شعر عاشقانه

چشمم به راهِ تو، دلم پُر اضطراب است
این فاصله یادآور رنج و عذاب است

لحظه به لحظه میشمارم روزها را
در کشور روحم پس از تو انقلاب است

جانم تویی ای گل ولی از،دست دوری
یک چشم من خون است یک چشمم گلاب است

دور تو میگردم بخواهی یا...

در پی حادثه آمد که شود جان دلم
و پس از خود ندهد راه به مهمان دلم

قبل از او عقل فقط منبع تصمیمم بود
چشمش آموخت کنم گوش به فرمان دلم

انقلابی چو زن و زندگی و آزادی
شوری انداخت به هر نقطه ی ایران دلم

آمد و پا...

مگر زندگى چه مى خواهد به ما بدهد
که تو از من چشم بردارى و
من نگویم
که دوستت دارم

به تماشای تو قانع شده ام هر شب و روز...


چون که دستم به موهای پریشان تو هرگز نرسد...

گر به کوهی گذرت خورد به فرهاد بگو‌

‌ شوقِ شیرینِ تو در شورِ ادیبانه ماست
‌

دلم بهانه می کند طلوع دیدن تو را
تا به کجا دلم کشد ، حسرت دیدار تو را

ماه من ؛
در آسمان آبیم
چه زیبا نظاره گر
به دل نشسته ای

امشب تـو بیـا دمی هماغوشم باش
هم‌صحبت شب‌های غزلپوشم باش

از باده ی بوسه‌های خود مستم کن
آرامـش جـرعه‌‌هــای دَمنوشم باش

می بینی ؟
باز کرده دهان
شکوفهِ به تحسینت

محبوبم!
من دائما شما را دوست دارم.
چه در گرانی،
چه در ارزانی،
چه در تحریم،
چه در جنگ،
چه در صلح.
من دائما شما را دوست دارم،
چه سیر باشم
چه گرسنه،
چه شادمان باشم،
چه غمگین.
من دائما شما را دوست دارم،
خوابم، شما را دوست دارم،
بیدار...

دل و دین باخته ام مست و خمارم بی تو
روز را توبه کنم شب به قمارم بی تو

می روم کنج خرابات نشینم تا صبح
هر نفس خسته ام و دل نگرانم بی تو

شهر در شهر همه شاعر چشم تو و من
سالها دربه در از ایل و...

غزال و غزل ..

بسمه تعالی

نوشته ای که بیا بیقرار هم باشیم
همیشه مهر بورزیم و یار هم باشیم

من و تو مست در آغوشِ هم شبیهِ دو قو
پر از خیالِ جنون ، بیقرارِ هم باشیم

فرازِ حیّ علی العشق را بخوانی تا
صفِ نمازِ رفاقت ، کنارِ...

چقدررویا می بافم برای تو وخودم
رویای مسیر جاده
و یک سبد شعر عاشقانه
تا درزیر تک درخت عاشقی که از معشوقش دورمانده،سر بر زانوانت بگذارم و همه را بخوانم برایت
تا که شاید دل خدا به درد آید و نمیدانم که چه بگویم
که شاید دارم از نرسیدن به...

شاخه شاخه شعله می‌رقصد در آوای نگاه
می‌تراود ماه در دریای سودای نگاه

زلف زنجیری تو پیچیده به گرد گردنم
می‌کشد هر دم مرا در دام غوغای نگاه

لعل لب‌های تو می‌بارد شراب آتشین
می‌چکد خون دلم در جام مینای نگاه

نرگس مخمور چشمانت به خون آغشته شد
می‌تپد صد...

برو!!!...
اما؛
نه آنقدر که خوابت را نبینم.

اول تویی آخر تویی من را تو سردار آرزوست
عشقم تویی در راه تو این سر بر دار آرزوست

لعنت به هر لب جز لبم که بر لبت بوسه زند
دل پای عشقت داده ام ای عشق دلدار آرزوست

اعتصاب کرده اند
چشمهایم
تا تو نیایی میل خواب ندارند.

جز یاد تو ای دوست کسی خاطر ما نیست

تا پاک کند تلخترین خاطره ها را

تو زیبایی ابرهایی،
که در آسمان بی‌کران،
نقاشی می‌کنند،
نقش‌های آرزو را.
گرمی خورشیدی،
که در میانه‌های اسفند،
زنده نگه می‌دارد امید ما را.

تو بوی نم نم بارانی،
که در خاک خشک و ترک خورده،
دوباره می‌آفریند،
زندگی را.
خوشی بی‌پایانی،
که در لحظه‌های کوچک،
نشان می‌دهد،
معنای زندگی را.

تو صبح سپیدی،
که در تاریکی شب،
نوید می‌دهد،
طلوع خورشید را.
امید فردایی،
شوق رهایی،
روشنایی راهی؛
تو سپیدی.

تو شوق نخستین نگاهی،
که در چشمانت،
ستاره‌ها می‌شوند پیدا.
گرمی آغوشی،
که در سرمای دنیا،
پناهگاه روح می‌شود؛
می‌شود مأمن،
مأوا.

تو خنکی چشمه‌ای،
که در گرمای تابستان
تازه می‌کند،
جان خاک تشنه را.
آواز بلبلی،
که در سکوت جنگل،
آزادانه فریاد می‌زند،
جادوی عشق را.

آخر به که گویم که تو دنیای منی...



از نیمه جان هم که گذشتی، تو خود جان منی...