متن حسرت

گاهی بایددوستت دارماتو؛نگه داری توخودت
چون اگه بدونه دوستش داری میذاره ومیرهواگه بره
تومی مونی بایه قلب زخمی وشکسته،با چشمای گریون،
ویه دنیا حسرت...!
حسرت دیدن دوبارش،حسرت شنیدن صداش،حسرتِ...
تو می مونی ویه اتاق سردوتاریک،تنهای تنها
تازه می فهمی چه قدربی کس وتنهایی وبایه عالمه دلتنگی
وقتی به خودت میای...

می دانی رفیق
دلم برای کودکی هایمان تنگ شده ،
همان زمان که بزرگترین دغدغه ی زندگیمان
ترک خوردن لاک ناخن هایمان بود.
حسرت هایمان در انجام ندادن تکالیف مدرسه خلاصه می شد.
در میان بازی های روزگار بزرگ شدیم و نفهمیدیم کی حسرت هایمان هم با ما بزرگتر شدند....

دوستت دارم...
حتی اگر قرار باشد
شبی بی چراغ
در حسرتِ یافتنت
تمامِ پس کوچه ها را زیرِ باران
قدم بزنم!

وَ
چکّه
میکند
از
من
هنوز
حسرتِ
تو ...

گاهی اوقات فکر میکنم دیگر در کنارت سوختن کافی است من بدون تو به جاهایی می رسم که تو در قلب من نتوانستی به آنها برسی ؛ هزاران نفر بهتر از تو هستند در کنارم ولی میدانم اگر آن بهتر از تو هم در کنارم داشته باشم باز هم با...

این گونه بود که آفریده شدند: یک آه در گلوی جهان گیر کرده بود، جهان عطسه کرد و گرد از زمین، دور شد کوه پدید آمد. آسمان خمیازه کشید ابرها آغاز شدند. باران روی زمین راه می رفت و از جیبش گل می چکید. خورشید لباسش را تکاند و درختان...

بامن قدم بزن ؛ غمِ آدینه بگذرد
این روزهای تلخِ نهادینه ؛ بگذرد
با من قدم بزن که دلم عهد کرده است
دور از تو از رفاقتِ آیینه بگذرد
دست مرا بگیر به مِهر و رها مکن
بگذار درکنار تو بی کینه بگذرد
مگذار این دوروزه ی دنیایِ دردخیز
در...

یواشکی میخواستَمش،
آنقدر چَشمم ترسیده بود از "نه" شنیدن،
که جرات گفتن و خواستن نداشتم،
میخواستمش هر لحظه و حرفم را میخوردم،
کنارِ شمعِ هر سال آرزو میکردمش اما چیزی نمیگفتم،
میدیدمش،
میگفتیم و میخندیدیم و میگشتیم،
بار ها و بار ها میدیدمش،
آنقدر که از بَر شده بودم
راه...

دلَت را آماده کن عزیزِ من،
برای روز های خوبی که قرار است
از حالا به بعدمان سَر کنیم؛
برای روز هایی که قرار است
شانه به شانه ی هم چشم باز کنیم
و حسرت بخوریم
تمامِ روزهایی را که سرِ راه هم قرار نگرفته بودیم؛
برای روز هایی که...

جمعه یعنی با خودت خلوت کنی، اما رفیق...
عصر جمعه با تمامِ بغض و حسرت میرسد

دوباره حالمان خوب می شود دوباره بلند بلند و بدون ترس خواهیم خندید دوباره همدیگر را در آغوش میگیرم دوباره دست در دست هم خیابان های شهر را بدون ترس قدم خواهیم زد دوباره بر گونه های همدیگر بوسه خواهیم زد دوباره نه از پشت تلفن و از فاصله دور،از...

حَبسم درونِ خاطراتِ خیس و بارانی
مثلِ نگاهی تا ابد، مبهوت و پنهانی

پاییز هم من را نمی فهمد ولی انگار
تو تلخیِ این فاصله را خوب میدانی

احساسِ سردم را به دستت قاب میگیرم
تویِ نگاه خسته یِ این شعرِ طوفانی

من سیب سرخ گونه ات را دوست میدارم...

