متن عاطفه

دُردانه ی حسّ دلم ای جان و نفَس!
مِهرت، شده بهرِ عطشِ عاطفه بس؛

پیوسته تو هستی تپشِ خاطره پس:
جز تو، تبِ قلبم، نکند میلِ به کس.

بیا و خود را
خدای شعر هایم
بر همه بنما
خودت هم میدانی
همین چند غزلی
که میگویم
تمام حرف های دلم
را مو به مو
در بیت ها
روانه ی دلت میکند و تو
مرا
سایه بانی هستی
که غم در
سراپای وجودم
لحظه ای جا نگیرد و
تنها...

میدونے چرا آدم تنهاست؟
نہ ڪہ ڪسے رو نداشتہ باشہ،چون تو زندگے دردهایے هست ڪہ بہ هیچ ڪس هیچ ڪس هیچ ڪس نمیتونے بگے

*یواشکی های یک زن...*

S...♡

گفتی که با تو دلم/ لبریزِ عاطفه اَست/

بودن، کنارِ دلت/ جانخیزِ عاطفه اَست/

از خاطرم نرود/ حرفی که گفته ای و/

گلهای سرخِ جنون/ بر میزِ عاطفه اَست

زهرا حکیمی بافقی
بندی از یک چهارپاره

توطئهِ شان قتلِ قاصدک بود؛ برف و بوران
باد اما؛ ناجیِ عاطفه شد.
✍شیمارحمانی

از من چیزی دزدیدی به نام عاطفه
اگر به مال خرها بفروشی به تو ثمنی در ازای آن خواهند داد به نام پشیمانی
آن را به خودم برگردان تا به تو ثمنی دهم به نام چشم پوشی

دیشب سه غزل نذر تو کردم که بیایی
چشمم به ره عاطفه خشکید، کجایی؟

با شکوِهٔ من چهرهٔ آیینه ترک خورد
از سوی تو اما نه تبسم نه ندایی!

از بس که در اندیشهٔ تو شعله کشیدم
خاکستر حسرت شده ام نیست دوایی؟

آمار تپش های دلم را به تو...

یک نامه ی عاشقانه حتماً بنویس
با عاطفه و مِهر فراوان بنویس

بنویس ؛ خدایا دلمان سبز شود
با خطّ خوشت زیر باران بنویس

...
بهزاد غدیری / شاعر کاشانی

بحث درس های این سن و سالمان،
"میم" مثل "مادر" نیست!
"عشق" مثل "مادر" است!
.
"عاطفه" از برای مادر هجی میشود،
و "صبور" صفتِ همیشه لازم، برای این تندیس پاکی ست!
.
تمام شدنی نیست، این معجونِ عجیب و غریب خلقت!
که بوسه هایش مزه ی بهشت میدهند،
و...

به پاییز که فکر میکنم
به یاد ماه هایی که یکی از یکی زیبا ترند و در این فصل حضور دارند
به تمام هفته هایی که ما را عاشق تر می کنند
به تمام روزهایی که کوتاه می شود و به تمام شب هایی که بوی باران را در خودش...

رنگینی رنگین کمان را
در لطافت قطره ای یافتم
که هنگام عبور نور
از قلب عاطفه ،
عرش را
به زمین تواضع ،
نشست ...

گاه باید رفت
باید کوچ کرد
گاه باید پرسید
سهم من اینجا چیست
هر دو چشمان من
از ازل بارانیست
جای جای این شهر
خالی از عاطفه است
مردمش خاکستری
تکه سنگی جای دل
چشمهاشان بی فروغ
هست اینجا آیا
ذره ای عشق و امید؟
آه ،هرگز هرگز
همه اینجا...

صبح این ثانیه ی مبهم ِ مهر
دست در دست نسیم
شهرک سادگی گمشده را می طلبد

من و این صبح لطیف
در میان این دشت
در پی ِ یک فریاد
روی یک پله ای از جنس بلور
دفتر خاطره را برگ زدیم

واژگانی زیبا
در دل ِ سبز ترین...

مرد یعنی عاطفه، مهر و وفا
مرد یعنی معدن نور و صفا
مرد یعنی راز، محرم، یک رفیق
مرد یعنی یار یکدل، یک شفیق

نمک‌گیر دستانت
آغوش زمینی‌َم

دست خدا به همراهت ای دست سرشار از عاطفه و مهر. دعای همه دردمندان بدرقه راهت ای سینه لبریز از ایمان و یقین. دستت همیشه گرم ای نگران چشم های خسته و بیمار. خدا پشت و پناهت ای باغبان گل های پژمُرده و شاخه های شکسته. نسیم رضایت خدا گوارای...

اینجا قحطی عاطفه است!
مترسک را دار زدند!
به جرم دوستی با پرنده...
که مبادا تاراج مزرعه را به بوسه ای،
فروخته باشد!
راست میگفت سهراب؛
اینجا قحطی عاطفه است
.

شب یلداست؛
شبى که در آن انار محبت دانه مى شود
و سرخى عشق و عاطفه ، نثار کاسه هاى لبریز از شوق ما
شبى که داغى نگاه هاى زیباى بزرگ ترها
در چشمان کودکان اوج مى گیرد و بالا مى رود . .
یلدا مبارک

منم آن شاعر دلخون
که فقط خرج تو کرد

غزل و عاطفه و روح هنرمندش را

میتوان زیبا زیست
نه چنان سخت که از عاطفه دلگیرشویم
نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب
لحظه ها میگذرند
گرم باشیم پرازفکر و امید
عشق باشیم وسراسرخورشید
زندگی همهمه مبهمی از ردشدن خاطره هاست
هرکجاخندیدیم هرکجاخنداندیم
زندگانی آنجاست
بی خیال همه تلخی ها