که از بین رفت، من بودم
من خانه‌ای متروکم،
که دیگر آباد نمی‌شوم.
به خود می‌اندیشم،
خیلی وقت است که با مرگ انس گرفته‌ام!
من،
من،...

کبوترِ قمری‌ام...
سه روزست که از پنجره‌ام پر کشیدی
و من، در آغوشِ سکوت،
دلتنگِ پرهای نرمت مانده‌ام.
تمام شب‌ها را
با حسرتِ پروازی که نبود،
گریسته‌ام...

دلم برای آغوشت تنگ است.

در حصار تمام دلتنگی ها
تو را با تمام وجود
نفس می کشم
ای کاش به ضربانی که
هر لحظه به عشق تو می تپید
ایمان می آوردی
و دوستت دارم های مرا
بر تنت می کردی
که تنها به آغوش
تو می آید

تو سکوت میکنی و فریاد زمانم را نمی شنوی!
یک روز… من سکوت خواهم کرد؛
و تو آن روز…
برای اولین بار مفهوم “دیر شدن” را خواهی فهمید

ما،
به امور پرستاری آگاه و خبره گشتیم
هر کسی که نزد ما آمد
زخم خود را با ما التیام بخشید.
مایی که در جان و روحمان
صدها زخم وجود دارد  
کسی نیست که پرستار ما شود.

خزان آمد ولی بویِ تو باقی ست
میان برگها رویِ تو باقی ست

اگر چه رفته ای از چشم عاشق
دل من تا ابد سویِ تو باقی ست

غـروب که می شود
احـساس می کنم چـقدر
بیـنِ تو
و بیـنِ دلِ تنـهای من فاصله است
و چقدر آمدنت خواب است و خیال
اما با طلوعِ دوبارهِ آفتاب
منتظرت می مانم
تا که بیایی

من از تبار عشقم و داغ دل دیده ام
چگونه شرح دهم زِ عشق خیر ندیده ام
گویند که عشق می مست ناب است وبس
می مست ناب هیچ، تلخی اش چشیده ام
جز عشق تو عشق دیگر ی ندیدم چون
از برای تو کور گشت دل و دیده ام...

هر بار که در فکر تو غرق شدم
زنده باز نگشته ام

سلامی از این پیر ژولیده خسته دل
که چون وآله شد در جوانی بشد پیر دل

نه امید وصل است ، نه تاب فراق
دل خسته ام سوخت از آتش اشتیاق

اینکه زندگیم رو تلخ کرده نبودنت نیست،
بودنت در خاطراتمه.

شاید تا ابد هیچکس برای من تو نشود و شاید هم من برای هیچکس برای آنچه که با تو بودم ،شبیه نباشم

دلم انگار
دور افتاده ترین جاده ی این دنیاست...
که حتی کسی مسیرَش اتفاقی هم به آن نخورد...!

ای ذوق نفس کشیدن من تو کجایی..؟


ا

چقدر عذاب آور است.
آینده ای که تو در آن سهم من نباشی.