شعر

برای فتح چنین زنی
باید معرکه ها دیده باشی
زنی که به گاه تنهایی
چرخ می زند در آسمان آرزو
می رقصد دست در دست خیال
زنی طاغی که خودش را دوست دارد ، بسیار
و با هر ترانه ای، عاشقانه
می خواند ریز ریز
و با درخت می رقصد،...

بانو
اگر یک روز خواستی به خویشتن خویش سفر کنی،
از نقاب ها بگریزی،
و حقیقت را بی هیاهو لمس کنی،
به مامنی برسی از جنس معرفت،
روی تپه ای به بلندای هنر،
در همسایگی ماه،
با منظری دلنواز و رویایی،
دیوارهایش ترانه،
سقفش شعر،
پنجره اش موسیقی،
و عقربه...

...گلایه های عبوس و زبان نفهم مرا
به پای این دل بی همزبان من بگذار

جزای عمری فریادِ بی هرآنچه دلیل
سکوت را سر راه جهان ِ من بگذار

هزار نام برایت سراغ دارم عشق!
یکی از آنهمه را در دهان من بگذار!

_سودابه مهیجی
_برشی از یک غزل

دل را چه کنم..

در عاشقی و شعر تو باران آمد
از روزنه چشم هزاران آمد
اشکم لب و گونه را دوانید و برفت
دل را چه کنم هق هق و نالان آمد

دوزخی جز جهل و فردوسی به جز دانش مجو

. بابک حادثه

در مجلسی بودم که استادم بی مقدمه امر کردند به بنده که فی البداهه و سریع فقط در یک بیت عشق را به تصویر بکش ، اینگونه سرودم :
بی ثمر در عمق یک هنگامه وحشت اسیر ،
بوی کافور و کفن ، اماااااااا ،،، هوایی دلپذیر
😍😍😍😍 بابک حادثه

گر رقیبان رشته عشق من و تو بِدَرَند ،
غم مخور با گره نزدیک تر از قبل شویم ، ......بابک حادثه

بسمه تعالی

زر پرستانی که دل را خالی از غم میکنند
زندگی را ، خانه ی تاریکِ ماتم می کنند

شرمسار از سر گذشتِ نارسای خود شوند
با تهیدستی در آخِر ، ترکِ عالم می کنند

دائم از شرمِ حضورِ ما ، دچارِ غیبت اند
روی خود را از نگاهِ...

بسمه تعالی

اهلِ دل را عشق ، روزی میکند بیمارِ خود
دل که شد بیمار ، آسان می کند انکارِ خود

پیشِ چشمِ آینه ، هر کس خود آرایی کند
مثلِ گل غلطد به خون از سرخیِ دستار خود

در قمارِ زندگی ، لب را به آبِ تیغ شست
آن...

وقتی پدر خسته می آمد سمت خانه
وقتی که شاکی بود از جور زمانه

وقتی به دستش بار سنگین داشت، مادر
یک یا علی می گفت از دل ، عاشقانه

عطر خوش نامت که می پیچید در باد
در سجده می افتاد گل هم بی بهانه

دست پر از مهرت...

بسمه تعالی

وقتی نگاهم می کنی ، آیینه ی بیزنگ باش
چون چشمِ شبنم در چمن با خار و گل یکرنگ باش

یکرنگیِ ظاهر ترا ، ایمن کند از هر گزند
در محفلِ دیوانگان همتای بی فرهنگ باش

جز دل نمی باشد مکان آن عشقِ عالمسوز را
خواهی در آغوشش...

بسمه تعالی

در قمارِ عشق ، با هوش و خرد بیگانه باش
بر جنون زن ، بی خبر از حکمتِ فرزانه باش

صرف کن عمرِ گرانِ خویش را در راهِ عشق
دولت پاینده می خواهی برو دیوانه باش

از خرابی می توان بر گنجِ گوهر دست یافت
بگذر از تعمیرِ...

بر ریل های پیر برایم غزل بخوان
سرتاسر مسیر برایم غزل بخوان

بگذار سر به شانه ی تنهاییم عزیز
ای ماه سر به زیر...برایم غزل بخوان

مانند ابر دور تن کوه من بپیچ
بانوی تن حریر برایم غزل بخوان

من یک قطار دربه درِ بی مسافرم
در کوه و در...

از سوختن نگردید پروانه مظهر عشق

سر زد زِ پیله تا شد ، کِرمی بَدَل به گوهر

بابک حادثه

نسل شرمنده از بوسه و آغوش یار

و مشتاق دیدن جان کندن آدمی بر ، دار

😔😔😔😔 بابک حادثه

به گمانم شده حالت خراب باشد
دلت از عالم و آدم گرفته باشد
با یک سرد و گرم که شده باشد
دلت عین لیوان ترک خورده باشد
نه حرفی می زنی و نه چیزی می گویی
وای به حال کسی که همرات باشد ....

آمدم تا که بگویم چقدر دوست دارمت
اما چه دیر آمدم ،وقتی آمدم که ندارمت
حال من ماندم این روزهای بی معنی تلخ
این روزها که باید تو را به خدا بسپارمت
چقدر شیرین بود روزگاری که با ما بودی
حال که فقط باید با قضا و قدر به یاد...

آمده بود تا در این بازار دوای درد من بشود
میخواست رفیق روزهای سرد من بشود
نمی دانم چی شد چطور در این روزهای سرد
کی فکر می کرد خودش سبب درد من بشود
حال روزگار چنین بشود یا چنان نشود
بودن و نبودن تو دگر دوای درد من نشود...

زندگی هرچه که سرما به سرِما ریزد
باز گرمای امید است که بر می خیزد

چشم یاری ز تو داریم فقط حضرت دوست
خود نظر کن که غم از خانه ی دل بگریزد

عید آمد امّا بی حضورت غرقِ پاییزم
در زیرِ آوارِ غمت،از هیچ لبریزم
میگردم امشب کوچه های خاطراتم را
من بی تو یک آواره در سرمای تبریزم

موهای تو بر شانه ام مثلِ گسل بودند
باد آمد و چون زلزله بر جانم افتادی
با انقلابی که تو در قلبم به...

ریاضیات یک دروغ پوشالی ست
یک تن ز پیشم رفته اما این جهان خالی ست

بابک حادثه

عمریست در واپسین ،انزوای تاریک پنجره نشسته ام
که شاید روزی تو باز آیی .
عابران خسته ی شب نشین ،آن لحضه را که تو بر من پا میگذاری به تصویر می کشانند
آن لحضه که ابرهای مه آلود ،از آواز سکوت پر است
و من برای گریستن خویش
آن...

قسم به مردن روحت، به قتل احساست
به تکه تکه شدن های قلب حساست

قسم به آن زن شادی که قایمش کردی
به ترس فاحشگی از نگاه هر مردی

به هیس روی دهانت اگر چه فریادی
به افت و کم شدنت در سهام آزادی

به صیغه های موقت به فقر...

بی محابا مو پریشان کرده ای بر شانه هایت،بیصدا

ترسم از آن روز ندانند شانه هایت،قدر گیسوی تورا

...........................
حسن سهرابی