متن حسرت دیدار

انتظار تو

دلِ آشفته ام در حصار تو شد
جهانم سراسر دیارِ تو شد
زِ چشمت شراری به جانم فِتاد
که سوزِ دلِ من غبار تو شد
دمی دیدمت عمر معنا گرفت
همه لحظه ها انتظار تو شد
دل از هر چه غیر از تو خالی بُود
خدا شاهدِ این...

به ناز خفته چه داند که دردمند فراق

به شب چه می‌گذراند علی‌الخصوص غریب؟

فنجانِ قهوه را
بر میزِ چوبیِ خاموش می‌گذارم
و تو،
از لابه‌لایِ بخارِ داغ
چون پروانه‌ای سپید
رها می‌شوی از پیله‌ی دوری.

خاطره‌ها،
چون دانه‌های قهوه
در آسیابِ مغز
آرام می‌چرخند
و عطرِ بودن‌ات
تمامِ اتاق را
به یادِ تو می‌سپارد.

پنجره باز است
و باد
موهای تو را
از...

بعد تو چاره ندارم،
به جز تنهایی، در خیالم کنارت خفتن.

سهم من باش،
حتی لحظه ای در گوشه ی دنج خیالم.

لبریزم از فکر و خیال تو.
ولی کافی نیست، باید باشی.

میدانی که دیگر توان بی تو بودن را ندارم
آیا آنانی که خبرهایم را پنهانی برایت می آورند و قاصد احوال من میشوند
این را هم گفته اند که دارم زجر میکشم
هر لحظه هرکجا در هر مجلسی
اسمت درون وجودم مواج میزند
همچون موجی که توجه بیننده را به...

چرا هر گاه به یادت می افتم
حس میکنم
دو قلب در سینه دارم؟

"سلاماً على الذین نشتاق إلیهم هذه الأیام أکثر من محبتنا لهم."

سلام بر آنهایی که این روزها بیشتر از دوستداشتن، دلتنگشان هستیم

این جمله بیانگر دلتنگی عمیقی است که فراتر از محبت معمولی است. گویا دوری از عزیزان در این روزها، حس دلتنگی را چنان شدت بخشیده که بیشتر از...

❤️
bzahakimi@

قلبم، به هوای تو زند شورِ نفس

حسّم، به جز از تو، نکند میل به کس

زیباست، نگاهی، به دلِ من که فقط

محتاجِ نگاهِ دلِ تو، باشد و بس

عزیز دور من !
کاش قلبت یه سیم‌کارت داشت، تا هر وقت دلم برات تنگ می‌شد، مستقیم زنگ می‌زدم به احساست. کاش هر بار که اسمت توی ذهنم پاپ‌آپ می‌شه، یه نوتیف گوشه‌ی گوشیت ظاهر می‌شد :
« یه نفر همین حالا دلش برات تنگ شده. »
± می‌دونی جانِ...

ای ذوق نفس کشیدن من تو کجایی..؟


ا

اگر می ماندی،
خنده های من نمیمرد درون سینه

حسرت دیدار تو همچون تکیه دادن بر دیوار کاهگلی نم کشیده ای ست که ترک جان می باید کرد

بسمه تعالی
﮼ غرض از مزاحمت، تنها یک دل است؛ دلی که در هیاهوی روزمره، فقط به یاد تو می‌تپد.

جان دلم ،
نمی‌دانم این کلمات‌را چگونه بنویسم که حق دلتنگی را ادا کنند. هرچه هست، این واژه‌ها از دل بر می‌آیند ؛ از دلی که مدام تو را صدا...

دلم،
خواب دیده،
تو را،
هر زمان؛
بیا؛
باورم را،
به رویا رسان!

عاشقانه هایم
بی آنکه بدانی
هر روز
بی بهانه و آرام
تو را می خوانند
و شکوفا می شوند در دفترِ شعرم
با خیالِ آمدنت

نشسته ام درمیان بستر
به تو فکر میکنم
باخودم می گویم
هستی ویا نیستی
اگرنیستی، پس چرا پیش منی
بویت، عاشقانه هایت، آغوشت، همه در من جا مانده
دلبر من فراموشت شده ببریشان
نمیدانم شاید رسم دلدادگیست
اویی که می رود، میگذارد تکه هایش را دروجودت
تا که شبها رنجت...

تمام چهار فصلِ سال را
پشتِ پنجره ی دلتنگی
با اولین زمزمه ی پرندگانِ صبحگاهی
و طلوعِ آفتاب
به انتظارت نشسته ام تا که بیایی

چه کرده چشم تو با دل،
که جز تو کس نمیبیند.

چه کنم گر ندهد پس ،
دل دیوانه ی ما را چشمت.

من شنیدم این سخن را از همان لب های تو:
آمدم یارم شَوی
امید و همراهم شوی
من که جانم را فدایت میکنم تا وصله ای از من شوی
تو فقط لب تر کن جانان که هم جانم شوی
حال کجایی تا که بینی بعدتو بی جان بی جان مانده‌ام؟

می‌شمارم لحظه‌هایم را برای دیدنت؛

تا در آغوشت بسازم، اغتنامِ لحظه‌ها!

من چه سازم در فراقت، با تمامِ لحظه‌ها؟

پرکشید از شوق رویت، دل، زِ بامِ لحظه‌ها!