متن دلتنگی عاشقانه
زیبا متن: مرجع متن های زیبا و جملات دلتنگی عاشقانه
کمی بیشتر کنارم بمان
زیر آن باران پاییزی که
التماس هایم را ندیدی
اشک هایم گلاویز با باران
بازهم ندیدی
اما اینجا نه پاییز نه باران نه دنیای واقعی است
این خواب به صد بیداری می ارزد
پس تو را جان کسی که دوستش داری
کمی بیشتر بمان ...
تا تو را دیدم از آن لحظه زمان هم یَخ زد
من خلافِ جهتِ عقربه ها خواهم رفت...
«خاکستر زندگی»
نارنج،
همراه کودکی من،
شاهد درد و رنج،
اشک و لبخند من،
احوالت چگونه است امروز؟
آیا مرا یادت هست هنوز؟
درد و رنجم را چه؟
اندک لبخندم را چه؟
هنوز هم
به حیاط
رنگ حیات می‌بخشی؟
هنوز هم، هر بامداد،
با نوازش آفتاب،
به گیلاس کنارت درود...
دلم طلب دارد،
ز تو دو چشمانت.
بین من و تو جهانی از فاصله هاست
هر بی خبری نشانی از فاصله هاست
خشــــکیده اگر بـــاغِ نـــگاهم بی تو
از خلق بَد و خزانی از فاصله هاست
عطر تن تو..،
قشنگترین عطر جهان است.
من از چشمه ی چشمان تو مستم
و مثلی تُنگی که برای ماهی تَنگ است
این شعر هم برای توصیف زیباییت تنگ است
دلم یک آسمان غزل می‌خواهد...
گِره زدم غزلم را شبی به پای ردیف
فقط به یاد تو بوده سَر و صدای ردیف
شبیه کودکِ ترسو دخیل روسری ات
گرفته فاصله را دستِ ادعای ردیف
برای محوِ فراموشیِ جهازِ جنون
بیا دوباره رفو کن جناغِ نایِ ردیف
پناهِ خاطره در خاکریزِ افکارم
دریده قافیه ها را...
از پشیمونیِ بعدش می‌ترسم.
-پشیمونی‌ها ترس ندارن، درس دارن
آنچه غیر قابل تحمل بود انسانها بودند نه زندگی
تو، باشی و امواجِ نگاهت؛ ای‌کاش!
من، باشم و حسّم، به پناهت؛ ای‌کاش!
وقتی که به پایان برسد یلدامان،
دل باشد و خورشیدِ پگاهت؛ ای‌کاش!
چه احساسِ دلم نالان شد و، بی‌تاب!
دمادم شد، دلِ جامِ درونم، آب!
دلم سرد است، از بی‌مهری دنیا؛
نگاهم باز، بالاهاست؛ تا... مهتاب!
وقتی که نگاهت به دلم داد درود
در کاغذیِ سینه، تو را عشق سرود
امواجِ عطش تا تپشِ مهر رسید
احساسِ تبی بر دلِ من روی نمود
صبح و، تپش و، شورشِ احساس، چه زیباست!
بر میزِ عسل، دسته‌گُلِ یاس، چه زیباست!
وقتی که دلم، پُر شود از: قهوه‌ی چشمت،
در باغِ نگاهت، گلِ الماس، چه زیباست!
با هر نگاهِ عسلی‌چشمانِ نازت
شیرین شود، مثلِ عسل، کامِ درونم!
طلوع کن بر دشتِ احساسم؛
تا از مهر نگاهت،
در من،
عشق طلوع کند!
شد بعدِ تو دل یتـیم می دانی تو ؟!
حــالِ غـــزلم وخــیم می دانی تو؟!
از لــحظه ی رفتنــت رباعــی هایم
شــد بر غــمِ تو مقیم می دانی تو؟!
من از تبارِ بذرهای صبورم
که در سکوتِ شبانه،
به سمت نورِ نگاهت
قد می‌کشند.
قسمت نشد قسمت شود قسمت ما آغوش او
آرام گرفتم که به آن چشم بی‌قرارت برسم
دل دادم و جان دادم، ای عشق! که روزی به کنارت برسم
در آتش شوقت همه شب سوختم، ای ماه من
تا شاید از این شعله به شمع شبِ زارت برسم
هر لحظه گذشتم ز خودم تا که به کوی تو رسم...
من به اسرار دلم، عاشق چشمت شده ام.
ولی انگاری تو، خبرت نیست از این عشق میان دل ما.
شوق دیدار تو..،
اشک میشود بر گونه ی ما.
تو خلاصه ی تموم آرزوهای منی.