متن دلتنگی عاشقانه

اونجایی که شایع میگه:
" آب و نون چیه ؟! قدِ هوا لَنگِتم و... "
من دقیقاً همونجام. همون جایی که نیاز نیست چیزی داشته باشم، فقط کافیه تو باشی.
هوا که بدون تو خفه‌ست، آسمون بی‌تو سقف نداره.
دلم قانع شده که خوشبختی، شکل دستای توئه وقتی تو دستامه....

نیازت دارم برای اینکه خوب باشم ؛
آخه وقتی نیستی، هیچی سر جاش نیست. دلم می‌گیره، همه چی بی‌معنی میشه. تو اون آرامشی هستی که هر صبح با فکرش لبخند می‌زنم. تو نباشی انگار روز قشنگ نمیشه. حتی آفتابم یه جور دیگه می‌تابه.
وقتی پیامتو می‌خونم و اسممو صدا میزنی...

اگر می ماندی،
خنده های من نمیمرد درون سینه

اینکه هستی و ندارمت،
خودش غمی جدا از غم هاست.

تو آن صبحی
که آفتابش
روی بند لباس 
تاب بازی می کند

برای من
همین یک شاخه ی آفتابگردان
کافی است ...

تو را دوستدارم
چون تکه های الماس
که به آسمان آویزان شده است
تو را دوست دارم
چون کوه
که دشت را محکم به آغوش می کشد
تو اعجاز یک پدیده ای
در خلوت یک رویا...

شدم آواره ی چشمت،
به چشمان خودت سوگند.
که جز چشمت
به چشم من نیاید هیچ چشمی.

یک خیابان پر گنجشک به پیراهن توست

دست را باز کن و بر قفسم دکمه بکش

دقیقا نمی‌دونم چندبار پشت گوشی تو چتای لعنتی
داد زدم که دیگه واسم تمومی ، نمیخوامت ، تو لیاقت منو
این احساس پاکمو نداری ، نمی‌خوام دیگه دوست داشته باشم...
نمی‌دونم دقیقا چندبار به ته خط رسیدمو دوباره
برگشتم سرخط و دوست داشتنش رو از سر گرفتم
میدونین کسی که...

روز בختر براے ماבرانیست که هنوز حس בختر بوבט را בر خوב زنـבـہ نگـہ בاشتـہ انـב..
با نـבاشتن ؋ـرزنـב عروسک هاے خوב بـہ اغوش مے کشنـב
وبا בست هاے ظریـ؋ـشاט موهاے عروسک خوב را مے با؋ـنـב و با رژ لپشاט را رنگے مے کنـند ..
روز בختربراے ماבرانیست کـہ با...

روز בختر براے ماבرانیست کـہ ب جای داشتن فرزند دختر، عروسک پلاستیکی خود را به اغوش می کشند و با بوسه های گرم و عشق مادرانه اش به تن او جان می بخشد .
وبا دست های ظریفش موهای عروسک خود را می بافند و با رژی قرمز لپشان را...

پشت نگاه زیبایت
دنیای بزرگی ست
که سال های سال دلتنگی ام را
در آنجا گذاشته ام ...

با خاطراتت دلخوشم،
مثل زمان بودنت.

بخاطر تو
پیراهن قرمز می پوشم،
که هر انار دانه شده ای را
می بینی
چشمانم در چشمانت آفتابی
شود.‌‌‌‌‌..

بندرِ سوگوار…
کاش واژه‌هایم پتو می‌شدند، برای آن پیکرهایی که میان آتش خاموش شدند…
کاش صدایم مرهمی بود، بر دل‌هایی که هنوز اسم عزیزشان را در شعله‌ها صدا می‌زنند…
تو نسوختی، بندر…
این ما بودیم که در آوار داغِ تو، خاکستر شدیم…

حسرت دیدار تو همچون تکیه دادن بر دیوار کاهگلی نم کشیده ای ست که ترک جان می باید کرد

صبح من ازحنجره تو طلوع میکند
منتظر است که صبح بخیر را بشنود

یک سرگردان دلتنگ هستم
می ترسم تو را هم سرگردان کرده باشم
شنیده ام که می گویند
زنده های سرگردان روح ها را هم سرگردان می کنند

عشق پنهان تو را در همین جاده محال دوست می دارم
میدانم که آغوشت نصیب من نخواهدشد
مجالم ده گلایه ای نیست مرا
همچنان بی بوس وبی کنار و بی آغوش دوستت می دارم

با دل چه کنم یاران. از عشق نپرهیزد..؟
آرامش جانم را. هربار بهم ریزد.

بی واهمه ازهجران گیرد ره مشتاقی
در گلشن احساسم آشوب بر انگیزد

دارد سر رسوایی با زلف زلیخایی.
یوسف اگر از چنگش با واهمه بگریزد


آئینه در آیینه.  پروانه ی بی پروا.
در آتشم اندازد یک...

شکوفا کن، درونم، باغِ عشق و
به دستانم بده، گل‌های احساس

فرایادم بیاور، مهربانی
به چشمک، چشمکِ شهلای احساس

مرا، مست از محبّت کن، دمادم
تو از جامِ تبِ صهبای احساس

زمانی که: شدم لبریزِ عشقت
وَ شد مهرت فقط، همّ دل و، غم

کشیدم با تبِ احساسِ سینه
تو را در دفترِ آغوشِ قلبم

دگر هرگز نخواهی رفت، بیرون
از این سینه؛ از این قلب و، از این دم

در دلم بوران نشست و قاصدک بی آرزو شد
در نگاهم ابرِ سَرکِش؛ گونه هایم را وضو شد