شعر عاشقانه

چون باده نابی و خمارت هستم

دلداده ی بی صبر و قرارت هستم

دلتنگ تو ام بیا به سویم ای عشق

در فصل خزان یاس بهارت هستم

بادصبا

پیغام تو را
ای عشق !
آورده نسیم از راه
در پوست نمی گنجم
چون قاصدکی جانا !
جان تو
گلستان تو
دنیا تو و دریا تو
می رقصم و سرمستم
از عطر حضور تو
بال و پر احساسم
سوی تو کند پرواز
ای بی تو
مرا آه و ای...

صدای عشق ، جانم گفتن توست

دلم شاد است ، شادی بودن توست

هوای پر کشیدن دارد این دل

تمام آرزویم دیدن توست

بادصبا

صبحم بشود خیر ، فقط با تو، فقط تو



من شعر بگویم تو بگویی که قشنگ است

بادصبا

شب است و باز
من تنهایِ تنها
کنار پنجره دلتنگِ دیدار
تو را می خواهمت در نور مهتاب
تو را ای ماه ِمن !
در خواب و رویا
تویی که آفتاب نو بهاری
و چون عطرِ خوشِ هر سبزه زاری
تویی که شبنمِ گلبرگِ سرخی
تویی که برگِ سبزِ بوستانی...

به چشمان غزلخیزت نگارم

به ناز و عشوه ات ای گلعذارم

دل آرایی و لبخندت بهاری

بیا همچون خزانم بی قرارم

بادصبا

از صفر تا صد چشمانت
به آتش هزار گلوله است
فرمانده که تو باشی
کشته ها بی شمارست

ای کاش همیشه در کنارم باشی

چون باده ی ناب خوشگوارم باشی

ای برده ز دل قرار و صبرم ای کاش

یادت نرود صبر و قرارم باشی

بادصبا

تو را تنها به دل من یار خواهم

ز هر کس من تو را غمخوار خواهم

دلم را برده ای ، تا هست جانم

تو را ای مهربان! دلدار خواهم

بادصبا

صبح رسید از راه
جانا !
خنده کن
چهره بنما
جان و دل را زنده کن
ای دل آرا !
ای نگاهت آفتاب !
با نگاهی
تو مرا دیوانه کن
دلبرانه در هیاهویِ سحر
عشق را پروانه سان
افسانه کن
میزبان خنده هایت
می شوم
همنشین با چشمهایت
می شوم...

تو مرا
چون غزل حافظ و سعدی هستی
ای تو خوشتر ز نسیم !
ای که چون سرو بلند بالایی
و چو مجنونِ دلِ لیلایی
کم کن این فاصله را
در شبم
نور بتاب !
ای تو ماهِ شب من
تو مرا زنده به عشقت گردان
تا شکوفا بشوم
همچو...

نازنینم نمی دانی
صدایت چقدر
دوست داشتنی می شود
وقتی با عشق
دوست داشتن هایت
را نثار من می کنی
و زندگیم را
به عاشقانه ترین
عشق رقم می زنی

بوی  خوش  باغ های   قمصر  هستی
از هر چه صدای خوش تو برتر هستی

من  عاشق  یک لحظه  نگاهت هستم
دلبر  شدی  و  به  ناز.. محشر  هستی

سجاد یعقوب پور

واژه به واژه
در دل تنهایی و سکوت
در میان شبهای بی ستاره ام
تنها تو را خواهم سرود
تویی که چشمانت
می نوازد غزل عشق را
تویی که
می خواند دلم
تنها نام تو را

بادصبا

شعر بلند
دوست داشتن را
در لحظه های با تو بودم خواهم سرود
لحظه هایی که
هر ثانیه اش بوی یاس می دهد
بوی شکوفه های نارنج
بوی عشق
بوی زندگی
و من
خود را
در بهشتی خواهم یافت
که تو
باغبانش هستی

بادصبا

قرارِ قلبِ بی تاب منی تو

شراب و باده ی ناب منی تو

تو را من دوست دارم، دوست دارم

که عشق پاک و نایاب منی تو

بادصبا

با شیرینی لبخندت
خورشید
طلوع می کند
و با نگاه پر مِهرت
شکوفا می شود
خنده هایم
همچون غنچه های عطراگین یاس
و می دود در تمام من
غزال وحشی چشمانت
و چه زیباست
با تو
طلوع خورشید دُر افشان
و چه زیباست
گونه های شقایق
که تو آن را...

در دل فاصله ها
لحظه ها
ثانیه ها
من تو را می جویم
مَبر از یاد مرا
مَرو بی من ، تو مَرو
چشم در راه تو ام
همچو نیما دم صبح
مَه گرفته همه جا
شُر شُر باران است
عاشقی می چسبد
دل سپردن زیباست
بشکن این فاصله را...

دلم اینک
تو را ای عشق!
می خواهد
در این ابری شدن هایِ دل ِتنها و غمبارم
و می خواند تو را در خود
بیا که
دیده گریان است و جز تو نیست غمخوارم
که شیدایم
که لیلایم
که از عشق تو رسوایم
بیا که
لحظه ها تنگ است
و...

مثنوی بلند عشق!
بیت به بیت تو را
می خواند
چکاوک سرخوش باغ
لابلای شاخ و برگ درختان زرد روی پاییزی
و زمزمه می کند
در گوش شکوفه ی چشم به راهی که
از بهار سال گذشته
دلتنگ و بی قرار
با هر طلوع و غروب خورشید
پشت پنجره ی...

تو همان شیشه ی عطر گل یاسی که فقط
به دل حجره ی عطاری من جا داری

خیالت
با طلوع هر سپیده
نوازش می کند
گیسوان پریشان دلتنگی را
که بی تو 
به خواب رفته است
شب گذشته هم  مانند شبهای پیشین
و خیالم تو را
لحظه به لحظه
و هر ساعت
جستجو می کند
بی آنکه بدانی
بی آنکه بفهمی
و ببینی
با چشمهایی منتظر
وچون...

با طلوع صبح و
رقص گلبرگِ شقایق و نسیم
و به همراه گل شمعدانی
که لبِ پنجره ها می خندد
من تو را
هر لحظه
هر کجا
می خواهم
و تو را
می خوانم
با سرودِ رودی
به دل تنگ و نگاهی که تو را منتظر است
ای که چون...

آیا می آید
روزهای با تو بودن؟!
روزهایی که درآن
موسیقی عشق
شکوفا سازد
احساس شاعرانگی ام را؟!
تا هزاران جان شوم
با هر بار جان گفتنت
اینک !...
به انتظارت
آرزو می کنم
تمام تو را
و بی قرار وعده های دیروز
آرمیده ام
پای سپیدار دلتنگی
و در...