بوی دود چوب باران خورده می آید
از درون جنگل
پاییز است وبرگ های عاشق
از سوی آسمان به زمین می ریزند
تا که بسازند فرشی زیبا
در جاده منتهی به عشق
وتو پای گذاری روی آن
ومن در انتهای جاده
لحظه ها را می شمارم
تا که دیداری داشته...

دلم گرفته برای دوباره دیدنِ تو
برای بوسه زدن موقعِ رسیدنِ تو

دلم گرفته برای صدای دلچسبت
برای مست شدن لحظه ی شنیدنِ تو

پرنده های سراسیمه می شوندآرام
دُرُست وقتِ عزیزِ نَفس کشیدنِ تو

چه اتفاقِ قشنگی ست عاشقی کردن
میان بِرکه ی آرامِ آرمیدنِ تو !

چه آهوانه...

چه صبح قشنگی می شود ، اگر
یک روز به جای حسرتت
تو را داشته باشم...

من زن خلق شدم... نه برای درحسرت یک بوسه ماندن...برای خلق بوسه ای ازجنس آرامش...
من زن نشدم که همخواب آدمهای بیخواب شوم...،زن شدم که برای خواب کسی رویا شوم...
من زن نشدم که درتنهایی ام حسرت آغوشی عاشقانه را داشته باشم... زن شدم... تا اغوشی درتنهایی عشقم باشم.

هر سال آخر شهریور
ساعت ها را
یک ساعت عقب می کشند تا
التهاب شهریور را
برای دیدن پاییز تسکین دهند
و این یعنی
تمام عاشقان جهان
یک ساعت بیشتر
در تب حسرت دیدار می سوزند
و تو چه می دانی
تب دلدادگی چیست وقتی
هنوز عاشق نشدی!؟

«ماه را...»

گاهی همهء زیبایی های آسمان
تنها می شوند و می ترسند
اما این ترس را به روی خودشان نمی آورند
تا زیبا بمانند!
تنهایی شان که فراوان شود
آنها با آن همه زیبایی
به کجا پناه می برند؟

ماه را می دانم!
ماه را
هرکجا که تو پناه...

فکرش را بکن
چقدر باید چشم به راه بدوزم
تا خدای عشق
با دستانی اردیبهشتی بیاید
و از میان درّه ای گمنام
لاشهء زنی را بیرون بکشد
که عمری در حسرت بهار و آزادی
چون کولبران
سرگشتهء کوه ها بود !

باران که می بارد
"حسود میشوم"
و به زمین و زمان حسادت میکنم!
به شیشه ی پنجره که طعم بوسه های
آبدار باران را می چشد،
به آسمانی که بغضش را
خالی می کند
به زمینی که پر از عطر خاطره میشود؛
به درختانی که تن می شُویند
برای تولدی...

باز از نگاه خیس من یاد تو می بارد رفیق
بر دفتر اشعار من بذر تو می کارد رفیق

واژه به واژه خط به خط تنهاتویی مضمون من
ای ناجیِ رویاییِ ابیات ناموزون من

پر از ترانه می شوم وقتی به یادم میرسی
جان میکنم از دوری ات پس کی...

دارم به جای بدِ قصه می رسم
دیگر تحمل و طاقت ، تمام شد
وقتی به لحظه آخر رسیدم و
وقتی نگاه تو حُسنِ ختام شد
حالم شبیه دانه تسبیح گشته و
چشمم به بازی نخ می خورد فریب
جای دروغ ودشنه تزویر بر دلم
آری ،شبیه زخم کریهِ جُزام...

نه جوانم و نه پیر
و نه حتی شده دیر
کارهای نیمه تمام بسیاری هست
که باید پرونده شان را بست
مثل برگرداندن ساعت در پاییز
چیدن آخرین انار دلخونِ خون ریز
شکستن پنجره های بسته
پراندن کبوتران نشسته
یک دل سیر حسرت آزادی را خوردن
بغض برای جوانه های...

یک سو تویی و حادثه ی چشم سیاهت
یک سو منم و حسرت یک لحظه نگاهت

از حسرت دیدار همینقدر بدان که
همرنگ شده بخت من و موی سیاهت