شعر عاشقانه

شده آغوش تو دنیای من و زندگی ام
بغلم کن که من از ترک وطن می ترسم

باید که تو باشی و تو باشی و تو باشی
تا در دل تاریک شبم نور بپاشی

باید که تو باشی و بمانی به کنارم
چشمان تو مانند گل و ترمه و کاشی

باید که تو باشی که من آرام بگیرم
اینجا چه غریبم تو اگر یار نباشی

باید که...

می رسی و هوای فروردین ،جای باران گلاب می بارد
از هوای گرفته ی اسفند ، برف نه؛ حبّه قند می آید

شانه هایم را بر احساسِ تو خالی می کنم ،
خاطراتم را به لطفت خوب وُ عالی می کنم !

لحظه ها را با شکوهِ بودن وُ آرامشت ،
مثلِ تن پوشِ غرور و ُ تیز بالی می کنم !

با تو آن بانوی نارنج و تُرنجت می شوم ،...

سلام حضرت احساس ! یار دلبندم !
دلیل حال خوشم ! عشق بی همانندم !

خبر نداری از احساس من ، نمی دانی...
از اینکه یار تو هستم چقدر خرسندم

به قبله ی چه کسی جز تو رو کنم وقتی...
به رسم دین محبت تویی خداوندم

به سرزمین دلم تا...

دوستت دارم به قدرِ هر چ هست و هر چ نیست
از کران تا بیکران ، از کلّ ِ دنیا بیشتر

کوی یار

خوش آن ساعت که من در کویِ یارم

برآرم نغمه ها من با سه تارم


اگر چه اینچنین من بیقرارم

بجز پیمان او در دل ندارم

حسن سهرابی

تقویم را نگاه کن!
تاریخ های تلخ
یادآور فراموشیِ محبت است!
هیچ چیز به اندازه فراموشی، نابود نمی کند
گلدان کنار پنجره هنگامی خشکید
که فراموش شد...

نفس نفس به هوای تو خو گرفته دلم
غزل ترانهٔ چشم تو کو؟ گرفته دلم

هنوز واهمه دارم ز خاطرت بروم
بگو که در تب و تابی، بگو گرفته دلم

قدم قدم بکشانم به خلوتت و ببین
که جز تو از همه شهر رو گرفته دلم

کسی که سهم مرا...

(عطش)

آنگاه که در سایه ی مبهم شب
در بستری چمنزار
از آسمان شب
عشق می بارید
در سکوتی بی پروا
در راهرویی مملو از کاج های خاموش
قدم زنان در رگ های تنم
به استقبال عشق آمدی
نفس هایت را در بارشی شجاعانه
به اندام خسته ام دمیدی
...هجوم...

(پروانه)

دستم را بگیر
به دنبال من بیا
تا تو را با حریم امن نگاه پر از نیاز خود آشنا سازم
با من بیا
تا تو را به خلوت ترین کوچه های دلم
قدم زنان ببرم
با من بیا به خلوت شبانه ام
تا زیباترین واژه هایم را
که آبستن...

جرات ندارد غم، به سمت ما بیاید
با عشق شیرین تو سبز از خنده هستم

هرروز من زیباست در این باتو بودن
من در کنارت فاتحِ آینده هستم!

شاعر: سیامک عشقعلی

هنوز هرجا که بی تو پا می ذارم
شبیه کوه! هستی در کنارم
غرورت هم برای من عزیزه!
چقد زن بودنت رو دوست دارم!

گاهی جای خدا احساس می شی!
توو شعرام عطر سبزِ یاس می شی!
چه خوبه که هوامو داری هرروز
چه خوبه روی من، حساس می شی!...

نگاه کن مرا ؛ که بدون تو افسانه شدم
هی
نگاه کن مرا ؛ که شبیه یک ترانه شدم
دیگر شعر نمی بافم ؛ حالا بهانه شده ام
برای لحظه ی تنهایی ؛ به اشک ؛ روانه شدم

در فراخوان نگاهت،زود شرکت میکنم
با خیالت یک دو ساعت،خوب خلوت میکنم

چشم های تو مجازی نیست اما،تاسحر
با نگاه بی نظیرت،بی صدا چت میکنم

چشم هایت موج دریا و،خیالت آسمان
تا نگاهت میکنم،احساس لذت می کنم

یک زمان میرنجی و یکبار میخندی برام
دل فدای خنده های بیصدایت میکنم...

دل ببر با خنده هایت ، گل بریز از دامنت
زندگی گل می دهد ،در لحظه ی خندیدنت 

گیسوانت قطعه ای ازتک نوازی های باد
حسّ و حالی تازه می گیرد دلم از خرمنت

دکمه ی پیراهنت را باز کن تا بشکفند
غنچه های سر فرو برده به صحرای تنت...

دلبرِ خجالتی؛)
بوسه را با ناز میدهی؟
نامسلمان!
یک بوسه ز تو خواستم
آنقدر ناز کردی
آنقدر سرخ شدی
دگر پشیمان گشتم:)!
گفتم به تو حداقل بگذار جایِ لَبَت بر روی دستت یک بوسه زَنَم!
از خجالت دست هایت را زیر چادر کردی و رفتی!

زهرا سراجی.

هر زمان موهای لختت را طلایی میکنی
از غزل های جدیدی رونمایی میکنی
مثل خورشیدی که شب را دور خود پیچیده است
چادری پوشیده ای و دلربایی میکنی...

به زنجیرم بکش با تار گیسو
مرا حبسم بکن در خرمن مو

دو چشمانت بلای جان من شد
غزال وحشیِ زیبای خوش رو

به عشقت مبتلایم کرده ای دوست
نه درمان دارد این دردم نه دارو

مرا تجویز کن یک جرعه بوسه
که من افتادم از عشقت به زانو

اگرچه...

اگر عشقی که از تو در دلم دارم عیان گردد
رود از یاد مردم قصه ی مجنون و لیلایش

عاشقت بودم من از روز ازل
روی زیبای تو شاه بیتِ غزل
قدّ تو چون سرو و لب همرنگ گُل
عشقم این چشم است داری یا عسل؟؟!!
مثل یوسُف، چون روی در بین جمع
راه می افتد سرِ عشقت، جَدل
یک نفس بی یاد تو گر سر شود
می رسد...

می خواهم
پیراهنی برایم بدوزی
از جنس تن ات
با دکمه هایی
که نام تو را دارد
تا همیشه
بپوشمت.

از مجموعه شعر
صدای تو را می بوسم

بیا به کوچه من ، بازهم قدمی
بنه که از قدمت ، یک رساله درس بکشم
.
اگرچه در طلب تو
هزار ترکه زنندم
به نرگسی تو سوگند
که گام پس نکشم

شده ام عاشق ودلداده این شهر ودیار
جان ناقابل من باد فدای رخ یار
می روم تا بکشم عکس تو در لوح دلم
من فدای قدم و قلب و سرو چشم نگار.
حجت اله حبیبی